Iedereen heeft weleens een dilemma, toch? Het is dan wikken en wegen. Wat kun je dan doen of anders doen? Wat ga je kiezen? 

Ik had geluisterd naar een inspirerende lezing over werkgeluk. Aan het eind gaf de spreker de tip: Stop met consumeren van nieuws. Even later kreeg ik een appje: Wat erg hé, in Turkije...en moest ik wel het nieuws gaan lezen. Toen ontstond er een dilemma, of eigenlijk, wel vier dilemma's.

Volledig transcript:

Welkom bij de podcast 'Evenwicht, je leven'. De podcast over het zintuig 'evenwicht' wat we allemaal hebben en ook over evenwicht in de breedste zin van het woord. Dit is seizoen 3 aflevering 2: Dilemma

Dilemma, ja ik heb het zo genoemd omdat ik, ja een beetje heen en weer aan het wikken en wegen ben, nou ja dat is een dilemma. Wat is nou, wat kan ik doen, wat kan ik niet doen, wat, nou!

Ik begin even bij het begin: van de week heb ik geluisterd naar een presentatie van Bas van der Veldt, CEO bij AFAS en hij deed een presentatie over werkgeluk en daarin gaf hij een heleboel tips van hoe het werk veel leuker gemaakt kan worden, veel prettiger voor alle mensen, die aan het werk zijn binnen een bedrijf. Dus vanaf de postrondbrenger en de schoonmaker tot aan dus de hoogste leidinggevende in het bedrijf. Hij wil graag dat iedereen in het bedrijf zich prettig voelt en zich gezien en gehoord voelt en dat dus dat ze plezier hebben in hun werk. En hij heeft heel enthousiast daar over verteld en als laatste tip gaf hij een soort bonustip. Tip 8: het was eigenlijk een beetje een privétip zei hij, een persoonlijke tip. Hij zei: Stop met consumeren van nieuws.

Nou, dat ging hij natuurlijk even uitleggen. Want hij gaf aan, nieuws dat maakt negatief. En nieuws dat kost heel veel tijd als je dat allemaal wilt lezen en wilt volgen. Het doodt ook de creativiteit en het meeste nieuws is ook heel vaak negatief. Want goed nieuws, ja wie zit daar nou op te wachten? Dus het meeste nieuws wat gedeeld wordt is ellende! Zijn vervelende dingen, en daardoor krijg je eigenlijk een heel verkeerd beeld van de wereld. Want een heleboel dingen gaan wel goed, een heleboel dingen zijn prima!

Heel veel mensen hebben het naar hun zin en veel mensen hebben wel plezier in hun werk. Daar hoor je nooit over in het nieuws. En nieuws, slecht nieuws vooral dus, maakt je ook passief. En het nieuws legt ook niet zo heel veel erover uit wat je er verder vervolgens mee kan doen. Dus hij zegt: stop met consumeren van nieuws. Het is ook heel vaak zo dat als je nieuws leest dan vergeet je ook heel veel dingen weer, en ja wat blijft dan hangen? Wat doe je verder met dat nieuws? Tenzij je natuurlijk journalist bent, en dus alleen maar nieuws juist gebruikt in al je werk. Is het voor de meeste mensen, is het helemaal niet nodig om al dat nieuws te consumeren.

En toen kwam ik beneden, toevallig, ik had het boven gezien, ook hier waar ik de podcast maak in de kamer, ja in mijn atelier, zo noem ik het dan, waar ik dus prettig kan staan. Daar heb ik dus naar die presentatie gekeken van Bas van der Veldt en toen ging ik naar beneden waar de telefoon lag. Die had ik niet meegenomen naar boven, dus die lag beneden in de woonkamer en ik kijk op mijn telefoon en er stuurt iemand een appje en die zegt: wat erg hè in Turkije? En ik echt van: hè? Wat is er in Turkije? Wat is erg?

Toen ben ik dus tóch het nieuws op gaan zoeken. En toen bleek dus die verschrikkelijke aardbevingen die zijn geweest en waar in het begin zó veel doden zijn en waarvan je weet dat aan het eind van de week er nóg duizenden doden bij zijn gekomen! Dat weet je dan in een flits op het moment dat je die beelden ziet en hoort en ook hoe zwaar dan die aardbeving is geweest. En met dat ik dus dat wist, kon ik dus ook voor mezelf zeggen: oh wat vreselijk! Je kunt je het niet eens voorstellen, dat zo'n natuurramp dus zo ongelofelijk veel invloed kan hebben op alles, nou ja dat alles in stort!

Anders dan het platbombarderen in Oekraïne wat ze verder op doen daar! Dat is mensenwerk en die aardbeving zelf dat is natuurgeweld! Daar kunnen wij niets tegen doen! We kunnen dat niet veranderen! Dat dan de hele boel instort, daar is natuurlijk wel een heleboel aan te veranderen, want als je aardbevingsbestendig gaat bouwen, dan wordt het natuurlijk al heel anders dan gaan de, dan zijn er minder gebouwen die dan zo instorten zoals het nu is gebeurd.

Maar naar aanleiding van dat appje en dat ik het nieuws ging opzoeken, maakte dat mij inderdaad passief! Ik had even hélemaal geen zin meer in om ook maar iets te doen! En ik ben wel dingetjes gaan doen, gewoon beetje in het huishouden, maar mijn gedachten gingen steeds terug naar wat daar allemaal gebeurd zou zijn of wat er gebeurd is met de beelden die je dan ziet en verhaal wat je hoort maar ook dat je dus voor jezelf ook gaat voorstellen van hoe verschrikkelijk dat is! En inderdaad dat nieuws, is niet fijn! Het is ellende!

Had ik dat appje beter niet kunnen lezen? Nee als ik dat niet gelezen had, dan was ik pas veel later op de dag en misschien pas 's avonds, als het journaal aanging, dat ik dan pas erachter was gekomen wat er gebeurd was in Turkije. Want zolang ik niemand spreek en zelf dus geen nieuws kijk en geen nieuws lees, kom ik daar dus ook niet achter. Had ik het dan toch wél willen weten of was eind van de dag ook goed geweest? Want ik heb er helemaal geen invloed op ik kan er zelf op dat moment als ik zoiets hoor en zie, kan ik er niks mee!

En dan ontstaat het dilemma bij mij. Want ik ben sowieso al dagen draaierig. Dat is naar aanleiding van de corona, ziek-zijn, en die draaierigheid zorgt ervoor dat ik al mezelf wat, ja, ja wat moeilijker loop en het voelt allemaal wat zwaarder aan. Alles gaat wat langzamer, ik moet veel beter op letten met alles wat ik doe. Dus ik zit al niet zo lekker in mijn vel. En dan komt al het eerste dilemma. Mag ik wel dat voelen en klagen daarover terwijl daar dus die aardbeving aan de gang is?

Terwijl daar, dus niet aan de gang, want het is een momentopname, maar alle gevolgen daarvan, wat daar aan de gang is. En dan het volgende dilemma: heeft het wel zin om aan mijn boek te blijven werken, want heeft het wel zin dat ik een boek nog ga schrijven hier in Nederland, terwijl daar de mensen helemaal niets meer hebben. Dat ze gewoon alles kwijt zijn! Dat ze nergens meer bij kunnen! Dat je hele leven totaal overhoop is gegooid net als wat die mensen in Oekraïne hebben waar de boel platgebombardeerd is, ook die hebben helemaal niets meer!

En aan de andere kant, ook dilemma: mag ik wel blij zijn, mag ik wel vrolijk zijn, mag ik me wel happy voelen? Terwijl dat allemaal daar aan de gang is?En ook nog een dilemma: is het wel slim om plannen te maken? Is het wel slim om afspraken ten maken voor over een paar maanden, want als je al die verhalen hoort, die oorlog komt ook maar dichterbij, heeft het dan wel zin om die afspraken nu allemaal te maken? Heeft het wel zin om alvast over vakantie na te denken. Kan best zijn dat er helemaal niets van terecht komt straks.

Dit dilemma, een soort, bijna een soort kortsluiting in mijn hoofd van al die gedachtes die dan heen en weer gaan, totdat ik op een gegeven moment ik ook echt had van, de vraag ook zelfs stelde: welke invloed heb ik op datgene wat daar nu in de Oekraïne gebeurt en wat er nu aan de hand is in Turkije. Ik heb geen enkele invloed daarop!

Hoogstens dat ik, nou ja, ik kan geld sturen, een deken misschien geven, spulletjes hier in huis, zou kunnen. Maar voor die mensen maakt het niet uit of ik blij ben of dat ik verdrietig ben of aan het klagen of juist heel hard aan het werk ben, het maakt voor die mensen helemaal niks uit. Ze zijn niet bezig met wat ik hier allemaal doe en het heeft ook geen enkele invloed met hoe ik doe naar hun toe!

Wat ik wel kan doen is dat ik als ik aan al die mensen denk die daar in die problemen zitten, dat hun hele leven overhoop is gegooid, dan kan ik hoogstens aan ze denken en daar in gedachten wat liefde naar toe kan sturen. Wat warmte, dus alleen maar even aan die mensen denken. Een soort medeleven. Dat is het enige wat ik kan doen vanaf hier.

En dan kan ik kijken naar welke invloed ik wél heb en dan gaat het over de invloed die ik heb in mijn omgeving, want ik kan de wereldproblemen niet oplossen. Ik ben geen wereldleider, dus ik sta daar ver vanaf dus welke invloed heb ik wel? Dat is: tóch verder schrijven aan het boek voor al die mensen die tinnitus hebben. En die daarover willen lezen. En dat boek schrijven over tinnitus wat er nu nog niet is. En ik kan ook mensen in mijn omgeving helpen, ik kan mensen begeleiden en coachen, mensen die dus daar hulp bij vragen om te leren omgaan met de ziekte van Ménière, met tinnitus, met hun gehoorverlies. Ik kan naar mijn gebaren-oefengroep, daar kan ik lekker mee oefenen. Die vinden het zo ontzettend leuk om te komen en om samen dus iets te leren wat ze eerst nog niet wisten. Ja, dan komt de juf weer even in me naar boven en ik vind het heerlijk om die groep te begeleiden. We zijn zo meestal tussen de 5 en 10 mensen en dan zit ik daar dus met die groep mensen en dan leren we weer wat nieuws met elkaar! In gebaren. Hoe leuk is dat!

En welke invloed heb ik nog meer? Ik kan hier gewoon in huis zorgen dat alles hier netjes is. Dat ik lekker eten kan koken voor mezelf en voor ons gezin. Ik kan naar mijn moeder toe en mijn moeder helpen en met mijn moeder wat leuks gaan doen. Daar heb ik allemaal invloed op, ik kan helpen bij hier in het paviljoen De Verbeelding. Als gastvrouw en helpen met koffie en thee inschenken. Glaasje wijn, glaasje sap. De mensen die daar komen luisteren naar een voorstelling en daar helpen als gastvrouw. Daar heb ik invloed op, daar kan ik in helpen.

Dus dat dilemma die... ja... het voelde echt als een dilemma en met dat ik daar toch verder over na ging denken, gaat het meer over welke invloed heb ik wél en waar heb ik geen invloed op? En dat alles waar ik geen invloed op heb, mag ik naast me neerleggen, mag ik even over lezen, even naar luisteren maar ik hoef er niets mee want ik kán er niks mee!

En dat dat dan oké is. Dus dan maak ik het voor mezelf, dat dilemma minder, dat het gaat schuren, dat ik daar moeite mee heb. En misschien is het dan ook op een gegeven moment geen dilemma meer. Het bestaat naast elkaar. Ik heb geen invloed op dat.

En ik heb wel invloed op dat! En die twee dingen bestaan tegelijkertijd. Dan is het geen tegenstrijdigheid meer, maar het bestaat tegelijkertijd en niet alleen voor mij, maar voor heel veel mensen. Overal, eigenlijk op de hele wereld, want deze dilemma’s, ja dat hebben die mensen daar bij de oorlog ook! Van als alles helemaal verwoest is, en je hebt op een gegeven moment dat je de zon op je gezicht voelt dat je dat even heel lekker vindt, mag je dat dan heel fijn vinden? Ook die mensen hebben ook dilemma's. En als je dat dus naast elkaar zet, en niet als tegenstrijdigheid, dan kan je dus tegelijkertijd genieten van datgene van wat er allemaal wél is en ondertussen weet je ook dat het niet voor alle mensen zo geldt. En waar je geen invloed hebt, daar hoef je ook niets mee.

Dus ja ik hoop dat ik mijn dilemma een beetje heb kunnen uitleggen en ik weet ook niet wat jouw dilemma is. Ga eens kijken waar jij mee struggelt en misschien heb je voor mij nog wel een andere tip? Laat het me dan weten. Dan ja, leren omgaan met al die onbegrijpelijke dingen zoals ik al een paar jaar geleden in 2020 toen ik eigenlijk de eerste podcast ging opnemen, ging het ook wel over dat ik dat van corona niet helemaal begreep. Dat ik die lockdown, dat dat allemaal zo gebeurde, dat ging mijn verstand te boven. Ik begreep daar werkelijk niks van! Ja en dat is nu eigenlijk precies hetzelfde bij zowel de oorlog als dus de hele kwestie met al die aardbevingen.

Dat ik, het is voor mij nauwelijks voorstelbaar en ja geen dilemma meer, het is! Laat ik het daar maar bij houden. De podcast ‘Evenwicht, je leven’… Dit is dus een stukje van het psychische evenwicht.

Wat ik gedeeld heb met je. En dat psychische evenwicht daar hebben we continu mee te maken. En nou ja van de week dus even heel erg dat het toch even op en neer ging, en dat het voor mij nu iets is wat naast elkaar bestaat.

Dus dank je wel voor het luisteren. Naar de podcast: Evenwicht, je leven... En een volgende keer weer iets over het fysieke zintuig 'evenwicht'. Dus ...ehm... dit was ‘Evenwicht, je leven’. Dank voor het luisteren.