Anne Megens is coordinator beleid bij AWVN.

In de podcastserie ‘Werken aan Nederland’, georganiseerd door de Werkvereniging, spreek ik samen met Martijn Aslander met verschillende gasten over de arbeidsmarkt. Eerder kwamen onder andere topambtenaar Hans Borstlap, ZiPconomy-oprichter Hugo-Jan Ruts en professor Ton Wilthagen aan het woord.

Dit keer in de podcastserie: Anne Megens, beleidscoördinator bij AWVN. Ze legt uit wat AWVN probeert te bewerkstelligen en op welke manier.

 Luister hier de podcast of scroll naar de volgende fragmenten:

· 1:20 Toen ik ongeveer tien jaar geleden in de polder kwam, zag ik veel oudere heren, veel pakken, serieuze gezichten. Ik vond het een interessante wereld maar dacht meteen: hier mag meer kleur bij. Er moet af en toe wat tegen het systeem worden geschopt of kritische vragen worden gesteld.

· 7:00 Wat me is opgevallen, is dat er heel veel wordt gekeken naar wet- en regelgeving als het gaat om de arbeidsmarkt, terwijl de praktijk van de werkvloer uit veel meer bestaat. Een cao is voor veel mensen invloedrijker dan het arbeidsrecht.

· 9:30 Er zijn een paar sleutelmomenten geweest waardoor de wind anders is gaan waaien. Natuurlijk de Commissie Borstlap, door het arbeidsmarktvraagstuk te depolitiseren en een andere groep mensen te laten kijken naar wat er echt aan de hand is, daardoor kwam er meer lucht en ruimte. Ook een partij als AWVN, die aangeeft dat er rafelranden zitten aan flex en dat het vaste contract achterhaald is. Dat soort geluiden hebben ook geholpen, daardoor wordt het salonfähig. Dat is een pleidooi voor mensen die zich niet helemaal onderdeel van die polder voelen: blijf je eigen visie geven, het heeft zeker wel impact, alleen het effect is pas veel later zichtbaar.

· 19:58 AWVN wordt wel eens het oliemannetje genoemd tussen onderneming en de vakbonden. We hebben met name hr-managers, hr-medewerkers en hr-directeuren in ons netwerk, zij vertegenwoordigen de sociale kant van een organisatie. Dan leg je net een ander accent dan als je vanuit een ondernemingsperspectief kijkt. Daarom hebben wij een positie waarin we kunnen overbruggen, aan de cao-tafel doen we dit ook heel nadrukkelijk, op centraal niveau is het misschien iets minder zichtbaar maar doen we dat ook wel. We proberen met praktijkkennis te laten zien: dit is hoe het uitwerkt als je iets verandert aan beleidsstuk x.

· 23:18 Wat betreft het voorstel om een consortium te vormen: het SER-advies is niet het eindpunt maar het vertrekpunt, er komt straks een kabinet dat hopelijk met dat dossier aan de slag gaat en dan begint het werk voor ons allemaal. Dan moeten we goed opletten: wat staat er, kunnen we daar invloed op uitoefenen, kunnen we experimenteerruimte creëren? In mijn optiek wordt het er alleen maar beter van als de praktijk van zich laat horen. Daarin kunnen we samen optrekken.