Deze dagen ben ik continu aan het schakelen tussen acties, denkwerk en de gewone huishoudelijke taken. Maar er is nog een andere manier van schakelen, namelijk op de fiets. Fietsen in Zuid-Limburg, ik moest echt even leren schakelen. Pfff.

(foto van de maretakken die in dit deel van Zuid-Limburg veelvuldig voorkomen)

Volledig transcript 

Dit is de podcast 'Evenwicht, je leven'. De podcast van Paula Hijne. Ik vertel in deze podcast over het fysieke evenwicht en ook over mijn psychisch evenwicht. Dan gaat het ook wel over het evenwicht tussen werk en privé. En ook wel het evenwicht tussen al die activiteiten die ik doe. Daar gaat het over in deze aflevering. Dit is seizoen 10, aflevering 7: Schakelen.

Ik heb het gevoel dat ik deze tijd, de afgelopen weken, en ook denk ik wel wat er aan gaat komen, dat ik voortdurend aan het schakelen ben. Het ene moment ben ik bezig met het ontwerp voor de banner die ik wil gebruiken als ik een presentatie geef over het nieuwe boek. En dan ben ik bezig met hoe ik dat eruit wil laten zien en dan heb ik een heel gesprek over met degene die dat ontwerpt.

En het volgende moment ben ik aan het uitleggen aan een fysiotherapeut over dat evenwicht. Leg ik het een beetje uit van zo zit het en zo zit het. En dan ben ik weer aan het begeleiden, de gebaren-oefengroep. Daar zit eerst een voorbereiding aan vast, dan ben ik er al een dag eerder mee bezig van wat gaan we doen de volgende dag, en dan ben ik zelf aan het begeleiden op de donderdagochtend, elke donderdagochtend. En het volgende moment ben ik een tekst aan het redigeren over gehoorverlies.

Het ene moment heb ik een live radio-interview, dan word ik geïnterviewd. Dat is ook heel vreemd voor mij, want meestal interview ik andere mensen. En dan ben ik weer een verslag aan het lezen over het busvervoer in Flevoland. Want ik ben ROCOVF-lid, daar heb ik het al een keer eerder over gehad en we hebben binnenkort weer een bijeenkomst. En dan komen er allerlei verslagen en plannen, komen langs over het busvervoer en dat moet je natuurlijk doorgenomen hebben van tevoren.

En dan is weer een moment dat denk ik: oh ja, ik moet nog even regelen dat er een datum is wanneer ik weer radio-opname heb. En dan ook nog een gast uitnodigen, ik moet zorgen dat de studio gereserveerd is, de techniek. En dan ben ik daar weer even mee bezig. En dan is er weer een webinar over ‘boekmarketing’, dan gaat het over dat nieuwe boek van hoe kan ik dat nog mooier in de markt zetten?

Het volgende moment zijn we aan het nadenken: wat gaan we doen met de kerst dit jaar? En dan ga ik naar de audicien voor controle van mijn eigen hoortoestellen. En dan komt er een bericht binnen, een mail binnen, over het inplannen van het meedoen als trainingsacteur op de hogeschool bij de tolkopleiding om mee te doen aan het examen voor de studenten. Ja, en daarnaast komt natuurlijk het huishouden, de boodschappen doen, het koken, ..ehm.. nadenken: wat hebben we allemaal nodig? Een verjaardagsfeestje, wat gaan we dan precies doen? Wie worden er allemaal uitgenodigd?

En nou ja, dat schakelen tussen al die verschillende activiteiten dat is natuurlijk altijd zo, alleen voelt het op dit moment als veel meer activiteiten die er zijn. En dat komt natuurlijk omdat mijn derde boek eraan komt. De promotie voor dat boek moet ik al veel eerder doen dan wanneer het boek er op dat moment ook is. Het is goed om dat al allemaal in gang te zetten. Zodat je een soort voorbereiding hebt en zodat andere mensen ook de tijd hebben om bepaalde dingen te kunnen regelen voor mij. Zoals bijvoorbeeld die banner. En ook van: ga ik nou een visitekaartje doen of ga ik even iets heel anders doen? Want mijn visitekaartjes waren allemaal op, dus ik moest toch nieuwe hebben. Wat ga ik daar dan mee doen en hoe gaat dat eruitzien? Al die verschillende activiteiten.

Ik heb verteld ook over die mindmap die ik gemaakt heb, over alles wat nodig is voor alleen maar het boek. En dat er dingen tegelijkertijd kunnen gebeuren. Je kan met verschillende dingen al bezig zijn. Het is niet zo dat je één ding helemaal afrondt en dan weer met het volgende. Nee, het loopt een beetje door elkaar heen. Maar dat betekent dus dat ik steeds aan het schakelen ben in mijn hoofd. Wat ik zeg: het is altijd al wel zo dat je schakelt. Als je 's morgens al voor de kledingkast staat van 'wat ga ik aandoen?' dan ben je ook aan het schakelen. Wat ga ik vandaag doen? Waar heb ik zin in om aan te doen? Wel of niet een felle kleur? Ehm... warm of iets wat koeler is? Nou, enzovoort. Dan begint eigenlijk al het nadenken over wat je wil en dan ben je ook al aan het schakelen. Want ondertussen ben je al bezig van wat ga ik nog meer doen vandaag? Het zit er altijd doorheen verweven in de voorbereiding waar je dan mee bezig bent. Dus ik bedenk 'wat zal ik aandoen', dan bedenk ik tegelijk ook 'Wat ga ik allemaal doen vandaag? Waar ga ik naartoe? Wie ga ik ontmoeten? Wat is handig om aan te doen?' Nou, schakelen.

Een hele andere vorm van schakelen, daar wil het verder (ha) over gaan hebben in deze podcast. We zijn een weekje in Zuid-Limburg geweest. We hadden de fiets mee. En daar heb ik een hele andere vorm van schakelen meegemaakt. Je hebt namelijk in Zuid-Limburg allerlei heuvels. Of het is anders, het is een dalenlandschap hebben we begrepen. Het is altijd een hoogland geweest en door de rivieren die daar doorheen zijn gestroomd, jaren geleden al, zijn er allerlei geulen ontstaan en is er heel veel grond en zo allemaal weggehaald juist, is allemaal mee gestroomd, waardoor er dus dalen ontstonden. Het is dus eigenlijk een dalenlandschap. Neemt niet weg dat je dus ergens omhoog en omlaag moet gaan en dan voel je misschien al aankomen.

Gelukkig is dat niet overal zo. Want de eerste dag dat we gingen fietsen, zijn we wel omhoog en omlaaggegaan, maar dat was alleen bij de dijk waar we omhoog moesten om de brug over te kunnen die over het kanaal ging. We konden niet de Maas over. Pontje wat daar normaal vaart in de zomer, die vaart niet vanaf 31 oktober meer en wij waren na 31 oktober in Zuid-Limburg. Dus we konden niet met het pontje over. Maar we konden wel dat land daar, vlak langs de Maas, daar konden we wel fietsen. We zaten dan ook -je moet je even voorstellen, Maastricht en daar zo'n 8 kilometer daarboven, in het noorden daarvan- in een heel klein plaatsje, en dat heet Geulle. En vanuit Geulle gingen we dus de ..ehm.. het kanaal over en eigenlijk vlak naar de Maas toe en daar ligt Geulle aan de Maas.

En we zijn daar gaan fietsen en fietsen. En op een gegeven moment moet je weer terug, dat kanaal over, dus dan ga je weer omhoog en omlaag. Maar dan heb je dus niet te maken met het dalenlandschap, wat verderop in Zuid-Limburg allemaal wel is. Dus het viel reuze mee. We zijn toen heerlijk in Maastricht geweest. We hebben daar gewandeld. We hebben daar lekker gegeten. En toen zijn we weer ook zo gaan fietsen terug, want we moesten ook nog even boodschappen doen voor het avondeten, en dat was allemaal een beetje vlak land, dat was prima te doen. Vanuit Maastricht fiets je dan naar Bunde, ook een klein plaatsje en dan door naar Geulle. En dan heb je helemaal niet te maken met dat je omhoog en omlaaggaat. Was goed te doen.

De volgende dag wilden we meer oostwaarts gaan. We gingen fietsen. Je hebt het spoor vlak langs Geulle, de ..ehm.. de spoorlijn loopt daar. We gingen daar het viaduct onderdoor en daar sloegen we af en ik was er niet op voorbereid. We sloegen af en dat was een beetje met een bocht, je kon niet helemaal zien hoe de weg precies verder liep. Maar op een gegeven moment zaten we op een hele steile weg. En ik was vergeten om meteen bij te schakelen, dan kan ik hem harder zetten, op de e-bike is dat heel fijn. Ik deed dat te langzaam, het lukte me niet. Ik kwam dus niet omhoog! En dat is zó ontzettend vermoeiend als dat niet lukt! Ik ben toen afgestapt. En ik moest mezelf ook tegenhouden dat ik niet achteruit eigenlijk weer rolde met de fiets. Toen dacht ik: nou dan ga ik maar verder lopen met de fiets aan de hand, maar dat is ook loeizwaar als je dus zo schuin omhoog moet. Ik was er dus écht niet op voorbereid.

En nou zei mijn man van: ga het nou nog een keer proberen. Je moet hem in zijn hoogste stand zetten, dat je dus dat ..ehm.. ik heel veel ondersteuning krijg, eco is de eerste stand en dan heb je tour, dan heb je sport en dan heb je turbo. Dus dan kan je hem helemaal op turbo zetten. Maar aan de andere kant, aan de rechterkant, kan ik ook het verzet veel lichter zetten. En die stond waarschijnlijk iets te zwaar. Dus ik die lichter zetten en ik probeer weer op te stappen en dat lukte nog niet! Toen zei Roel van (mijn man): "ga nou eens aan 2 kanten van de stang staan". Dan ga je voor je zadel staan en dan dus je trapper even goed doen en dan op die manier kracht zetten, om dan wel weer op gang te komen. Nou is dat heel lang geleden dat ik zo over de stang ging staan, dat heb ik gedaan, ..ehm.. dat mijn evenwicht weg was, dus het zal in 2006 zijn geweest, 2007, toen had ik heel veel moeite met het evenwicht. Toen had ik nog een gewone fiets, had ik nog geen elektrische fiets. En toen ik weer een beetje ging fietsen, kon ik niet met één been opstappen. Moest ik dat echt vanaf twee benen doen, voor m'n zadel - we hadden het zadel ook wat lager gezet- en dan kon ik dus zo met mijn voet erop zetten en dat je dan eigenlijk direct gaat zitten. En dat had ik al die tijd niet meer gedaan. Op het moment dat ik weer gewoon kon opstappen zoals je van de zijkant dat doet. Dus nu moest ik dat weer doen! Ja, op zich is dat niet vreemd. Heb ik vroeger ook gedaan, dus kan ik het nu ook wel doen.

Maar dan sta je op een hele schuine helling. Dus je moet jezelf ook goed tegenhouden, want die fiets die wil jou bijna eigenlijk achteruittrekken, omdat je zo schuin staat. Uiteindelijk toch geprobeerd! Voet erop. Veel kracht zetten en meteen trappen, trappen, trappen, trappen en hè hè, het lukte dus, door een heel licht verzet en een heel hoge ondersteuning. Aaah, kwam ik eindelijk boven en dan ben je al heel vermoeid, want dat lopen met die fiets zo schuin kost ook al heel veel moeite. En dan heb ik nog een aardige conditie, maar dit was even, dit was heftig! Dus ik moest eigenlijk al veel eerder schakelen.

Daarna hebben we op verschillende plekken gefietst. En ook weer dat je ergens omhoogging en daarna weer naar beneden. En elke keer weer als we de hoogte in gingen, was ik er gelukkig op voorbereid, en heb ik ‘m steeds op tijd geschakeld, op tijd zo ..ehm.. zoveel mogelijk ondersteuning en het verzet ook veel lichter en dan kon ik gewoon prima omhoogkomen. Dus ik moest het echt even leren! Moest het even onder de knie krijgen.

Dat schakelen kan enorm helpen dus bij dat fietsen. En dat is de rest van de week ook gelukt. We zijn zelfs helemaal naar Valkenburg gefietst. En als je Valkenburg kent, dan heb je ook echt te maken met hoogtes en laagtes. Valkenburg zelf ligt heel laag, dus je komt van heel hoog en dan ga je naar beneden en dan kom je zo dat dorpje daar in. Dorp. Stad. Ik weet eigenlijk niet eens. Is het een stadje? En daar hebben we gewandeld. Door heel Valkenburg. Met zelfs een rondwandeling hebben we gedaan met een gids. Zo'n klein boekje, niet een man of een vrouw, maar met een klein boekje hebben we rondgelopen. En dan krijg je nét even wat meer informatie over zo'n stadje.

En op een gegeven moment zijn we weer gaan fietsen. En omdat Valkenburg laag zit moet je op een gegeven moment toch wel weer stukken omhoog. Maar nu, omdat ik wist hoe ik moest schakelen, was het eigenlijk geen enkel probleem meer! Ging dat prima. Het mooie was, dat op die dag, gingen we ook een hele andere route fietsen... We zijn een paar keer in Maastricht geweest, maar nu waren we veel meer noordelijk. Vanaf Valkenburg gingen we noordelijker en kwamen we ook weer vanuit het noorden aan in het plaatsje Geulle waar we moesten zijn. En op een gegeven moment reden we in Geulle, oh we zijn al in Geulle, maar wat blijkt nou, je hebt hoog Geulle en je hebt laag Geulle. En fiets je daarboven en op een gegeven moment krijg je daar ook een hele steile weg naar beneden. Een andere weg dan we dagen eerder op de heenweg hadden. Dit was een andere weg. En je rijdt daar dan naar beneden en ik ben toen juist langzaam gaan rijden, dus heel veel met mijn remmen. Heel voorzichtig remmen steeds, dat ik niet te hard naar beneden ging. En dan had je een heel mooi uitzicht over dat dorpje Geulle, dat laag Geulle. En je kon zelfs helemaal tot aan België kijken. Over de Maas heen. En dan zo naar België, dus we hadden een heel mooi uitzicht daar! En daar kon ik alleen van genieten door dus heel langzaam daar dan te fietsen!

Door juist de snelheid in te houden en echt, het was een kadootje op de laatste dag voordat we weer naar huis gingen, om dat landschap zo te bewonderen. Wij komen namelijk zelf nooit in het buitenland, we blijven altijd in Nederland. En op dat moment lijkt het wel of je even in het buitenland bent. Je hoort het wel vaker van mensen, Zuid-Limburg lijkt net het buitenland. Nou zo voelde het even. Het is gewoon Nederland, maar het was écht weer even puur genieten van dat uitzicht wat we daar kan hadden. Ja heerlijk!

We hebben gewoon een hele fijne week gehad in Limburg. Het was ook heel mooi weer. Het was ook echt ..ehm.. ja, gewoon heerlijk genieten van de omgeving. We hebben daar ook heel veel de maretakken gezien. En daar laat ik ook een foto van zien bij deze podcast. Beetje gek, schakelen, maar op die foto laat ik zien van de maretakken. Alle blaadjes zijn van de bomen en dan zie je de maretakken daar allemaal heel mooi doorheen. Grote bollen, die daar allemaal aan de bomen hangen.

Daar sluit ik mee af nu. Ik heb vandaag een heleboel andere afspraken ook staan, dus ook vandaag wordt het weer voortdurend schakelen. En gelukkig vind ik dat ook heel leuk! Ik kijk ernaar uit! Het lukt me ook om elke keer weer even iets anders te doen. Om van het een naar het ander te gaan.

En wat mij ook helpt is dan dat we na het eten -dat doe ik nu al een hele tijd- na het eten ga ik dan lekker zitten tekenen. Ben ik niet met andere dingen bezig, maar gewoon heerlijk tekenen. Allerlei vormen maken ..ehm.. met een stift, met kleurtjes, heerlijk vind ik dat!

En dan ben ik een beetje aan het terugschakelen. Noem het maar zo. Dan ben ik even weer, ja dat het weer een beetje rustig wordt in mijn hoofd.

Dit was seizoen 10, aflevering 7: 'Schakelen' van de podcast 'Evenwicht, je leven'. Je hebt geluisterd naar Paula Hijne. Dank je wel voor het luisteren en tot de volgende keer.