Een 'blik' achter de schermen van mijn radioprogramma 'Hoor jij wat ik hoor?' dat ik maak bij de Lokale Omroep Zeewolde. Wegens corona mogen we geen gasten ontvangen in de studio, dus ik heb het programma vanuit huis gemaakt, zoals ik de podcast ook maak. 

Wanneer en waarom ben ik radio gaan maken? Hoe kom ik aan de titel Hoor jij wat ik hoor? Het is een radioprogramma over horen in de breedste zin van het woord. Wat betekent 'horen' dan voor mij? Wat is het verschil tussen radio en podcast maken? 

Deze aflevering is een complete radio uitzending met muziek tussendoor, muziek die met aandacht is gekozen. Deze aflevering is in januari 2021 uitgezonden door de Lokale Omroep Zeewolde.

(foto; eigen foto van mijn oor)

Volledig transcript:

((muziek ♬))

Welkom bij 'Hoor jij wat ik hoor?'. Je luisterde net naar het nummer: Time, op de cd Elements. Het is weer mijn eerste uitzending in 2021, dus een nieuwe uitzending, januari.

En door de corona maatregelen zijn er geen gasten in de studio. Ik mag eigenlijk geen gasten ontvangen, dus ik maak mijn eigen programma, 'Hoor jij wat ik hoor?', en het gaat over dit programma. Ik wil juist nu gaan uitleggen wat voor soort programma het is, hoe het is ontstaan ooit, dus de hele achtergrond ervan, de aanleiding ervan en dat thema 'horen' wat dat voor mij betekent. Daar wil ik het over gaan hebben.

En dan heb ik er ook muziek bij gekozen die daarbij past en ook juist in deze aflevering wil ik het gaan hebben over dus die muziek zélf kiezen. Dat ik dus... hoe ik dat doe, welke manier gebruik ik daarvoor. Dus ik wil jullie eigenlijk een beetje meenemen achter de schermen van het programma 'Hoor jij wat ik hoor?'

Want, hoe dat ooit begonnen is, is dat nou, even kijken, 5 jaar geleden, nee eigenlijk dus 6 jaar geleden, 2015, had ik een cliënt, ik begeleidde re-integratie-trajecten. Dus het was een cliënt in de re-integratie die bij mij kwam en die vertelde dat ie vrijwilliger was bij de lokale omroep in, hier in Zeewolde, niet bij de LOZ, maar een andere omroep. En hij was daar dus vrijwilliger. En hij maakte muziekprogramma's en toen vertelde ik dat ik dat best wel spannend vind, zo'n microfoon waar je dan in moet praten. Ik vind het niet moeilijk om met een microfoon op een podium te staan en dan te vertellen. Op het moment dat iemand anders mij die microfoon geeft en ik niet echt publiek voor me heb, dan vind ik dat best heel moeilijk.

En het is natuurlijk heel raar om je eigen stem terug te horen. Toen ik dat zo aan hem vertelde, gaf hij zelf aan, vind je het niet leuk om een keer een programma te maken? En dat programma is er gekomen, dat heette doen: Luister eens even. Alleen het is ‘even’, het is bij 'even' gebleven, want ik heb denk ik maar drie afleveringen of zo gemaakt en toen ben ik daar ook gestopt. En toen was het december 2015.

En toen werd ik gebeld door Stanley van de Lokale Omroep Zeewolde, dus van de LOZ en hij vroeg of ik een speciale radio-uitzending wilde maken met de kerst. Het zal dus ergens begin december zijn geweest. En op het moment dat hij mij belde, dat telefoontje, stond ik in de boekhandel in Maastricht -ik was daar een dagje uit. En in die hele grote boekhandel die daar dus in zo'n oude kerk is gemaakt- daar sta ik te luisteren naar zijn vraag en toen kwam het idee eigenlijk vanzelf binnenvallen, om dus die kerst-uitzending... om iets met boeken te gaan doen. En dat was eigenlijk mijn eerste kennismaking met de LOZ. Ik ben dus in december... hebben we een uitzending gemaakt -ik meen dat het vlak voor de kerst was- en dat was speciaal... ging over 'Zeewoldenaren lezen voor uit eigen werk'. Ik heb toen gekeken welke mensen uit Zeewolde er een boek geschreven hadden en daarvan heb ik dus mensen benaderd en gevraagd: vind je het leuk om daar iets over te komen vertellen en een stukje voor te lezen, uit wat jij zelf geschreven hebt?

En dat was best spannend, want ik had meteen meerdere gasten op een locatie. Ja, in de Meermin, wat ik op zich wel kende, maar niet in de setting van een radioprogramma, dus het was super spannend dat ik dat daar mocht doen. Met een microfoon en reageren op mensen en hoe moest ik dat nou toch allemaal doen? Ja, best heel spannend! En toch, dat maken van zo'n radioprogramma bleek toch wel heel leuk te zijn.

En toen heb ik gevraagd bij de LOZ, mag ik zelf echt een programma gaan maken, wat dus maandelijks terugkomt? Nou, kom maar een bezoekje brengen bij... in de studio bij de voorzitter van de LOZ, Jan van de Beek. En tijdens zijn live radio-uitzending op woensdagavond, die hij elke woensdagavond dus ook heeft, ben ik daar naartoe gegaan. En al lopend daar naartoe, ik ben dus gewoon lopend gegaan, het is goed te doen vanuit mijn huis, ontstond onderweg al het idee van: ik moet eigenlijk wel een titel hebben voor dat programma. Wat kan ik dan doen? En dus ineens kwam dat idee zo binnenvallen, ik ga het programma noemen: 'Hoor jij wat ik hoor?' Dat vond ik eigenlijk wel een heel mooi thema, een heel mooie titel. En als ik dan dat 'horen' niet alleen maar richt op het horen zélf, op gehoorverlies, op tinnitus en hoorhulpmiddelen, maar veel breder trek in de zin van 'horen' in de breedste zin van het woord, ja, ik zag het helemaal voor me!

Dus ik ben daar naartoe gegaan en op die bewuste woensdagavond daar bij Jan in de studio. En ik werd ontvangen door meerdere heren. Ik meen dat René daar aanwezig was en Robin en misschien ook wel wat anderen. Dat weet ik niet. En ik hoefde geen praatje te houden voor de microfoon, maar het voelde toch wel als een soort auditie of zo, een soort sollicitatie of misschien wel zoals studenten een hospiteer-avond houden. Ik weet niet, werd ik gekeurd of hebben ze daarna nog over mij gesproken of zo? Ik weet het niet. Maar in ieder geval, ik werd wel aangenomen, ik mocht mijn eigen programma gaan maken.

En dat hele vragen stellen, dat is helemaal geen probleem voor mij, dat vragen stellen vanuit mijn coachingsachtergrond dat lukt wel. En de kunst van het vragen stellen, open vragen stellen, nou, dat is wat ik geleerd heb tijdens de opleidingen, tijdens dus alle coachingsgesprekken die ik heb gedaan, dus dat vragen stellen: geen probleem. Waar ik wel op moest letten, was het gebruik van stopwoordjes. In het begin heb ik écht wel meerdere stopwoordjes gebruikt en aarzelingen, stiltes. Alleen, ik heb al gemerkt, een aarzeling of een stilte of een verspreking is helemaal niet zo erg voor de radio, langzaamaan ben ik daar dus in gegroeid. Ook dus in het interviewen met die microfoon juist erbij hè! En dan de combinatie, op een gegeven moment, van het goed luisteren naar de gasten en ondertussen ook wel de tijd in de gaten houden en mijn eigen vragen die ik in volgorde wil stellen, of ik alles wel aan bod laat komen, of ik die vragen wel stel. En nou ja, dat is langzaamaan gegroeid dat dat steeds makkelijker ging. In het begin schreef ik ook nog een heleboel op. Heb ik nu trouwens ook wel gedaan hoor voor dit programma. Maar dat komt omdat ik nu niet... geen vragen stel, maar zelf het hele verhaal vertel. Dus ik vond het wel heel handig om dat nu op papier te zetten.

En dan is het dus dat ik praat en de techniek laat ik dan heel graag over aan anderen. In het begin van het programma, dus in januari 2016, toen ik dus de eerste uitzending had, was de opname bij Jan van de Beek in de studio bij hem in huis. En daarna meen ik dat Robin mij is gaan helpen en dat was dan al in de studio die we toen hadden op de Jupiterweg. En op een gegeven moment ging Frits dat ook doen en afgelopen jaar is ook Han daarbij gekomen en nu is het steeds een combinatie van Frits of Han, die wisselen elkaar af, die mij helpen met de techniek. Dus zij zorgen dus echt de muziek goed ertussen te zetten en houden in de gaten dat het niet te hard gaat, of dat de gast niet te zacht praat. Dat we goed bij de microfoon zitten nou, dat het goed overkomt. Dat is waar zij goed in zijn. En daarom is het best gek dat ik nu dit in m'n eentje doe. Gewoon in mijn eigen praktijkruimte in huis met de microfoon voor me. Het beeld van de laptop die voor me staat, waarbij ik zie hoe ik praat en of dat allemaal een beetje binnen de lijntjes blijft, nu regel ik het zelf! Alleen, wat dan wel nodig is, is dat hier niet de muziek in staat, dat laat ik dus door Frits ertussen zetten, dit keer. Die muziek geef ik aan, welke muziek dat is. En dan mag hij dat ertussen gaan zetten, zodat het wel één goed groot programma wordt, want die hele techniek op die computer met dat bewerkingsprogramma, dat vind ik nog best wel lastig. Ik ben het aan het leren, kleine stapjes kom ik vooruit, maar om meteen een heel programma daarin te maken vind ik best lastig. En ik ga dan strakjes vertellen over hoe ik zo'n programma, 'Hoor jij wat ik hoor?' wat er allemaal bij komt kijken. Want er zit veel meer achter dan alleen maar een gast interviewen. Dus daar kom ik straks op ...ehm.... na de muziek, ik ga eerst dus een stukje muziek weer laten horen. En ik heb gekozen voor Wende Snijders en dan een Nederlandstalig lied: Wat is mijn plan vandaag? Ik vind het wel passen hier in januari. En zij zingt dan ook van:

Alles draait, alles gaat zoals het gaat,

Hoe moet ik leven?

Waar gaat het heen?

Alles draait, alles gaat zoals het gaat.

Wat gaat vanzelf?

Wat doet iedereen?

Wat is mijn plan vandaag?

Dus ga maar eens luisteren naar Wende Snijders.

Ik wil het nu even gaan hebben over die voorbereiding van elk programma wat ik doe. En dan zet ik nu even, ik moet even de klok ook neerzetten, zo. Hou ik ook een beetje in de gaten hoelang ik zelf aan het praten ben, want anders praat ik misschien veel te lang achter elkaar en dan moet Frits ergens knippen, dus ik kan het beter zelf in de hand houden. De voorbereiding voor 'Hoor jij wat ik hoor?' wat ik normaal dus in de studio opneem van de Lokale Omroep Zeewolde. Het programma is één keer in de maand en in 2016 was dat zo en dat is nu nog steeds zo. En in die eerste jaren, in 2016, maakte ik één uur. Het was midden op de zondag werd het uitgezonden. We gingen het van tevoren opnemen en dat kon overdag of 's avonds zijn, dat maakte niet uit. En midden op de zondag tussen 12 en 13 uur werd mijn programma 'Hoor jij wat ik hoor?' uitgezonden. En één uur dat was prima te doen. En op een gegeven moment in 2019 ben ik begonnen om twee uur 'Hoor jij wat ik hoor?' te gaan maken. Niet meer op zondagmiddag, maar op de avond. Dus van 20 uur tot 22 uur maak ik twee uur het programma 'Hoor jij wat ik hoor?'. En de ene keer zijn dat verschillende gasten in beide uren en de andere keer nodig ik één gast uit die dan twee uur lang achter elkaar ,die ik ga interviewen.

Maar hoe gaat nu zoiets? In eerste instantie bedenk ik wie ik wil gaan interviewen. En die gast ga ik dan benaderen. Ik ga vragen, vind je het leuk om in mijn radioprogramma 'Hoor jij wat ik hoor?' te komen? Dan wordt een datum afgesproken, dat is belangrijk, dat regel ik dus met de technicus van die opname die er dan bij is. En meestal nemen we ze op dinsdagavond op, dus dan moet ik afspreken, de datum, wanneer gaan we opnemen? En met wie hè, doe ik dat met Frits of met Han? En dan de gast, kan die dan ook? En dan heb ik vaak wel even een soort van voorbereidingsgesprek, dat kan via de mail, dat kan via de app, maar het kan ook even dat we elkaar telefonisch spreken of we komen bij elkaar en dan heb ik even een gesprek van: waar gaat het over, wat is precies het thema? Wat is het onderwerp wat we aan gaan kaarten? En het leuke is dat mensen, de een die laat zich verrassen door de vragen en er zijn mensen die heel precies willen weten welke vragen ik ga stellen, die willen eigenlijk al die vragen op een rijtje hebben, zodat ze dat heel goed kunnen voorbereiden.

Dus dat is een beetje hoe ik zelf ook begon. In het begin van 2016, dat ik dus een heleboel uitschreef wat ik allemaal ging vertellen. Naarmate de tijd vordert dat ik steeds makkelijker kan loslaten dat ik alles op moet schrijven. Dus ik schrijf nu eigenlijk alleen maar de vragen op. En ik zie wel wat er verder gebeurt en wat ik tussendoor ga vertellen. En vaak is het zo dat als ik naar de opname toe ga, dat ik dan ook nog iets in mijn hoofd bedenk wat er gaat gebeuren.

(er gaat een deurbel)

Ik werd even onderbroken, er kwam iemand aan de deur even een pakje brengen, dan ben ik even helemaal van mijn a propos. Dat heb je als je in eigen huis bent en er is niemand anders thuis. Ik zal het dan toch even moeten aanpakken. Dus jullie hebben de bel niet gehoord, want ik had hem even op pauze gezet. Maar ik moet er weer even inkomen. Ik had het net over, met die gast volgens mij, over het voorbereiden. En dat voorbereiden, dat is de ene gast die dus écht de vragen van tevoren wil weten en dat ik dat in het begin ook heel erg nodig had. Ik heb zelfs wel eens gehad dat ik een programma eigenlijk zonder voorbereiding, gewoon in ben gegaan. Ik wist wat voor een onderwerpen belangrijk waren, wat ik aan bod wilde laten komen en ik heb mezelf laten verrassen door de vragen die ik stelde. Dus eigenlijk door veel meer in te gaan op de antwoorden die de persoon gaf, de gast gaf, en daar dan dus op doorvragen. Ik doe niet anders bij coaching. Dus dat wordt steeds makkelijker om dus dat te kunnen, om dat te doen.

En ...ehm... dan wil ik even, ja nog verder natuurlijk over die voorbereiding. Ik heb dan de gast uitgenodigd, ik heb met de techniek afgesproken welke datum en wat ik dan nog, wat nodig is, om dan de muziek uit te kiezen. En ik kom later in dit programma nu, kom ik even terug op die muziek hoe ik die nou precies kies, maar daar ben ik dus ook zelf mee bezig, dat doe ik dus ook zelf. En sinds kort hebben we een format, Henk van Bentum van het programma 'Goud voor Oud', die heeft het eigenlijk geïntroduceerd bij de LOZ. En volgens dat format, daar zetten we op wie de artiest is, welk nummer er gedraaid wordt, daar kun je de tijd op invullen en dan kun je ook precies zien hoelang je interview steeds mag duren, tussendoor. Want dat excel-bestandje... dus dat wordt allemaal heel mooi uitgerekend en dan weet je ook of je voldoende muziek hebt en voldoende dus ook je interview kunt houden. Dat format vul ik dus dan ook in en dat format gaat dan dus naar de technicus die dan al die muziek klaar kan zetten om dan dus tijdens de opname te gebruiken. Sinds kort kan ik nu zelf de muziek uitzoeken en ook meteen opnemen, via ‘piezo’ dat is een programmaatje waar je dat mee opneemt. Dat worden dan meteen mp3-bestandjes en dan geef ik die mp3-bestandjes weer door aan de techniek of ik zet het op een stickje, een USB-stick en die neem ik mee tijdens de radio-opname en dan kan de technicus dat zo gebruiken, want al die nummers, die muziek staat daar dan al op.

Wat dan nog nodig is, is dat voor zo'n voorbereiding dus, dat is voor elk programma zo, dat de gast moet weten hoe laat ie aanwezig is in de studio en ook ...ehm... waar ie moet zijn. Want die locatie is dan natuurlijk ook heel belangrijk. Die geef ik dan door. En we zijn altijd een half uur of zo van tevoren al aanwezig in de studio. En dat is ook wel heel fijn omdat te doen, want dan kunnen we dus die muziek even allemaal checken, kijken of de microfoons het doen en dan kan ik zorgen dat er koffie, thee, water is voor de gast. En dan komt de gast binnen die ik dan ontvang. Ik geef diegene wat te drinken. Stel hem wat op het gemak. Want wat blijkt nou? Er zijn best heel veel mensen die nog heel zenuwachtig zijn, zoals ik zelf natuurlijk ook ooit die eerste keer was om geïnterviewd te worden, om voor die microfoon, in die microfoon, te praten. Dat vinden ze... zodoende zijn er nog steeds mensen die ik niet als gast in mijn programma kan hebben, omdat ze gewoon niet durven. Maar degenen die dus wel durven, die uiteindelijk komen, ja dat is gewoon geweldig, want die zijn dus in het begin echt wel zenuwachtig, vinden het spannend. En als we eenmaal aan het praten zijn, als we eenmaal gewoon lekker op gang zijn, dan blijkt ook dat dat heel makkelijk gaat, dat ze best wel... want de vragen die ik stel, daar weten ze gewoon de antwoorden op, dus zij kunnen gewoon reageren op datgene wat ik vraag. En zij weten daar alles van.

Ik maak het de mensen ook niet echt moeilijk, ik maak niet echt... dat ik die vragen stel waarbij ze zeggen dat ze helemaal uit hun comfort zone worden getrokken of zo, dat doe ik niet. Ik wil iemand juist mooi voor het voetlicht zetten, mooi in het licht zetten, dat het écht een mooi programma wordt, waar ze zelf ook trots naar kunnen luisteren. Luisteren dus hè! Niet naar kijken! Want dat is radio.

En dat, dus op die manier raakt de gast vanzelf vertrouwd en als we dan het volgende stukje muziek weer gaan laten horen, dan tijdens de muziek, dan staan de microfoons uit en kunnen we even praten en dan blijkt ook dat ze het eigenlijk ook wel heel makkelijk vinden en leuk en dat ze het gezellig vinden, dus dat komt dan ook allemaal goed. Het lijkt dus heel spannend, het ís ook heel spannend in het begin, maar naarmate de vragen en de omgeving erom heen gewoon heel rustig is en dat het allemaal goed loopt, is er niets aan de hand en voelt de gast zich altijd vrij snel op zijn gemak. Gaan we nu even luisteren weer naar een volgend stukje muziek. En dat is van Bløf. En ik heb gekozen voor het nummer: Ik denk dat ik ga lopen. En dat begint zo:

Ik denk dat ik ga lopen

Naar het eind van het begin

Binnen in mijn lichaam

zal de opening er zijn

nederig en klein.

Zijn mijn stappen en mijn moed,

Maar het voelt goed

Om koers te zetten

naar het eind van het begin.

Het grappige is dat dit kleine stukje tekst van: 'ik denk dat ik ga lopen naar het eind van het begin, binnen in mijn lichaam, zal de opening er zijn, nederig en klein' die tekst heb ik opgenomen in mijn boek 'Evenwicht, in uitvoering'. En eigenlijk bij het aller moeilijkste stukje tekst in dat boek om te begrijpen wat er nou precies gebeurt, heb ik dit stukje tekst ook gebruikt. Het gaat er echt om evenwicht, het zintuig 'evenwicht' en daar dus de allerkleinste reacties die daar plaatsvinden binnen die evenwichtsorganen, daar heeft het dan mee te maken. Verder is het gewoon een heel mooi lied: ik denk dat ik ga lopen, dus we gaan luisteren naar Bløf.

Ja, dit is 'Hoor jij wat ik hoor?', een heel programma wat ik zelf vertel, zonder gasten in de studio, omdat het niet mogelijk is wegens die corona-maatregelen. En het grappige, het gaat dus over de achtergrond van het hele 'Hoor jij wat ik hoor?' programma wat ik maak, een beetje een kijkje achter de schermen. En het grappige is nu dat ik deze uitzending nu thuis opneem en dus helemaal niet in de studio. Ik heb een Bleu Yeti microfoon en ik zoek alle muziek zelf uit, dat doe ik anders ook. Dat doe ik ook voor deze keer. En ik hoef dus nu niet naar de studio. En dat komt eigenlijk, ik heb die microfoon gekregen voor mijn verjaardag omdat ik podcasten ga opnemen, dus ik ben aan het podcasten. Dat is dus ook een vorm van auditief luisteren. Alleen podcasten is een andere manier dan radio maken. Ik ben er in de loop van de tijd achter gekomen wat het verschil is en ik vind het leuk om het allebei te doen. Ik vind het leuk én radio te maken waarbij echt een uitzending is op een bepaald moment, hoewel... 'Uitzending gemist' kun je ook op jouw eigen moment luisteren, maar podcasten doe je altijd op je eigen moment. Je zoekt een podcast op, je luistert op jouw moment en je kunt het doen waar je ook bent, want dat podcast is natuurlijk via internet.

Dus als je ergens dus bereik hebt, dat je dus een podcast dus kunt luisteren, hoewel ik hoor van mijn zoon, ook die neemt volgens mij een podcast van tevoren op, zodat ie al op zijn telefoon staat en dan heeft hij helemaal geen wifi of bereik nodig en dan kan hij toch luisteren naar een podcast. Het blijkt, mijn zoon luistert daar dus heel vaak naar, dat wist ik helemaal niet. Radio luistert hij dus wel veel minder. Alleen ja, nou ja, dat is dan eenmaal zo. Ik vind het leuk dat hij dus wel luistert, want ook mijn zoon heeft gehoorverlies. En daar wil ik het nu ook even met je over hebben.

De titel van het programma 'Hoor jij wat ik hoor?' heb ik aan het begin van dit programma even verteld hoe dat zo ontstaan is, dat het eigenlijk zomaar naar binnen plopte. Het is naar aanleiding ook van mijn eigen gehoorverlies. Mijn zoon heeft wat gehoorverlies, maar ik heb het dus zelf ook. En dat thema 'horen' dat is eigenlijk een best een ...ehm... beladen begrip geweest voor nou, wat zal ik zeggen, zo'n 10 jaar geleden. Dat was écht... horen was moeilijk om ja, doordat gehoorverlies... mijn gehoorverlies wordt steeds minder. (meer) Ik ga dus steeds minder goed horen en dat was best wel moeilijk. Moeilijk om mee om te gaan. En dat heb ik in de loop der jaren wel geleerd om daarmee om te gaan. Het kan zelfs zo zijn dat ik op een gegeven moment doof ga worden. En ik heb al zo tegen mezelf gezegd: zo lang ik nog wel kan horen, is het meegenomen en wil ik juist wel op de auditieve manier ook bezig zijn. Wil ik nog steeds gebruik kunnen maken van mijn oren. En sinds 2019, dus strakjes al bijna 2 jaar, heb ik hoorapparaten en met die hoorapparaten moet ik zeggen: ik hoor natuurlijk dan veel beter, spraakverstaan wil nog niet altijd lukken, maar ik hoor wel veel meer geluiden in mijn omgeving. Dus zolang die hoortoestellen mij nog helpen, kom ik dus toch nog wel een heel eind.

Verder is 'Hoor jij wat ik hoor?' ja, het is mijn startvraag, alleen heel veel mensen die weten dat niet als ze de eerste keer bij mij komen en dan zeg ik: mijn eerste vraag is altijd: 'Hoor jij wat ik hoor?' Dus ben jij strakjes nog mijn gast en hoor jij nu dit programma, dan weet je dat dat de eerste vraag is. Maar voor heel veel mensen is dat in eerste instantie wel even een verrassende vraag en het grappige is, dat ze er toch allemaal antwoord hebben. En sommigen weten van mijn gehoorverlies, weten ook juist van het geluid wat ik altijd hoor, het oorsuizen, tinnitus, dat is er altijd. En zodoende is horen voor mij dus ook, ja het is een heel breed begrip, heel dubbel ook, en ...ehm... horen is dan niet alleen maar dus het luisteren, naar aanleiding van gehoorverlies of wat je wel of niet hoort, het gaat over communicatie in de breedste zin van het woord. En het leuke is, omdat dat dus zo breed is, dat hele woord 'horen' past elk onderwerp daar wel bij, want op het moment dat ik praat met een ander en luister naar een ander of een ander luistert naar mij, heb je het al over communicatie. Ook jij, als luisteraar, luistert nu naar mij! Dan is het ook communicatie en is het ook 'Hoor jij wat ik hoor?'.

Je hoort mij praten, je hoort misschien omgevingsgeluiden, je hoort misschien tegelijkertijd als je naar mij luistert ook andere dingen in jouw omgeving, dus 'Hoor jij wat ik hoor?' Het blijkt gewoon een hele mooie vraag, als eerste vraag, maar ook sowieso een vraag die eigenlijk de hele dag wel kunt stellen: 'Hoor jij wat ik hoor?'. Als je dan samen bent met de ander, 'Hoor jij wat ik hoor?', is er altijd dus een vorm van communicatie. Dus ...ehm... zodoende heb ik dus altijd gasten en thema's en onderwerpen op allerlei mogelijke manieren, dat is het leuke ook wel.

De eerste gast die ik ooit had, dat was dus in januari 2016, was Marina van Arendonk. En mijn allerlaatste gast nu in 2020, mijn laatste opname voor deze, was mijn eigen zoon Kasper Hijne. Hoe ik dan aan al die gasten kom? Daar ga ik dan straks over vertellen, ...ehm... en hoe ik die gasten kies, dus van wat ik meeneem in de keuze die ik maak, daar ga ik het straks met je over hebben. Dan gaan we eerst weer luisteren naar muziek en ik heb gekozen voor een lied, dat is een beetje mijn mantra voor dit jaar, dat is 'Heb het leven lief', het nummer van Elske DeWall. Het is oorspronkelijk een nummer van Liesbeth Sits ...ehm... Liesbeth List en Elske DeWall heeft daar een hele mooie versie ook van gemaakt: 'Heb het leven lief en wees niet bang'.

Ja, die gasten die ik uitnodig, hoe kom ik eigenlijk aan die gasten hè? Dat doe ik in eerste instantie wel vanuit mijn nieuwsgierigheid. Ik wil graag weten wie het is die aan de andere kant bij mij zit, wie mijn gast is. Dat kan zijn naar aanleiding van die persoon zélf dat ik nieuwsgierig ben of juist het werk wat die persoon doet, de hobby, vrijwilligerswerk, het maakt niet uit. Het gaat om mijn nieuwsgierigheid naar het onderwerp waar we het over gaan hebben. En heeft deze gast iets interessants te vertellen? Soms hebben ze zoiets interessants of iets nieuws wat is uitgekomen of hebben ze gemaakt of is ...ehm... een boek wat is uitgebracht. Dat vind ik het heel fijn, dat ze daarover komen vertellen, want dan... het mag gedeeld worden met de wereld. Het kan ook zijn dat het iets actueels is, dat het rondom een bepaald seizoen gaat, maar ook de actualiteiten in het nieuws. En ik probeer altijd wel rekening te houden dat het verschillende leeftijden zijn, niet alleen mensen van mijn leeftijd, maar ook die wat ouder zijn of jonger zijn of juist hele jonge mensen. De afwisseling van de onderwerpen. Niet alleen over dat gehoor en gehoorverlies, maar over heel veel verschillende onderwerpen. En ook de ene keer een man, dan weer een vrouw en ook daar een beetje de afwisseling in. Niet alleen maar mannen en niet alleen maar vrouwen dus.

En wat ik... de mensen die ik niet uitnodig -dat heb ik zelf al ontdekt- dat zijn de mensen die met de politiek te maken hebben en als het over voetbal gaat. Dat zijn onderwerpen, daar wordt sowieso al genoeg over gepraat en daar heb ik zelf niet zo heel veel mee, dus de onderwerpen waar ik 't over heb is toch wel waar ik zelf ook mee te maken heb.

En dan even heel kort over de muziek, want de muziek die ik kies voor elk programma, dat kies ik écht voor over... ik kies het dus zelf uit. En ik luister zelf niet zo heel veel naar muziek, dus ik, nou ja, mijn kennis-repertoire van de muziek is niet zo groot. Maar wat ik dan doe, is dat ik zoek met verschillende zoektermen, eerst via YouTube, vaak dat ik wat ideeën heb, waar ik dan kan zoeken. En dan zoek ik nummers op, ik kijk naar de tekst, als het een buitenlandse tekst is, Engels, Duits, Frans, dan vertaal ik dat om te weten wat het nou precies in het Nederlands ook betekent. En dat mag passen dus bij het onderwerp of bij de persoon die er is of bij het seizoen wat het op dat moment is. Dus ik zoek altijd wat past bij het programma wat ik op dat moment maak.

En we beginnen altijd met een instrumentaal nummer en we eindigen met een instrumentaal nummer. En ja, dan kom ik dus aan de mooiste muziek die nou ja, normaal bij de radio toch minder gedraaid wordt. En dat vind ik wel grappig om te horen dat mijn muziekkeuze wel heel bijzonder is en af en toe ook muziek die je nooit op de radio hoort. En sowieso dan al niet bij de Lokale Omroep Zeewolde. Nou dus wel in mijn programma hoor je dus af en toe hele bijzondere muziek.

Het kost dus wel tijd voor mij om die muziek uit te kiezen en ik vind het wel heel leuk om te doen. Want dan is het belangrijk voor mij dat ik dus ook écht naar verschillende muziekstijlen luister, naar ja, verschillende muzieknummers, dus mijn eigen repertoire wordt daardoor wel steeds breder. En ondertussen kun je een beetje als je 'Hoor jij wat ik hoor?' volgt, wel ontdekken wat mijn stijlen zijn, waar ik zelf heel erg van hou en ja, het zal ook blijven, want ik mag zelf de muziek uitkiezen dus zolang ik dat mag doen, blijf ik dat ook doen!

En dan wil ik nu ja, het is bijna de afsluiting volgens mij al, dus het is goed dat ik daar nu een eind aan ga breien, aan dit programma over de achtergrond, een beetje ...ehm... achter de schermen. Voor mij het 6e jaar dat ik dat programma maak. En zonder gasten dit keer, het was écht de achtergrond van dit programma, hoe het is ontstaan en hoe ik het maak en welke mensen ik daarvoor nodig heb om het samen te maken, dus dank je wel voor het luisteren naar 'Hoor jij wat ik hoor?'

En tot een volgende keer!