Al jaren fiets ik met twee spiegels op het stuur. Sinds kort heb ik twee andere spiegels. Er ging weer een wereld voor mij open. Wat een uitzicht heb ik nu achter mij. 

Volledig transcript:

Welkom, bij de podcast 'Evenwicht je leven'.

De podcast over ons evenwicht in de breedste zin van het woord en als je al vaker geluisterd hebt weet je dat ik het ook heb over het fysieke evenwicht. Want juist daarom heb ik het boek geschreven: 'Evenwicht in uitvoering'.

Omdat ik mijn eigen evenwicht heel graag wilde begrijpen en daar niet de informatie over kon vinden die ik nodig had om het te begrijpen, heb ik een paar jaar geleden bedacht: dan ga ik dat boek zelf schrijven.

En daar heb ik veel onderzoek naar gedaan. Het heeft écht, het is een heel schrijfproces geworden.

En dat heeft een paar jaar geduurd voordat ik het écht helemaal helder had om het duidelijk te verwoorden, om daar juiste woorden aan te geven zodat het een boek wordt dat door veel mensen gelezen kan worden en ook begrepen kan worden.

Dit is de podcast erover, niet alleen over het fysieke evenwicht. Ik maak het zelfs veel breder want ik ga het ook vaak hebben over psychisch evenwicht. En deze aflevering, aflevering 5: 'Achter mij', heb ik het genoemd. Deze aflevering wil ik het hebben over ja, eigenlijk wel de combinatie van fysiek en psychisch evenwicht. Want ik wil het met je hebben over dat ik op de fiets zit, en ik heb er eerder over gesproken, in een andere podcast heb ik het uitgebreid gehad over wat fietsen precies is, waar je rekening mee kan houden, wat moeilijker wordt als je evenwichtsuitval hebt.

Wat er in het fietsen moeilijker wordt, helemaal op een gewone fiets hè, want op een driewielfiets dan is het weer op een hele andere manier fietsen, maar heb je wel dat je niet zomaar kan omvallen, want je hebt dan, of een vierwielfiets zelfs. Dan heb je veel meer steun, veel meer dat je in ieder geval niet omkiept zo maar vanzelf. Kan natuurlijk wel, een driewielfiets als je verkeerd de bocht door gaat of zo maar, daar is ie voor bedoeld, juist voor mensen met evenwichtsuitval is een driewielfiets erg aangenaam omdat je toch kan blijven fietsen, wel naar buiten kunt gaan en ...ehm dat kan je enorm helpen om toch gewoon lekker te bewegen in de buitenlucht.

Maar ik wil het hebben over, ik heb nog een gewone fiets, wel een elektrische fiets, en daar heb ik al jarenlang twee spiegeltjes op, twee kleine spiegeltjes, kleine ronde spiegeltjes.

Want die grote senior-spiegels die je wel eens ziet op fietsen van oudere mensen, (hoor ik mijn kinderen al denken: ja mam jij bent ook al oud) maar dat is voor mij jaren geleden dat ik die kleine spiegeltjes erop wilde en niet die hele grote spiegels. Bewuste keus want ik wil niet helemaal erg zo opvallen.

En ik dacht met die kleine spiegeltjes kan ik genoeg zien en daar heb ik jaren mee gefietst. Twee spiegeltjes zodat ik alles op de fiets, achter mij, de hele wereld achter mij kan zien en ja dat is echt, dat was écht heel fijn.

Ik kon al het achteropkomende verkeer aan zien komen en dan wist ik ook dat er iemand op een gegeven moment langs mij zou komen en hoefde ik niet te schrikken van ja die brommer of die fiets of een auto die langskwam op een smal weggetje. Dan weet ik ook dat ik zelf écht aan de kant moet blijven. Als het op een smalle weg is dan moet ik zelf echt geconcentreerd blijven fietsen dat ik niet zomaar een zwieper maak.

Dus ik was er enorm blij mee op het moment dat ik die twee spiegeltjes had, maar het waren zulke kleine spiegeltjes dat als ik wilde kijken moest ik altijd een beetje opzij en goed kijken, van kijk ik wel goed in de spiegel? Zie ik het allemaal wel?

Het spiegeltje aan de linkerkant, dat juist heel belangrijk is voor het achteropkomende verkeer kon ik niet meer goed vastmaken. Ging steeds los, we hebben het geprobeerd op een andere manier vast te maken zelfs bij fietsenmaker maar hij bleef naar beneden gaan en ik ga niet met een ...ehm met ...ehm zo'n ...ehm… sleuteltje dat ik dat elke keer vast moet draaien op het moment dat ik ga fietsen. Dat doe je dan ook niet.

Dus elke keer viel dat spiegeltje weer naar beneden en dan deed ik hem weer omhoog en dan bleef hij een tijdje goed staan. Toch niet heel erg handig als je aan het fietsen bent.

Sowieso niet als je al met het evenwicht zit, dan wil je gewoon je twee handen aan het stuur en gewoon recht voor je uit kunnen blijven kijken. Want opzij kijken is sowieso ook al lastig op de fiets, als je evenwichtsuitval hebt, maar daarom ook die spiegeltjes, dan scheelt het dan heb je nog dat je en voor je kunt kijken en achter je kunt kijken en dan had mijn man al veel vaker gezegd van: waarom koop je geen andere spiegels?

En, nou ja pasgeleden was het zover, ik moest mijn elektrische fiets voor een onderhoudsbeurt naar de fietsenmaker brengen en dan gaan ze alles uitmeten en kijken of alles goed is en alles aandraaien wat nodig is.

En daar heb ik ook meteen gezegd toen ik binnenkwam: ik wil andere spiegels en toen hebben ze voor me gekeken. Hadden ze niet in de winkel, hebben ze laten komen uit een andere winkel, even besteld en toen kwam ik daar met de fiets om de spiegels erop te zetten. Nee even nog anders, ze hebben toen tijdens die onderhoudsbeurt die twee kleine spiegeltjes eraf gehaald omdat ze wisten: er komen andere spiegels op en dat moesten ze ook sowieso, omdat ze bij al die bedrading moesten en nou ja, toen had hij al gezegd 'ik heb ze er niet meer op gezet'. Ja, dacht ik dat maakt niet uit ik kom morgen toch om die andere spiegels erop te zetten. Dus ik fiets weg, zonder die twee spiegeltjes! En écht, ik weet niet wat me overkwam!

Ik ben zó gewend aan die twee spiegeltjes dat ik achter me kan kijken, en ineens kon ik dat niet meer! Ik kon ineens niet meer achter me zien wat er gebeurde want ze waren weg! Het was ook helemaal kaal daar op het stuur!

Je bent ook gewend dat daar twee van die uitsteekseltjes zitten en ineens voelde ik me weer... en dat is, psychisch evenwicht, ineens voelde ik me weer even zo, ...ehm... ...ehm... onveilig zo van: nou moet ik het eigenlijk op gehoor allemaal doen. Nou moet ik misschien toch een keer omdraaien om te kijken wat eraan komt. En ik vond het ineens zó spannend! En toen besefte ik ook hoe ik gewend al ben geraakt aan die spiegeltjes, ook al moest ik af en toe goed kijken wat er achter me was, er was altijd beeld! Ik kon altijd in die spiegeltjes zien wat er achter me gebeurde. En ineens was dat weg! Helemaal weg! Ik miste het enorm!

Ik ben natuurlijk thuisgekomen en gelukkig ook veilig thuisgekomen en de volgende dag moest ik ook weer op de fiets, eerst ergens anders naartoe. Eerst een gesprek bij iemand. En ook toen merkte ik weer hoe moeilijk het is als je gewend bent met spiegels te rijden dat je ze ineens niet hebt...

Ik ben er wel naar toe gefietst, heb het gesprek gehad en daarna meteen door naar de fietsenwinkel om dus die nieuwe spiegels op te halen. Dus ik rij daar naar binnen en ze hebben keurig die spiegels er opgezet. En toen zei die ...ehm fietsenmaker al van: ...ehm nou, ...ehm dat zijn wel stoere spiegels, je hebt nu een stoere fiets!

Ha. En toen moest ik daar wel om lachen, dat vond ie dan niet toen die andere spiegeltjes erop zaten. Het is wel zo dat jaren geleden toen ik die kleine spiegeltjes kocht deze spiegels die ik nu heb waren er toen nog helemaal niet. Tenminste die kon je niet zomaar in de fietsenwinkel kopen en nu zijn er zó veel soorten van! Het is echt in een sneltreinvaart, de laatste jaren is het opgekomen dat mensen toch met spiegels gaan fietsen en deze spiegels die er nu opzitten, die zijn speciaal ook gemaakt voor die snelle fietsen voor die pedelec-fietsen. In ieder geval die speed pedelec..?

Ik weet het woord even niet precies maar die fietsen die ...ehm hebben zo'n enorme snelheid en ja dat lijkt net eigenlijk als op een brommer of een ander voertuig dan is het heel fijn om achter je te weten wat er allemaal gebeurt, dus daar zijn ze speciaal voor gemaakt.

En ik heb een linker- en een rechter spiegel. Daar moest ook die rechterspiegel apart ergens anders vandaan gehaald worden, want er zijn niet veel mensen die ook een rechterspiegel willen, maar ik vind het heel fijn om ze aan beide kanten te hebben. En nou ja!

Nu heb ik dus een hele stoere fiets met twee van die grote uitsteeksels, het zijn een beetje smalle spiegels maar wel grote en het mooie is dat ik kan ze heel makkelijk verschuiven, heel makkelijk ...ehm anders neerzetten terwijl ze wel stevig blijven staan. Zelfs als ik over een ribbelige, hobbelige weg ga dan blijft het beeld redelijk stabiel, wel iets natuurlijk dat het trilt maar veel minder dan bij de andere spiegels. En sowieso bij mijn vorige spiegels dus nu kan ik goed blijven kijken en tegelijkertijd alles goed voor me zien!

Want ik kan nu heel makkelijk met een, nou ja, gewoon zelf rechtop blijven fietsen, kan ik ook met klein beetje schuin oog al die spiegels zien, ik kan meteen zien wat er allemaal achter me gebeurt. En dan hoef ik ook niet meer te schrikken, ook niet als zo maar iets heel snel achter me gebeurt. Een harde knal of zo want ik kan het in de spiegels zien! Écht! Ik kan het iedereen aanraden!

Ook als je geen evenwichtsuitval hebt, ook dan zelfs zou je heel veel baat kunnen hebben bij spiegels op de fiets. Wat heel normaal is bij een auto en bij een brommer, bij een motor, zou ook heel normaal kunnen worden dat je dat op een fiets ook hebt. Dus ik kan het iedereen met evenwichtsuitval die toch nog kan blijven fietsen, aanraden om spiegels aan te schaffen en ja, eigenlijk voor al die andere mensen die fietsen ook!

Het is een veel veiliger gevoel, geeft het je. En ik ...ehm, ik draag dan nog net geen helm maar ik denk dat dat de volgende stap gaat worden om je nog veiliger te voelen in het verkeer dat ik dan op een gegeven moment met een helm ook ga fietsen. Dat is in andere landen heel gebruikelijk. Dat zie je ook aan mensen uit het buitenland die komen fietsen in Nederland. Die hebben een helm op. En wij, wij willen dat nog niet. Wij fietsen natuurlijk ook zo vaak, dat je niet zo snel een helm opdoet. En toch denk ik dat dat het volgende is om je veiliger te voelen ...ehm helemaal omdat de fietsen ook steeds sneller worden.

Ik hou er ook, ...ehm.. Ik hou mezelf aan de snelheid, dat ik écht tussen de 15 en 20 km per uur fiets en niet veel harder. Maar jaaa, af en toe heb je natuurlijk dat de wind zo hard is, en wind mee dan ga je vanzelf wel harder. Maar ik hou er zelf toch rekening mee dat ik tussen die 15 en 20 km blijf fietsen. Dat vind ik zelf een mooie snelheid en dan kan ik ook goed om me heen blijven kijken en ...ehm adequaat reageren op alles wat er om me heen gebeurt. Als ik harder ga, wordt het een stukje moeilijker want dan moet ik sneller reageren en die snelheid die ben ik natuurlijk wat kwijt.

Daarom ook dat ik geen auto meer rijd. Dus ik ben ook wel afhankelijk van die fiets, en dat wil ik gewoon nog heel fijn en nog heel lang, ...ehm mee blijven fietsen. Dus nou ja, dat wilde ik met je delen dat twee spiegels mij daar al enorm bij helpen om gewoon nog héérlijk te kunnen blijven fietsen buiten. Dus ik ...ehm ik denk dat ik zo strakjes op de fiets stap en richting het dorp ga, om nou ja boodschappen te gaan doen. Dat lijkt me een goed idee. Ja?

Dank je wel voor het luisteren naar deze aflevering 5... Achter mij! En ja tot de volgende keer!

Dit is: de podcast van Paula Hijne. Evenwicht, je leven!