Ook nu maak ik een podcast. Met een zwaar verkouden stem, niet lekker in mijn vel, en draaierig. Ik voel me leeg. Na het overlijden van mijn moeder is dit waarschijnlijk niet zo vreemd. Het is een pittige tijd. En de kat die ziek was. Inmiddels is hij geopereerd. Nu afwachten hoe hij hersteld. 

Ik mag me even niet zo fijn voelen, daar is niks mis mee. Ook nu. Wel een korte aflevering dit keer.

Volledig transcript:

Welkom bij de podcast 'Evenwicht, je leven. 'De podcast over ons evenwicht in de breedste zin van het woord... En dit keer over het psychisch evenwicht. En heel specifiek míjn psychisch evenwicht. Op dit moment Dit is seizoen 3, aflevering 18: 'Ook nu'

Want ook nu, deze week, maak ik een podcast. Dat heb ik met mezelf afgesproken een paar maanden geleden; elke week een podcast maken. Dan is het ook belangrijk dat ik dat doe op de dagen dat ik mij niet zo prettig voel. En misschien zelfs niet helemaal zin in heb. En dat niet lekker voelen, dat is wel, ja, dat mag, want ik ben ontzettend verkouden. Je zult het horen aan mijn stem. Mijn oren zitten helemaal dicht, ik hoor mezelf nauwelijks nu door de koptelefoon, dus ik weet niet eens hoe het klinkt. Ga ik straks nog even terugluisteren of dit wel ja, of ik dit wel kan uitgeven.

Dat nou, ook nu, als ik me dus helemaal niet lekker voel, wil ik dus wel mijn stem laten horen. Ik ben ook twee dagen al ontzettend draaierig. De eerste dag viel nog mee en vandaag is het nog veel erger dan gisteren. Meestal is het andersom. Dan begin ik met een heftige draaidag, echte wiebeldag en dan zijn de volgende dagen daarna, ben ik wel wiebelig, maar het wordt elke keer minder. En dat was raar nu, want gisteren viel het nog mee en vandaag is het ineens veel heftiger. Het is wel zo dat ik wel rechtop kan staan, ik kan me vast houden en ik heb ook wel wat klusjes in huis gedaan. Dus het lukt wel, ook nu.

Dat is anders dan jaren geleden, dan lukte dat mij niet op deze dagen. Dus daaraan merk ik wel dat ik sterker ben geworden, dat de conditie beter is. Alleen na dus al zo'n hele hevige verkoudheidsweek met zware hoesten en zo, nou! Pffff dan is het toch nog wel even pittig!!

De vorige keer heb ik gesproken over Bagheera, onze kat. Hij is daarna nog veel zieker geworden, we zijn naar de dierenarts geweest en de dag later, hij heeft medicatie gekregen en zo om te kijken of hij opknapte, maar integendeel, hij werd steeds zieker. Dus we hebben hem ook vrij recent, want het was gisteren, hebben we hem weggebracht, opnieuw naar de dierenarts en die constateerde dat er iets in zijn buik zat wat daar dan niet hoorde. En toen heeft ze gevraagd mag ik hem opereren?

En daar heb ik 'ja' opgezegd, omdat dat toch misschien een kans is dat hij nog beter wordt.

Dus zij heeft hem geopereerd en dat is allemaal goed verlopen. Ze hebben weggehaald waarschijnlijk een, vermoedelijk een tumor, in ieder geval een gezwel in zijn dunne darm. Hebben ze helemaal weggeknipt, weggehaald en toen die dunne darm weer aan elkaar vastgemaakt. En vandaag hebben we hem opgehaald, net vanmiddag en nu is hij weer thuis hier, bij ons! Met een soort shirtje aan. Hij heeft niet een kapje om, maar wel een shirtje zodat hij zichzelf niet kan likken. En het ziet er heel raar uit. Hij is ontzettend moe, hij loopt moeilijk. Alleen ja, hij ging wel meteen ook naar de krabpaal, naar de bak, toch even meteen weer verkennen. Ik had wat spulletjes veranderd in de woonkamer, hij heeft het waarschijnlijk meteen in de gaten. Gaat overal even kijken. En hij ligt nu weer te slapen in een mandje waar hij eigenlijk nooit in heeft gezeten en nu ineens dat mandje heeft gevonden. Nou, prima. Maar ook dat heeft mij natuurlijk wel uit evenwicht gebracht. Ik heb écht meerdere keren dat ik in huilen uitbarstte, dat ik echt helemaal snikkend, bij mijn man kwam of bij mijn zoon kwam of gewoon mijn eentje. Snikken! Huilen!

Even gewoon niet weten wat ik met mezelf moest! Even geen raad weten.

En dan geven ze al aan: ja mam, het is ook een hele pittige tijd geweest afgelopen periode. En ja, daar zit je eigenlijk nog steeds ook in en dat rouwproces loopt ook nog door, dus het is helemaal niet raar dat dit allemaal gebeurt. Denk ik: oké, jullie hebben gelijk. Ook nu, jullie hebben gelijk, het is prima!

Alleen, dat kun je dan heel mooi zeggen, het is ook goed dat ik het dan zelf ga voelen. Dat ik inderdaad mezelf toestemming geef: dat mag ik zo voelen. En dat is niet altijd eenvoudig. Dus het duurt altijd even. En ik merk nu wel, nu de kat weer in huis is, nu ik de spulletjes in de woonkamer een beetje veranderd heb, is het even anders dan anders. Dat ik me dan toch wel weer anders voel. Dus ik ga wel weer de goede kant op. De verkoudheid is in zoverre minder dat het snotteren er niet meer zo is. Het zware hoesten is maar heel af en toe, alleen mijn oren zitten nog steeds dicht, dat vind ik wel heel lastig. Zonder hoortoestellen ben ik nagenoeg doof en met hoortoestellen in lijkt het of er een heel scherm voor zit.

Ja en die draaierigheid, betekent gewoon dat ik niet heel veel kan. Ik ga niet op de fiets. Ik moet morgen nog even kijken of ik morgen wel wegga, want waarschijnlijk lukt dat ook helemaal niet en dan ga ik de afspraken afzeggen. En dan is het even niet anders! Even helemaal uit evenwicht, het psychisch evenwicht, maar tegelijkertijd natuurlijk ook dat stukje fysiek, want die draaierigheid is wat ik fysiek natuurlijk opmerk, wat ik voel. En ja, ook nu wilde ik toch deze podcast maken en dit even met je delen. Want ook jij zal herkennen dat, ja, dat dit soort dagen hebben we allemaal wel eens, dat is wel bekend. Het is niet elke dag allemaal koek en ei. We hebben van die dagen dat we gewoon écht helemaal uit evenwicht zijn. Dus ik, ook nu. Dus dank je wel voor het luisteren en tot een volgende, tot de volgende podcast 'Evenwicht, je leven'.