Durven, daar is lef voor nodig. Heeft dit met angst te maken? Ik heb namelijk geschreven dat ik op een gegeven moment naar het geluid van de tinnitus durfde te luisteren. Wat bedoel ik daarmee?
(Foto; gemaakt tijdens de voorstelling Jij hoort in het theater. Kunstwerk speciaal gemaakt voor deze voorstelling).
Volledig transcript:
Welkom bij de podcast 'Evenwicht, je leven'. De podcast over ons evenwicht in de breedste zin van het woord. Je luistert naar Paula Hijne en ik ben auteur van het boek 'Evenwicht, in uitvoering'. Maar er valt nog zó veel meer te vertellen over ons evenwicht. Niet alleen het fysieke, maar ook het psychisch evenwicht. En ook daar vertel ik graag over en daarom maak ik ook deze podcast, omdat er nog zo veel kennis is te delen en ook zo veel ervaringen over ons evenwicht. Over mijn evenwicht in dit geval. Dit is seizoen 7, aflevering 20: Durven luisteren.
Seizoen 7, aflevering 20, dit is de laatste aflevering van seizoen 7. Hierna volgt seizoen 8. Maar dat is nog aflevering 20: Durven luisteren.
En ik begin even met een citaat: ‘Durf is het eerste ingrediënt voor succes, zonder kracht om te springen, blijven we vastzitten in de veiligheid van het bekende’. Dit is een uitspraak van Lao Tse. En Lao Tse was een Chinese filosoof geboren in 571 voor Christus, dus heel lang geleden en hij wordt gezien als de grondlegger van het taoïsme.
Maar even terug naar die quote, naar dat citaat: 'durf is het eerste ingrediënt voor succes'. Deze aflevering gaat over durf, want ik noemde het net al: aflevering 20: Durven luisteren.
De audioloog die het manuscript 'Hoor jij wat ik hoor?' meegelezen heeft -ik vond het heel fijn dat er ook een audioloog zou meelezen, want dan is er ook een professional die dan meer weet over tinnitus, want het gaat over tinnitus, het boek 'Hoor jij wat ik hoor?', dus ik vond het heel fijn dat hij mee wilde lezen. En hij had opmerkingen gemaakt onder andere bij de tekst 'toen ik eenmaal naar het geluid durfde te luisteren' -de zin gaat natuurlijk veel verder- maar toen heeft hij erbij gezet over dat woord 'durven', dat durven te maken heeft met angst en ik heb dus dat... die opmerking gemaakt, maar voor mij is het een hele andere manier van durven ..ehm... misschien wel van lef hebben.
Het kan natuurlijk zijn dat lef ook dus wel gekoppeld is aan angst. Ik weet het niet precies, maar het was voor mij meer de bewustwording ervan. Ik kan bewust gaan luisteren naar de tinnitus. Het is een mogelijkheid, het is een keuze. Ik kan luisteren met aandacht naar mijn eigen geluid! En dat over die angst, daar had hij vaker wel ja, opmerkingen over. Hij vond ook dat ik heel vaak die angst niet benoemde en dat klopt ook. En ik heb juist bewust dat woord angst vermeden, om het te vaak te gebruiken. Het wordt af en toe wel genoemd, maar ik ga er zeker niet over uitweiden. Ik wil namelijk een beetje, ja, meer zachte woorden gaan gebruiken en angst ja, daar zit nog zó veel achter en uiteindelijk gaat het over doodsangst. En daar wil ik het helemaal niet over hebben! Ik wil die associatie met tinnitus niet met doodsangst associëren.
Maar ik heb het natuurlijk ook over de innerlijke strijd. De fasen die ik in het boek benoem van 'Hoor jij wat ik hoor?', de eerste fase is schrik en schrik heeft met angst te maken. Maar innerlijke strijd, hij noemde daar overal die angst bij, maar zo zie ik dat dus niet. Als je kijkt naar die innerlijke strijd, dan heeft tinnitus zeker wel invloed op de emotionele gesteldheid en daaraan worden allerlei gedachten en overtuigingen gekoppeld. En andersom - je hebt allerlei overtuigingen en gedachten over de tinnitus en die kunnen ervoor zorgen dat de tinnitus extra opvalt en dat het daardoor meer in de weg zit.
En toch geef ik dan aan: het is goed dat er een innerlijke strijd is. Dat is echt mijn mening hè! Maar ik ja... voor mij is het ook belangrijk om te beseffen dat iedereen die innerlijke strijd aan mag gaan. Het is namelijk een strijd in jezelf, over wat er is en niet meer kan en je ziet af én toe wat er wél mogelijk is. En dat mag schuren, het mag ..ehm.. ja, een beetje op en neer gaan, je gevoelens over de tinnitus, je gedachten over de tinnitus, het mag op en neer gaan, want dat houdt je in beweging. En die beweging die is nodig om tot acceptatie te komen, want zonder beweging, zonder in actie te komen, ga je de tinnitus nooit accepteren, want het gaat niet vanzelf. Als je niet in beweging komt, dan blijf je steeds in hetzelfde kringetje ronddwalen. En dan blijf je dus slachtoffer van je tinnitus. En dat wil je niet. Je wil er juist uit.
Die audioloog had ook een opmerking gemaakt over het.... dat ik wilde vluchten voor het geluid. Dat schrijf ik in een van de teksten. En dan geeft hij ook aan: ‘vluchten is een reactie op gevaar!’ Maar dan benoem ik dat niet helemaal duidelijk, want ik bedoel er namelijk mee dat ik weg wilde van het geluid, omdat het mij uit mijn concentratie haalde of omdat ik er niet in slaap van kon vallen. Niet omdat ik de tinnitus eng vond of als ik dat als gevaar zag, maar omdat het een stoorzender was en ik niet wist hoe ik van die storing af kon komen.
En als je dan teruggaat naar de uitspraak van die Lao Tse: 'Durf is het eerste ingrediënt voor succes, zonder kracht om te springen blijven we vastzitten in de veiligheid van het bekende’. Dan geeft hij aan: ‘vast blijven zitten in de veiligheid van het bekende’ en dan vind ik dat wel weer een beetje raar als het gaat om te durven luisteren naar het geluid. Want niet durven luisteren naar mijn geluid, dat had dus niet te maken met veiligheid. Ik heb het geluid namelijk nooit gezien als iets veiligs of onveiligs, ben ik eigenlijk nooit mee bezig geweest. En ik wist gewoonweg niet dat ik een keuze had om ernaar te gaan luisteren, met bewuste aandacht.
Tinnitus was voor mij dan ook eerder het onbekende in plaats van het bekende. En juist nadat ik durfde te luisteren, toen werd het geluid bekend voor mij. Ik herkende het en zo werd het ja, min of meer een vertrouwd geluid. Ja en dan zou je weer kunnen opmerken dat de tinnitus dus eerst on-vertrouwd was, dat er misschien wel wantrouwen was en dat heeft weer te maken met onveiligheid natuurlijk. En dus met angst voor het geluid. Maar toch, ja, ik kan me niet herinneren dat ik ooit bang ben geweest voor het geluid zélf.
Maar was er dan wel iets waar ik wél bang voor was? Want ik handelde dus meer uit onwetendheid, helemaal aan de beginperiode van de tinnitus. En iets wat je niet weet, en niet begrijpt, daar kun je... daar kun je niet zo veel mee. En ik was dus op zoek naar het begrijpen, want dan wist ik wel welke andere keuzes er waren en hoe ik er dan anders mee om kon gaan. En omdat ik dat eerst niet wist, wist ik ook niet wat ik erover kon vragen en aan wie ik dat dan kon vragen en waar ik dan de juiste informatie kon vinden. En daardoor liep ik vast. Ik kon niet verder met het leren omgaan met tinnitus. Ik bleef dus niet veilig ermee zitten, ik ging eerst ertegen vechten! En als je ertegen wilt vechten? Ja daar is ook lef, durf, moed voor nodig. Maar ik ontdekte dat ik niet ertégen moest vechten, want dat lukte helemaal niet, op geen enkele manier. Ik kon het beter in de ogen kijken en in dit geval, naar het tinnitus-geluid luisteren! Dat vergt ook weer lef, moed, durf!
Durven luisteren naar het geluid en er dan geen oordeel meer over hebben. En ik denk -nou ik weet het eigenlijk wel zeker- dat is de allermoeilijkste stap op de weg naar acceptatie!
En ik besef me ineens -durven luisteren naar dat geluid- ik besef me ineens, dat ik, toen ik dat ontdekt had, dat ik toén ook als coach naar de ander durfde te luisteren zonder eigen verhaal, zonder oordelen, zonder in oplossingen te komen. Dus het durven luisteren naar mijn eigen tinnitus-geluid heeft mij véél meer gebracht, omdat ik ook als coach op een hele andere manier durfde te luisteren naar de ander. Dat is grappig, dat besef ik nu pas! Dan heb ik misschien toch een soort boodschap achter de tinnitus gevonden! Dat is interessant. Deze ga ik onthouden en ik vind dit wel een heel mooi inzicht zo aan het eind van het jaar 2024, waarin ik van alles heb verteld over het fysieke evenwicht, over ons psychische evenwicht, waarin ik allerlei kennis heb gedeeld, maar ook mijn eigen ervaringen heb gedeeld, zowel fysiek als psychisch.
Alles iets met het evenwicht. En in dit geval ook over gehoorverlies en tinnitus in ieder geval. En die tinnitus sowieso, want dat is mijn derde boek, 'Hoor jij wat ik hoor?' Ik wilde dat dat eind van 2024 uit zou komen, dat is niet gelukt. En ook dat loslaten ervan, dat dat had gemoeten, dat ik dat per se had gewild, ook dat loslaten daarvan, dat is héérlijk dat ik dat kan loslaten. Dan komt het in 2025 en dan komt het op het juiste moment, op de juiste plek, bij de juiste mensen terecht.
Dank je wel voor het luisteren. En als je al heel lang mij volgt; dank je wel voor het luisteren nou... naar het hele jaar in 2024 naar de podcast: 'Evenwicht, je leven'. Je hebt geluisterd naar Paula Hijne en tot ziens in 2025, want dan wil ik nog meer heel veel mooie afleveringen maken van 'Evenwicht, je leven'. Tot de volgende keer!