Sommige afleveringen vind ik moeilijk om te maken. Ik merkte dat ik aan het uitstellen was. En toch vind ik het belangrijk om ook over moeilijke onderwerpen te praten. Dit keer gaat het over het psychisch evenwicht. Misschien hoor je het wel aan mijn stem. Die klinkt anders. Ik vertel namelijk over onze kat Bagheera. Hij is ziek. En dat raakt mij. Hoe Bagheera in ons leven kwam, wat voor kat het is, wat ik van hem vind, daar vertel ik over in deze aflevering.

Volledig transcript:

Dit is de podcast Evenwicht, je leven. De podcast over ons evenwicht in de breedste zin van het woord... En dit is seizoen 3, aflevering 17: Bagheera!

Bagheera, dat is onze kat. En ik wil daar even iets over gaan vertellen. Onze kat is in januari 2017 bij ons komen wonen. We hebben hem uit het asiel gehaald in Austerlitz en daar hadden ze hem, ik denk, nog maar een paar weken in huis. En ze vermoedden, ze hebben als geboortedatum opgeschreven 12 juni 2015, dat ie geboren zou zijn. Die datum hebben ze zelf bedacht, want als kleine kitten is ie in het bos gevonden, ergens in de omgeving van Zeist, Austerlitz. Ze hebben hem daar Ralf genoemd. En hij is daar gechipt en ze hebben hem gecastreerd, het was een mannetje. En hij is toen in ja, ik denk ongeveer in 2016 is hij daar dus opgevangen, dus dan zal hij anderhalf jaar oud zijn geweest. Dus hij heeft anderhalf jaar ergens anders gewoond en is daarna in dat bos terecht gekomen, vermoeden wij. 'k Kan me niet voorstellen dat hij als heel klein kitten in het bos is losgelaten, want dan was het een hele andere kat geworden.

We zochten namelijk een rustige kat, hebben we ook aangegeven. En toen we dat asiel binnenkwamen, lieten ze ons als eerste kat ook deze kat zien. Die wij zelf later Bagheera hebben genoemd. Alle controles die zijn uitgevoerd in december 2016 waren allemaal goed. Dus er was ook niets mee aan de hand. Helemaal geen bijzonderheden. Wat zij erover konden vertellen is dat het een hele lieve kat is, een rustige kat, hij at goed. Je kon hem aaien, je kon... hij kwam naar je toe. Dus volgens hen was het ook niet een kat die dus altijd buiten had geleefd.

Dus hoe die daar terecht is gekomen? Hoe die buiten is gekomen in het bos? Geen idee! Dat blijft dan een raadsel. Maar we hebben gekozen dus voor deze mooie zwarte kat.

En hij heette dus Ralf, alleen ja die naam hadden zij ook maar gegeven. Dus we hebben zelf een andere naam bedacht. Deze kat hebben we gehaald omdat onze oudste zoon Kasper, wilde heel graag dat er weer een kat in huis kwam. Daarvoor hadden we een hele grote zwarte kat, Panter. En Panter heeft een heleboel jaar bij ons gewoond. Een grote stevige, dikke, zwarte kat, ook uit het asiel, maar dan uit het asiel uit Soest hadden we die gehaald.

En Panter die kreeg op een gegeven moment suikerziekte, dus op een gegeven moment was het van belang dat wij gingen insuline spuiten. Want dat had hij nodig. We kregen niet meer dat hij minder zwaar werd, hij kreeg niet eens zo heel veel te eten, maar waarschijnlijk had hij dat altijd al in zich, want we hebben hem als hele grote, stevige kat al meegenomen uit het asiel. Maar Panter is toen overleden. Hebben we begraven hier in de tuin en nu kwam dus een andere zwarte kat in ons leven.

En onze oudste zoon Kasper, die zei toen van: ik ga hem geen Ralf noemen, vind ik geen leuke naam, ik ga hem Bagheera noemen. Bagheera is de naam van de zwarte panter in het Jungleboek. Het Jungleboek, nou ik denk dat iedereen dat verhaal wel kent over Mowgli, het jongetje in de jungle. En één van zijn beste vrienden was Bagheera. Tegelijkertijd was Bagheera ook één van de meest gevreesde dieren van de jungle. Dus hij kon ook Mowgli heel goed beschermen. Dus ja, dat Kasper, die vond het Jungleboek een geweldig verhaal, en zodoende heeft hij dus onze zwarte kat Bagheera genoemd. Ik vind het een hele chique naam. En het is dus altijd Bagheera ook gebleven.

Wat bleek? Het is écht een ontzettend lieve kat! Rustig, ...ehm... hij komt bij je als hij zin heeft om geaaid te worden. Als hij geen zin heeft dan loopt hij gewoon weg. Hij is ja, verder heel rustig in huis. Buiten zie je hem dus toch wel dat hij flink kan rennen. We hebben speeltjes in huis, van die stoffen muisjes, dat vindt hij ook heerlijk dat je die dan in de lucht gooit en dan springt hij er achteraan en dan maakt hij hele mooie sprongen! En dan pakt ie dat met zijn twee voorpoten. En dat kan hij dan best heel fel doen!

Heel, heel ja, als een echte kat ontzettend fel spelen! Het gekke is, als wij zelf hem gingen aaien, dan deed hij dat nooit. En heel af en toe, als hij dan toch wel in een speelse bui was, dan kon hij je nog wel eens pakken, dat hij je wilde bijten. Maar op het moment dat hij zijn tanden in je hand zette, liet hij meteen weer los, want hij schrok er dan zelf van, dat hij dat deed. Dus dat deed hij nooit met opzet. En tegelijkertijd heeft hij wel af en toe, dat ie dieren van buiten, muisjes mee heeft genomen. Dus hij kon toch ook wel muisjes vangen. En hij zal ook wel eens een vogeltje hebben gevangen. Heb ik geen idee van, hebben we verder niet gezien of misschien ooit één keertje? Maar we hebben nooit gezien dat hij een muis of een vogeltje helemaal ging opeten.

Maar van begin af aan hebben we hem brokjes gegeven. Brokjes uit de dierenwinkel, waar geen geur-, in ieder geval geen kleurstoffen in zitten en geen conserveringsmiddelen. Volgens de dierenwinkel één van de beste brokjes om te geven en die heeft hij ook altijd gegeten.

Dat is prima! En ik zeg dus ook eigenlijk ook al heeft ie altijd gegeten. Want dat is waarom ik nu deze aflevering maak. Want Bagheera is ziek! En dat is een paar weken geleden begonnen. Wij kwamen 's ochtends beneden. Hij is altijd beneden 's nachts, want als wij hem rond laten lopen, dan komt hij al heel vroeg bij je 's morgens, dan word je dus al heel vroeg wakker, dat willen we niet. Dus we laten hem beneden, daar staat ook gewoon het eten en het water en de kattenbak. Genoeg plekjes om te liggen en naar buiten te kijken.Om de tuin in de gaten te houden.

En op die ene ochtend had hij de hele boel onder gespuugd. Op allerlei manieren had hij gespuugd; het was schuim, het was gewoon zoals ie normaal zijn eten uitspuugt, het was water, van alles! We schrokken ervan! We zijn ook met hem naar de dierenarts geweest. En die kon eigenlijk niets vinden. Nou had ze ook niet zo heel veel tijd, want er waren allerlei spoedgevallen binnengekomen. Dan denk ik: oké, onze kat is dus geen spoedgeval, anders had ze daar meer moeite voor gedaan. En eigenlijk kregen we hem zo weer mee naar huis met wel een heel lijstje met allerlei onderzoeken die gedaan konden worden. Waarop mijn vraag was: zou het kunnen zijn dat hij vergiftigd is, want die verhalen heb ik al vaker gehoord, ergens in de omgeving is dat al gebeurd ook, dat is bekend. Zij wist daar niks van, zei ze en ze zou dat ook eens gaan navragen bij andere praktijken. 'K heb geen idee of dat gebeurd is.

Maar in ieder geval, wij hebben hem weer meegenomen naar huis en we hebben toch maar eerst even aangekeken hoe het ging. En na ongeveer een week dat ie binnen is gebleven, we wilden niet dat hij naar buiten ging, want dan konden we hem zelf ook in de gaten houden. Hij kon ook heel weinig, hij was heel slap, ja, je zag het ook aan zijn ogen. Hij zocht geen oogcontact, je kon hem eigenlijk, ja, doffe ogen. Je kon hem niet eens in zijn ogen aankijken. Wat hij af en toe gewoon wel goed vindt als je dat zo kort doet. Dus we zagen al zelf, hij maakte zichzelf niet schoon, dat het dus niet goed met hem ging. Maar op een gegeven moment knapte hij toch een beetje op. Ging weer een beetje eten. Sowieso ook water drinken, dat hielden we in de gaten. Juist omdat hij in huis was konden we dat ook zien. En dat hebben we nog een week aangekeken, dat we zagen dat hij toch weer wat beter was. Hij ging op een gegeven moment ook overdag dan, naar boven toe. Sprong hij toch weer boven op de tafel, oh hij kan dus toch nog wel springen. Hij heeft genoeg sprongkracht.

En op een gegeven moment kwam hij ook weer wel bij je op schoot zitten, wilde hij ook geaaid worden. Ik ben ook vanaf die tijd regelmatig gaan kammen. Want hij is ook wel in de rui. Het is natuurlijk ook wel weer de overgang van de winter naar de lente, zomer. En dan verliest hij altijd heel veel haren. Dus dan help ik hem ook door te kammen en dat vindt hij ook heel lekker!

En op een gegeven moment is hij toch weer naar buiten gegaan. Waarbij wij hadden van: het zou nog zo kunnen zijn, dat we hem niet meer zien. Dat ie dan ergens gaat liggen en dus dan ons verlaat. En tot nu toe is ie elke avond nog wel weer, of elke middag, teruggekomen. En de laatste dagen merken we ook wel dat hij steeds in de tuin, echt in de omgeving blijft, dichtbij. Dus hij is altijd wel te vinden. En vanmorgen heb ik hem niet eens gezien. Hij had wel weer gespuugd, en geen idee wat hij gegeten heeft, want hij heeft gewoon de hele week nauwelijks gegeten. Dus wat hij gegeten heeft, weet ik niet, maar in ieder geval er kwam nog wel allemaal braaksel uit. Dus het gaat niet goed. We zien hem nu ook echt heel mager worden. En tegelijkertijd, hij blijft nog zo'n lieve kat! Hij wil nog bij je komen, je mag hem aaien. Ik kan hem oppakken. Dus het is heel ja, best even een moeilijke periode omdat we niet weten wat moeten we nou doen?

Toch terug naar de huisarts? Of is het iets wat we toch niet meer kunnen omkeren? En ja, is het afwachten tot ie overlijdt? Of gaat ie misschien toch nog beter worden? Gebeurt wel vaker met katten dat ze ineens weer helemaal, nou ja, er weer zijn!

En dat is ook het wisselende. De ene keer kan hij je gewoon heel goed aankijken en is hij helder en de andere keer zie je ook dat, maar dat is ook misschien dat hij heel moe is, dat hij dan wegzakt en geen oogcontact zoekt. Dus nu is het nog even afwachten. We hebben geen idee wat er verder de komende tijd gaat gebeuren met Bagheera.

Kasper is al heel lang niet in huis, die woont in zijn eigen huis, in Maarssen. Dus het is eigenlijk zijn kat, en hij heeft hem nooit meegenomen. Want hij woont in een hele kleine studio met geen buitentuin. En als de kat daar buiten zou zijn, dan zit hij eigenlijk meteen op straat waar allerlei auto's doorheen scheuren. Het is een heel smal straatje, maar daar scheuren ze behoorlijk. Dat is helemaal geen plek voor de kat. Helemaal niet voor Bagheera. Die al zijn hele leven nu, vanaf dat we hem vanuit het asiel hebben gehaald, bij ons hier in dit huis en in deze tuin en deze omgeving heeft geleefd. Dus we willen hem ook helemaal niet op een andere plek. Eigenlijk is het onze kat geworden. En zorgen wij daarvoor. Alleen ja, 't zou fijn zijn als hij zich ook laat verzorgen, dat wij voor hem mogen zorgen, maar hij kan het niet meer!

Ik hoop dat ie nog steeds drinkt, drinken staat altijd klaar. Kunnen we niet zien. We zijn ook niet altijd bij hem natuurlijk. En vanmorgen heb ik hem nog niet gezien, hij is eigenlijk meteen dat mijn man beneden kwam, is hij naar buiten gegaan. En we zien wel of hij ook vanavond weer thuiskomt... En vannacht nog hier slaapt. Of niet.

In ieder geval Bagheera, het is onze allerliefste kat die we tot nu toe ooit hebben gehad. Panter was lief en Bagheera toch nóg liever. Ja! Dat kan dus!

Dat wou ik dus even met je delen. Onze kat: Bagheera.