10. Jakob​ verliet dus Berseba en ging op ​weg​ naar ​Charan. 11. Op zijn tocht kwam hij bij een plaats waar hij bleef overnachten omdat de zon al was ondergegaan. Hij pakte een van de stenen die daar lagen, legde die onder zijn hoofd en ging op die plaats liggen slapen. 12. Toen kreeg hij een ​droom. Hij zag een ladder die op de aarde stond en helemaal tot de hemel reikte, en daarlangs zag hij Gods ​engelen​ omhoog gaan en afdalen. 13. Ook zag hij de HEER bij zich staan, die zei: ‘Ik ben de HEER, de God van je voorvader ​Abraham​ en de God van ​Isaak. Het land waarop je nu ligt te slapen zal ik aan jou en je nakomelingen geven. 14. Je zult zo veel nakomelingen krijgen als er stof op de aarde is; je gebied zal zich uitbreiden naar het westen en het oosten, naar het noorden en het zuiden. Alle volken op aarde zullen wensen zo gezegend te worden als jij en je nakomelingen. 15. Ikzelf sta je terzijde, ik zal je overal beschermen, waar je ook heen gaat, en ik zal je naar dit land terugbrengen; ik zal je niet alleen laten tot ik gedaan heb wat ik je heb beloofd.’ 16. Toen werd ​Jakob​ wakker. ‘Dit is zeker,’ zei hij, ‘op deze plaats is de HEER aanwezig. Dat besefte ik niet.’