Hoe een hand uitreiken, in de vertraging, z'n diep innerlijk proces zichtbaar en voelbaar maakt. Het maakt me stil en gaat zoveel verder dan woorden. Echt bijzonder als je alle innerlijke (kinds)delen voelt reageren. De ene zo alleen en bevroren, wil graag aanraking: niet meer alleen zijn. Het andere (bescherm)deel wil nooit meer iemand toelaten en duwt het contact weg: wat als ik straks weer gekwetst wordt en weer alleen ben? dat kan ik niet nog een keer aan. En hoe dat in de stilte, zachtheid en vertraging een klein beetje mag ontdooien. Verlichtend en bevrijdend. 

Zoals beloofd in de aflevering hier de link naar de challenge 'Uit je hoofd, in je lijf. Om (je) beter te voelen'! 

Voor vragen of meer inspiratie vind je me op Instagram 

deliefdevollestrijder of mail naar info@sandykremers.nl