De winter is een periode van naar binnen keren. Een natuurlijk periode van loslaten. Loslaten zodat er ruimte ontstaat voor het nieuwe. Zodat er straks in de lente weer zaadjes gepland kunnen worden, maar nu is het vooral loslaten, loslaten en toestaan. Juist dat kan heel spannend voelen voor sommige (bescherm)delen. 

Delen die willen vasthouden, aan een beeld, mensen en dingen. Uit angst voor verlies, want wat kan dat onveilig voelen en veel raken in herinneringen van onveiligheid. 

Maar toch, het is de natuurlijke stroom van het leven. Diep vanbinnen weten we dat. Onze hart en ziel verlangen hiernaar. Zijn, zijn in overgave. Het niet (hoeven) weten. Meebewegend in de stroming, zodat dat wat naar jou toe wil stromen kan en mag stromen. De enige die de stroom blokkeert, zijn wijzelf. Pijnlijk en goed nieuws tegelijk; het betekend namelijk dat je er iets aan kan veranderen. En dat doe je door naar binnen te keren, precies waar de winter ons in uitnodigt.

Voor vragen of meer inspiratie vind je me op Instagram, YouTube en sandykremers.nl of mail mij op info@sandykremers.nl