Perceptie. De eerste functie van het evenwicht. De belangrijkste functie voor het voelen: waar is de aarde? 

We hebben namelijk te maken met de zwaartekracht op aarde. Ons evenwicht houdt ons met beide benen op de grond. 

(foto: pixabay)

Volledig transcript:

'Evenwicht, je leven', aflevering 3. Perceptie.

Wat ik pasgeleden las op de coachingskalender van 'Scheur je los', daar stond: Leven is perceptie, en perceptie is een verhaal. En dat verhaal over perceptie, dat wil ik dus in deze podcast gaan vertellen. Perceptie, wat is dat nou? Perceptie is voor mij de eerste functie van het evenwicht.

Er zijn 5 functies namelijk:

dus de eerste: perceptie;

de tweede: ruimtelijke oriëntatie;

de derde: posturale controle;

de vierde: autonome beïnvloeding en

de vijfde: beeldstabilisatie.

En dan wil ik het in deze podcast gaan hebben over die perceptie. Wat is dat nou precies? Perceptie dat is ‘waarneming’. En wat is nou precies die waarneming? Die waarneming is het waarnemen van waar is de aarde? Waar voel ik de aarde?

En een ander deel van perceptie, van dat waarnemen is: het voelen van bewegen. Het voelen van jouw lichaam die in beweging is of in beweging wordt gebracht, doordat je in een auto zit of op een fiets zit, dus die beweging voelen.

En ik wil het speciaal vandaag hebben over perceptie, dat voelen van de aarde. Want het blijkt, dat die behoefte van dat voelen van de aarde, nog veel groter is, dan de behoefte aan eten en drinken. Dat is iets wat we helemaal niet weten. Dat is onbekend! Het is dus een onbewuste behoefte. En als je dat nu wel bewust wordt, dan snap je dat het voelen van die aarde dus heel belangrijk is. Vandaar dat ik perceptie ook als eerste functie zie van het evenwicht. Want het voelen van de aarde dat is zó essentieel voor het gevoel van het evenwicht. En waarom vind ik dat zo belangrijk?

Juist omdat, als ik een aanval van draaiduizeligheid heb, dan voel ik níet waar die aarde is. Dan weet ik niet wat boven en onder is. Ik voel me dan écht ...ehm... vreemd, omdat je dus, ja, dat gevoel ben je dus kwijt en dat heb ik natuurlijk nooit beseft. Pas op het moment dat ik besefte dat die behoefte zo groot is, toen pas ging ik die relatie ook leggen met waarom vind ik dat nou zo belangrijk? Ja, omdat ik weet hoe het voelt als je het níet voelt!

Mensen die gewicht... in een gewichtloosheid zijn, dus mensen in de ruimte, die kennen dat gevoel ook. Dat ze dus níet voelen waar de aarde is en dat is dus voor die mensen, daar in die ruimte, best heel vreemd en dat is ook een hele andere manier met ermee omgaan. Alleen zij worden daarop getraind om daarmee te leren omgaan.

En op het moment dat ik thuis ben en in mijn bed lig en dus een aanval van draaiduizeligheid heb, dan is dat natuurlijk heel anders. Dan voelt dat zo, ja ik wil ‘onthand’ zeggen, dat is het niet (ha!), want je hebt je handen nog steeds en je kunt er alles nog steeds mee doen, maar je... doordat je die aarde niet voelt ...ehm...... het is ook niet het gevoel van zweven, maar het is een heel onprettig gevoel om het niet te weten, om het ja, je weet wel waar de aarde is, omdat je het ziet maar je voelt het niet. En dat níet voelen daarvan, dat is raar, dat is af en toe zelfs helemaal eng en ik denk ook mensen die voor de eerste keer zo'n aanval van draaiduizeligheid hebben, dat ze dat gevoel dus zo ontzettend eng vinden en dat het daarom zo spannend is om die eerste aanval te krijgen. Je weet gewoon niet hoe je ermee om moet gaan. Dat is dus best lastig en daarom vind ik die perceptie zo belangrijk om dat, als eerste evenwichtsfunctie, om dat zo te benoemen. Ik vind hem namelijk zelf dus geweldig!

En dan kom je natuurlijk op, waarom is het perceptie, waarom is dat voelen van de aarde of tenminste meer van: hoe komt het dat je dat voelt? En dat heeft natuurlijk alles te maken met de zwaartekracht. En het grappige is, ik heb natuurlijk langer dus dat boek willen schrijven over het evenwicht. Ik besefte pas later, tijdens het schrijfproces, ineens, dat juist het.... dat het zwaartekracht is, dat de aarde aan ons trekt, dat is dus die zwaartekracht, dat het maakt dat daarom het evenwicht werkt zoals het werkt. En dat is in alle systemen, in alle dieren zo, zelfs in de bomen, in de planten. Die hebben een evenwichtssysteem en dat werkt zo, omdat er een zwaartekracht is. En niet eens ‘een’, hier hebben we dé zwaartekracht.

Ik ga een klein stukje voorlezen even uit een boek. Kan ik zo strakjes nog even iets verder over zeggen, maar dat is geschreven door S, ik geloof dat het Sara is, Sara Klemensvol en het komt uit: 'De grote ideeën'.

Op de grond.

Plotseling struikel ik over de rand van het trottoir en val plat op mijn rug. Ik kijk omhoog naar de lucht en bedenk dat we altijd ondersteboven staan. We staan op een bol, terwijl ons hoofd in de ruimte bungelt. Niemand heeft ooit precies uitgelegd hoe de zwaartekracht voorkómt dat we eraf vallen. En hoe meer ik me erop concentreer, hoe afschuwelijker het lijkt. We tollen en wentelen allemaal maar rond. Houvast vinden volgens een principe dat we niet eens kunnen begrijpen.

De zwaartekracht daar gaat het dan dus over. Wat bijzonder is, ik heb dit fragment uit dat boek 'De grote ideeën', heb ik opgenomen in mijn boek. En dat was op het moment dat ik alle ervaringsverhalen die ik verzameld had in de loop van het schrijfproces -naar aanleiding van alle interviews die ik met mensen gehouden heb- die ervaringsverhalen wilde ik een plekje geven in het boek. Op de plek waar ze horen, bij de juiste... bij de uitleg daarover.

En in die tijd was het ook dat iemand aangaf dat in boeken en ja, in kranten, als het gaat over duizelingwekkend en over het evenwicht, dan gaat het nooit over het zintuig 'evenwicht'. Het gaat altijd over iets anders, wat evenwicht is. Het psychisch evenwicht. Of duizelingwekkend, over dat een verhaal zó bijzonder is en ja, dat je hoofd er een beetje door doordraait of zo. Het heeft altijd een andere context en het heeft nooit te maken dus het met zintuig 'evenwicht'.

En met dat ik dat dus hoorde, of eigenlijk gelezen heb, kwam ik dus een boek tegen in 'De Oude Bieb', hier in Zeewolde heb ik dat gekocht, tweedekans-boeken zijn dat. En dit boek 'De grote ideeën', dat ging ik lezen en ik kwam ineens daar wél stukjes tegen over het evenwicht. Ik had echt zo van: hoe kan dit nou! Dit is mooi! Ik kan dit zó goed gebruiken op dit moment om ook een plekje te geven in het boek, want dit gaat wél over wat je leest in een boek, en het gaat dus wél over evenwicht. Dit gaat wél over het zintuig 'evenwicht'. Dus vandaar dat ik dat heb opgenomen. En hier staat eigenlijk ook alles in hè!

Ehm... niemand heeft ooit precies uitgelegd hoe de zwaartekracht werkt. We kunnen dat wel uitleggen, alleen het blijft nog steeds een mystieke kracht. Het is een kracht die je niet ziet, je ervaart hem pas op het moment dat je dus valt of als iets naar beneden valt, dan weet je dat die zwaartekracht er is. En het grappige is tegelijk, tegelijkertijd, is, als wij dus stilzitten, zitten we niet stil. Want de aarde die draait om zijn as en de aarde zelf die draait ook nog eens om de zon. Dus we zijn altijd in beweging. Ook als we liggen te slapen. Ook als we dus zelf níet in beweging zijn, zijn we dus nog wél... worden we nog steeds in beweging gebracht!

En het grappige is: dat voelen we niet. Wat we wél merken is dat we dus niet van die bol -die ronddraait en ook nog eens met een gigantische snelheid dus door het heelal gaat- dat we er niet afvallen! En dat doet dus die zwaartekracht, die zwaartekracht houdt ons tegen, die houdt ons op die aarde. Hoe bijzonder is dat!

En hoe langer je daar over nadenkt, tenminste dat heb ik dus dan gedaan, besefte ik dat die zwaartekracht, echt de essentie is van het evenwicht. En dat is de essentie ook van het eerste zintuig perceptie. ...ehm... eerste zintuig, eerste functie van het evenwicht: perceptie.

Ik heb 'm ook echt bovenaan neergezet, omdat het voelen van die aarde, vind ik voor het evenwichtssysteem essentieel. Het staat ergens bovenaan. En die andere functies die komen daaruit voort. Dat kan dan pas, die andere functies, op het moment dat we die perceptie hebben. Dus ja, dat maakt dat ik 'm dus als eerste benoem en ook nu -eigenlijk al in een van de eerste afleveringen van deze podcast 'Evenwicht, je leven'- dat ik deze dus even heb benoemd nu.

Dus: perceptie.