Als zesjarige leerde ik zwemmen en daarna is het ook echt mijn sport geworden. Tot 2006. Nu heb ik al jaren niet meer gezwommen en dat wil ik wel weer. Toch doe ik het niet, want er staan allemaal beren op de weg. 

Dat heeft niet te maken dat sporten niet zou kunnen, met mijn evenwichtsuitval. Integendeel, ik sport veel met onder andere verschillende balansoefeningen. Dus, wat houdt mij nou precies tegen om weer te gaan zwemmen?

(foto is van het nieuwe zwembad in ons dorp)

Volledig transcript:

En welkom bij: Evenwicht, je leven, de podcast over ons evenwicht in de breedste zin van het woord. En deze podcast maak ik naar aanleiding van het boek 'Evenwicht, in uitvoering'. Ik ben Paula Hijne en ik vertel heel graag over dat ja dat fascinerende zintuig evenwicht wat wij allemaal hebben en dat is seizoen 3, aflevering 4: Spetter, pieter, pater. En misschien ken je het nog wel?

Het is van heel lang geleden en anders kan je het misschien opzoeken als je wat jonger bent. Het is een uitdrukking, een zinnetje van Herman van Veen.Spetter, pieter, pater, lekker in het water, ga maar vast naar huis, ik kom een druppel later. En dat zingt ie, dat zingt Alfred Jodocus Kwak. Dat is een tekenfilm, een musical volgens mij ook geweest en die tekst, dat liedje dat hebt ik heel vaak gezongen vroeger met mijn eigen kinderen, en ook tijdens het baby zwemmen, dat ik met onze oudste ging baby zwemmen, dat liedje kwam elke weer bij me boven. En daar wil ik het met je over hebben, over zwemmen.

Over ja, eigenlijk, níet zwemmen. Wat mij betreft. Hè! Ik wil heel graag wel zwemmen. Ik wil beginnen met vertellen dat ...ehm... ergens in de één van de eerste podcasts heb ik al verteld over, over het zwemmen, eigenlijk toen ik mijn allereerste stapjes deed. En het zwemmen, dat, ik geloof dat ik een jaar of 6 was, dus al best later want tegenwoordig leren heel veel kinderen vanaf 4 jaar al zwemmen, volgens mij was ik al 6 jaar. Toen leerde ik dus zwemmen. We woonden toen in Vlaardingen en gingen naar het Kolpabad, dat bestaat tegenwoordig niet meer maar in dat zwembad daar heb ik mijn eerste zwemslagen gedaan. En ik weet nog dat ik niet begreep wat ik nou precies moest doen! Ik ging daar dus naartoe, ik mocht spelen in het water en op een gegeven moment moest je allerlei oefeningen doen en iets met je benen gaan doen en... ik begreep de bedoeling niet. Ik wist niet wat zwemmen nou precies was!

En dat leren drijven, dat was ook heel spannend, dat achteroverliggen en dan drijven in het water met je oren in het water, kon een boel niet verstaan en zo. Ik begreep het niet, dus het heeft best lang geduurd voordat ik heb leren zwemmen. En uiteindelijk ging ik naar het diepe water, en ook dat was dus weer een, ja een heel spannend iets. Want dat diepe water dan heb je geen bodem meer op de grond, je kon niet meer staan. Vond ik ook zó spannend dat uiteindelijk de, ik neem aan de badjuffrouw, maar kan ook een badmeester zijn geweest, die heeft mij gewoon het diepe ingegooid toen. Die hadden zelf al zoiets als we jou in het diepe gooien, je komt vanzelf naar boven en die gaat vanzelf watertrappelen of zwemmen''. In ieder geval, dat hebben ze gedaan en dat is bij mij niet... dat ik daar heel angstig van ben geworden. In tegendeel, ik ben daarna juist heel veel gaan zwemmen. Ik vond het ook heel lekker om te zwemmen. En op een gegeven moment ben ik zelfs gaan wedstrijdzwemmen.

En wedstrijdzwemmen, in het buitenbad in Vianen, want we woonden ondertussen in Vianen, en daar deed ik dan mee met de ...ehm... ja de zwemvereniging daar die, ik had net mijn diploma's gehaald, A en B, nog niet eens veel verder ben ik gekomen, maar ze hebben mij wel gevraagd: wil je mee gaan doen met wedstrijdzwemmen? Omdat ze iets zagen in mijn zwemslag; dat ziet er mooi uit, dat kan je wel, je bent sterk genoeg. Dus ik ging dat doen. Ik vond het heerlijk. Ik vond ook het trainen heel lekker. Het moeilijkste vond ik alleen dat ik dat per se willen winnen, helemaal niet had!

Ik had echt zo van: ik vind het gewoon lekker om die baantjes heen en weer te zwemmen en dat ik nou wel of niet won? Dat maakte me niet zo veel uit. Ik ben op een gegeven moment, in plaats van het snelle wedstrijdzwemmen, ben ik langebaan-zwemmen gaan doen.

We hadden in Vianen, daar heb je ook de Put en de Put was een grote natuurplas en daar kon je ook zwemmen. Daar hadden ze af en toe zo'n langebaan-wedstrijd dat je helemaal een rondje kon zwemmen en dan helemaal langs het riet, langs... door kroos heen en wat je allemaal voelde aan je benen -er zullen ook allemaal vissen hebben gezeten- maar daar vond ik het heel fijn om dus een hele ronde te zwemmen en soms wel 2 van die rondes!

En tijdens dat, dat langebaan-zwemmen, waren daar mensen van de reddingsbrigade bij, in een bootje. En toen gebeurde het dat, bij ons in Vianen, werd er toen een binnenzwembad gebouwd, en met dat binnenzwembad waren er nog veel meer mogelijkheden en gingen ze ook een reddingsbrigade oprichten.

Die, nou die had ik al meegemaakt natuurlijk, wat die mensen nou precies deden in die bootjes, en ik vond dat wel wat. Ik vond het leuk, dus ik ben ook bij de reddingsbrigade erbij gaan lessen. En ik was al wat ouder dus ik hoefde alleen maar diploma's te halen en geen brevetten, dat was in die tijd zo. Ik weet niet hoe precies dat nu zit, maar kinderen, hele jonge kinderen, beginnen eerst met brevetten halen en daarna pas een diploma, eerste diploma en tweede diploma. Maar ik begon meteen met die diploma's en ook -op dat moment werd ik gevraagd: wil jij met die kinderen, die brevetten, dat gaan aanleren?

Dus ik ben in plaats van wedstrijdzwemmen, ben ik met de reddingsbrigade les gaan geven. Les gaan geven aan alle kinderen die brevetten gingen halen en, ja heerlijk om te doen!

Heel leuk, ik had ook een aparte cursus, kreeg ik daarvoor. Dat was in een zwembad in IJsselstein. Daar ging ik, ik geloof één keer in de twee weken daarnaar toe en dat een half jaar lang. En daar leerde ik dus van hoe je dan een lesopbouw doet, moet zwemmen. Nou! Helemaal goed!

In die tijd heb ik heel kort ook nog waterpolo gedaan, maar ook dat waterpolo, net als bij het wedstrijdzwemmen waar het allemaal om winnen gaat, dat vond ik ook nogal wat! Had ik echt zo van ...ehm... nee! Waterpolo is mij te heftig. Te snel en nee! Laat maar!

Ik heb wel heel lang dus die reddingsbrigade gedaan, wedstrijdzwemmen was er al heel snel op een gegeven moment vanaf. En die reddingsbrigade, tot een jaar of 21, 22 eigenlijk op het moment dat ik ging samenwonen en niet meer dus in Vianen woonde want ik ben ergens anders gaan wonen, moest ik stoppen met dat lesgeven op de reddingsbrigade.

We gingen toen samenwonen in Maarssenbroek, en daar ging ik met vriendinnen en ook trouwens met mijn man, die toen mijn vriend was, gingen we gewoon vrij zwemmen. Gewoon lekker vrij zwemmen en op een gegeven moment meedoen met trimzwemmen. En met trimzwemmen ga je toch baantjes zwemmen, maar dan wordt het door iemand verteld, één van de trainers die vertelde wat je ging doen dus, iets meer dan dat je zelf gewoon baantjes ging trekken. Spelletjes ook ondertussen en heel leuk! Trimzwemmen! Dat heb ik daarna ook toen wij in Zeewolde gingen wonen, ook nog gedaan. Ben ik ook hier gaan trimzwemmen. Ik meende dat het elke maandagavond toen was en ja, lekker! Heerlijk!

Ik zwem gewoon graag, tenminste, ik zwom heel graag. En toen onze oudste zoon geboren is ben ik dus gaan baby-zwemmen met hem. Kwam ik dus ook nog een keer in het zwembad en dat was zóó lekker soms ging ik dus wel 2x in de week naar het zwembad. En dat baby-zwemmen vond ik heel fijn om met hem te doen. Dat heb ik niet met de tweede zoon gedaan, omdat toen dat baby-zwemmen hier nog niet was. Dat is pas later wel gekomen maar ja, of ik heb het misschien, weet ik eigenlijk niet precies. Misschien wel één of twee keer wel gedaan, maar hier ging het heel anders dan dat ik gewend was en in ieder geval, (ha) dat weet ik niet precies of ik ook baby-zwemmen ook heb gedaan met de 2e zoon.

Ondertussen, heb ik al járen niet meer gezwommen! Eigenlijk vanaf zo'n, ja ik denk 2006 dat kantelpunt in mijn leven toen ik dus die ziekte van Ménière kreeg en steeds aanvallen van draaiduizeligheid, dat ik mijn evenwicht helemaal kwijt was en vanaf die tijd heb ik niet meer gezwommen in het zwembad, zoals je dus met banen zwemt, of met trimzwemmen, niet meer gedaan.

Ben wel in een zwembad geweest in de sauna. Dan kan je een beetje drijven, een beetje, hele kleine baantjes zwemmen, maar niet meer in het grote zwembad. Nou was dat wel mijn sport. Ik heb wel ook voor 2006, zat ik ook op jazzballet. Dus ik had ook wel dat ik dus elke week ging dansen. Wat natuurlijk ook heerlijk was!

Dus het was zwemmen en dansen. Dat waren eigenlijk mijn sporten, maar vanaf 2006 dus helemaal niet meer. Jazzballet dat ging sowieso niet meer. Veel te luid geluid, maar ook al die pasjes die je op commando moet doen? Dat kan ik niet meer. Dat is écht, dat evenwicht wil dat écht niet meer. Ik ben toen vanaf 2007 dus, had ik al die, dat evenwicht kwijt, ben ik naar de sportschool gegaan en ben ik gaan fitnessen. En veel meer dus op de roeimachine en op een fiets die dan gewoon stilstaat. Cross-trainen wat ik toen heel moeilijk vond. Op de loopband heb ik het ook wel geprobeerd, heel langzaam, om daar dus weer te gaan lopen.

En zo ben ik weer letterlijk en figuurlijk stapjes buiten de deur gaan zetten. Maar dus ook dat mijn lichaam op een andere manier ook geactiveerd werd dan alleen maar in huis zijn. Ik ben toen in het begin 3x in de week gaan sporten, dat werd op een gegeven moment -ik ging weer werken, alles ging weer veel beter- ging dat naar 2x. Ik ben wel vaker gaan dansen, ook in de sportschool, dan ging ik gewoon in de zaal, mocht ik zelf dansen, nam ik mijn eigen muziek mee, heerlijk!

En op een gegeven moment ben ik dat weer 3x in de week gaan doen, gaan sporten, maar dan ging ik met de lessen meedoen. Dat had ik daarvoor nooit gedaan en met de les meedoen dat een trainer vertelt wat je moet doen. Vond ik ook wel weer heel lekker. Hoef ik niet na de te denken en krijg je elke keer weer andere oefeningen, je komt op allerlei ideeën wat je ook weer zelf kan doen!

Dus jaren voor corona, ik denk zo'n 3 á 4 jaar of zo ging ik alweer 3x in de week sporten. Dat was een beetje, ja vastigheid, een vast ritme in de week. En dan ...ehm... dat is ook met die lessen en toen kwam corona. Sportschool ging dicht, dus ik kon niet meer sporten. Uiteindelijk heb ik een andere sportschool gevonden in 2021 en daar ben ik weer begonnen. En daar ben ik vanaf het begin af aan ook zo veel mogelijk 3x in de week gaan sporten.

En tegenwoordig doe ik op maandag een les kinesis, dat is ook heel specifiek gericht op balansoefeningen en zo. Op woensdag doe ik mee met 60+ groep daar mag ik tegenwoordig nét aan mee doen! En dat zijn ook weer allerlei verschillende soorten oefeningen. Stukje conditie, stukje krachttraining maar ook balans en reflexen oefenen. Ja! Eigenlijk van alles wat en steeds weer op een hele andere manier. Er is geen les hetzelfde. En op vrijdag deed ik het eerst helemaal zelf, zelf mijn les bedenken, nou mijn eigen les?

Eigen oefeningen, maar tegenwoordig is er ook een yoga-lerares en krijgen we dus, kan ik naar de yoga op vrijdagochtend. En voordat ik met die lessen begin ga ik eerst een tijd roeien, zo'n 15 tot 20 minuten en sinds, nou een paar maanden, wissel ik dat af met een cross-trainer. Ik vind de cross-trainer best zwaar maar lukt uiteindelijk toch wel weer, daar sport ik nou weer op. En verder als ik kijk naar bewegen zo door de weeks, heb ik natuurlijk dat ik alles op de fiets doe, of lopend, binnen Zeewolde. Want ik rij zelf geen auto. Dus ik heb zelf zo van: ik kom best wel aan mijn bewegingen.

En toch, ik wil weer heel graag zwemmen! En ik doe het niet... Ik zet allerlei beren op de weg, om te gaan zwemmen. Nou is het wel zo dat het zwembad, ik heb zo'n 3 jaar geleden, eigenlijk net voor coronatijd, bedacht van: het is goed dat ik weer een keer ga zwemmen, want ik mis dat heel erg, dus ik zou het wel heel graag willen maar ja toen was die coronatijd én het zwembad hier werd helemaal verbouwd. Dus ik, we konden helemaal niet meer zwemmen, hier in Zeewolde. Nou pas geleden, vorig jaar, is het nieuwe zwembad geopend. We zijn er ook even gaan kijken dus ik ben binnen geweest, ik weet hoe het eruit ziet, beetje weer geroken. Hoe dat ook alweer was. Zo met dat water en zo en dat chloor en een beetje luisteren dat het zó ongelofelijk veel geluid is in zo'n zwembad. En toch dacht ik: oké ik ben nu weer geweest, zwembad is open dus ik kan gewoon gaan zwemmen.

En dan zet ik toch allerlei beren op de weg! Dat merk ik elke weer als ik het er weer over heb met andere mensen ook. Want ik kan natuurlijk niet mijn hoorapparaten in. Die moet ik uitdoen. Tegelijkertijd, in het water zelf, dat zó’n lawaai maakt dat op het moment dat je gaat zwemmen, dat je dat vlak langs je oren hoort, dat is zó luid!

Dus ik wil zwemdoppen in. Die heb ik al tegen vuurwerk geluid en harde muziek dat ik zwemdoppen in kan doen, dus die heb ik. Maar met zwemdoppen in, dan mis ik natuurlijk al dat omgevingsgeluid. Dan hoor ik helemaal niets meer wat er om me heen gebeurt en dan heb ik ook nog eens een keer: ik kan mijn bril natuurlijk niet op doen dus ik zie ook weer veel minder en mijn ogen, was vroeger dat ik alleen maar met lezen de bril nodig had, maar tegenwoordig heb ik hem ook écht nodig voor ver af!

Dus zonder hoorapparaten en zonder bril en met zwemdoppen in mijn oren mis ik dus zó veel informatie uit mijn omgeving. Ik vind dat eng! Ik vind dat heel spannend. Ik weet niet of ik dan wel goed reageer of ik dan wel hoor wat er om me heen gebeurt. Dat vind ik dus écht spannend! Dan ook, ik weet niet hoe mijn lichaam gaat reageren als ik in dat wiebelige water lig. Ik heb geen idee namelijk. Ik heb het wel in die korte momenten in de sauna gehad, maar dan ben je zo kort in dat water dat ik niet weet als je een uurtje aan het zwemmen bent (een uur is natuurlijk best lang) hoe mijn lichaam verder gaat reageren. Ik kan dat wiebelen zelf wel lekker vinden, maar dan zeggen die evenwichtsorganen: dat kunnen we wij helemaal niet aan! Dus ik heb geen idee hoe mijn lichaam reageert en ook dat vind ik weer heel spannend!

En het zwembad is hier best een eindje vandaan dus ik moet op de fiets ernaartoe. Dat betekent dat op de fiets heen, dat ik ook weer op de terugweg ook weer op de fiets naar huis moet. En als ik dan dus helemaal wiebelig ben door dat water, weet ik niet of dat fietsen weer goed gaat. Ook weer zo'n beer die ik neerzet. Ik heb namelijk geen idee of dat van invloed is en of ik dat dan lang blijf houden.

En ik kon vorig jaar ook nog zeggen van: nou ja ik heb geen badpak. Vorig jaar zomer heb ik wel een badpak gekocht dus ik kon uiteindelijk wel met een badpak aan -ik vind een badpak fijner dan een bikini- met een badpak aan naar het zwembad. Dat kan ik nu eigenlijk niet meer noemen. Dat is geen beer meer!

Dan heb ik wel ook, ik sport al 3x in de week, als ik dan ook ga zwemmen, dan ben ik toch een hele ochtend of middag kwijt, dat kost me wel, kost heel veel tijd en ik wil toch ook aan het werk kunnen. En ook mijn afspraken kunnen maken voor de coach-gesprekken en ik wil verder werken aan het boek. Het is nodig dat ik aan de PR werk om het boek verder te verkopen. Eerste en tweede boek en ook voor het derde boek alvast een beetje promotie maken, dus wanneer doe ik dat dan als ik dan 3x in de week naar de sportschool ga en 1x zwemmen? Dan ben ik 4x toch wel een hele ochtend, ben ik kwijt! Hoe... Nou... óók weer zo'n beer natuurlijk.

Wat ik verder wel bedacht had, om uitglijden te voorkomen kan ik altijd op slippers lopen. Dat deed ik vroeger ook dus slippers kan ik gewoon meenemen. Ik kan natuurlijk een zwembril gebruiken. Daarmee zie ik nét weer wat beter, omdat dat niet, door het water, een beetje omfloerst wordt. Dan zie ik toch wat helderder.

Ik kan natuurlijk ook na het zwemmen even wachten daar. Er is daar een soort café, dan kan ik daar gewoon wachten en dan voelen of ik dan wel weer gewoon kan lopen en dat ik dan op de fiets naar huis ga en dan kan ik rustig naar huis fietsen. 'k Hoef niet meteen te gaan racen!

Wat ik ook dan doen is natuurlijk de badmeester of -juffrouw inlichten: hoor 'es, ik hoor helemaal niets als ik ga zwemmen, ik zie niet goed. Willen jullie me in de gaten houden?

Als er iets is, niet gaan roepen, maar dan even op een andere manier mijn aandacht gaan trekken. Dus dat kan ik gewoon afspreken en dat blijkt ook. Ik heb een badjuf leren kennen op de sportschool, die dus lesgeeft in het zwembad. En die zei ook: ja hoor, je kan het gewoon zeggen en dan houden we daar gewoon rekening mee, dat is helemaal niet erg. Dus ja... Dat lukt dus best.

Ik kan natuurlijk ook met een vriend of vriendin afspreken die dan meegaat en die dan op dat moment ook een beetje op me let. Die dan op het moment dat het niet gaat, dat ik dan bijvoorbeeld met de auto mee naar huis kan of nou ja, als het al in het water zelf niet zo goed gaat, dat die dat weet. Mij helpen naar het badhokje of noem maar op, dat er iemand is die mij in ieder geval kent en dat ook prima vindt om mij dan even te helpen. Dus ja, die dingen kunnen allemaal. Dat en tóch zet ik die beren nog zo stevig op de weg neer!

Dus ik weet nog niet hoe ik die beren helemaal opzij moet zetten. Dus ja.... Dat is nog wel waar ik een beetje struggle nu en dat liedje van Spetter, pieter, pater, lekker in het water, ga maar vast naar huis, ik kom een druppel later, ik blijf nog even lekker zwemmen? Dat zit er nog voorlopig niet in. Dus ook al wil ik zóó graag zwemmen, ik ben nog steeds niet geweest, en ik fiets geregeld langs het zwembad dus, of met auto dat we langsrijden, dus ik kan er gewoon naartoe! En tóch doe ik het niet! Dat wou ik even met je delen dat, ja...

Ook al wil ik heel graag zwemmen dat het toch een heel struikelblok is en ik hoop volgende keer te kunnen vertellen hoe lekker het zwemmen is geweest! Dat ik dan wél ben geweest! Maar voorlopig zit het er nog even niet in. Wie weet, een volgende keer!

Dank je wel voor het luisteren naar deze podcast Evenwicht, je leven. Dit was seizoen 3 aflevering 4.