Het schrappen van teksten is de eerste keer best moeilijk, maar dat went als je dat vaker doet. Wanneer schrap jij iets in je agenda en in je leven?
(eigen foto)
Volledig transcript:
Welkom bij de podcast 'Evenwicht, je leven'. De podcast van Paula Hijne. En ik vertel over het fysieke evenwicht en het psychische evenwicht en dat doe ik allemaal naar aanleiding van het boek 'Evenwicht, in uitvoering'. Dat gaat over het fysieke evenwicht, maar als ik daar dan over ga vertellen, dan blijkt dat er nog heel veel andere dingen ook met evenwicht te maken hebben. Dit is seizoen 6, aflevering 16: Schrappen.
Ja, schrappen, wat is schrappen nou precies? Nou, schrappen dat heeft twee betekenissen. Eentje is dan door ...ehm... krabben van de bovenste of buitenste laag ontdoen, bijvoorbeeld wortelen schrappen en de andere betekenis is: doorhalen, een streep trekken door, door een tekst, door woorden. En daardoor iets ongeldig maken of doen vervallen.
Hoe kom ik er nou op om een podcast te maken over schrappen? Dat heeft alles te maken met het boek, het derde boek wat ik aan het schrijven ben. Het manuscript is helemaal klaar en daar heb ik al 2x feedback op gekregen. Na die feedback ben ik dus het hele boek weer doorgegaan en toen kwam ik erachter dat er ja, eigenlijk een aantal teksten geschrapt konden worden. Dat had niet zo veel meerwaarde in dat boek. Dus ik ben heel wat teksten gaan schrappen of zo nodig helemaal ingekort of dus helemaal weggelaten. En ja als je dat eenmaal aan het doen bent, dan merk ik wel dat het makkelijker wordt om ook andere teksten te schrappen als ze niet meer zo nodig zijn om in dat boek te plaatsen.
Dat was in het begin heel moeilijk, de allereerste keer met zo van: wil ik deze tekst dan wel eruit halen? Ja of nee? Dat... dat... dat heeft even geduurd en op een gegeven moment was ik zover: ja dit is een hele goede beslissing. Helemaal na de feedback van: dit is veel te veel wat je doet, dit heb je al een paar keer gezegd, dan kan het geschrapt worden. Want ik wil niet te veel herhalingen in dat boek hebben. Dus ja, schrappen dus!
Toen dacht ik daarover na en toen dacht ik van: het gebeurt wel vaker in je leven dat je dingen aan het schrappen bent. En ja, als ik dan terugga naar 2006, toen ik de eerste aanval van draaiduizeligheid kreeg en daarna aanval op aanval en toen, dat was in juni 2006, en in september was ik weer begonnen op school na de zomervakantie, en toen bleek dat het werken echt niet ging. Omdat ik steeds weer zo'n aanval had. Op dat moment heb ik heel veel geschrapt in mijn agenda. Ik had een volle agenda en ineens was het helemaal een lege agenda.
Heel veel afspraken die daarin stonden, dat is ook niet meer teruggekomen. Zoals bijvoorbeeld jazzballet. Dat deed ik ja, heel graag, vond ik leuk! En dat ging niet meer. ...Ehm... djembé spelen, was veel te luid en te hard. Zwemmen, veel te wiebelig dat water. Sowieso het werken in het onderwijs, het werken met kinderen, hoge kinderstemmen kon ik niet meer verstaan. Dus de beslissing om uit het onderwijs te gaan en ook nog de beslissing om niet meer met kinderen ten gaan werken, dat was nogal een beslissing. Dus dat heb ik geschrapt.
De verjaardagsfeestjes die ik gaf met mijn bedrijf Fèstéro, dat had ik namelijk voordat ik de ziekte van Ménière kreeg, had ik een eigen bedrijf Fèstéro. En ik gaf kinderfeestjes bij kinderen die jarig waren en daar deed ik dan een soort voorstellingen en daar deed ik allemaal spelletjes met ze zodat de ouders dat niet zelf hoefden te doen, maar dat deed ik dan met ze. En dat had ik altijd rondom een bepaald thema. Zo had ik 3 of 4 soorten feestjes voor verschillende leeftijden van kinderen. Waarvan de allermooiste was het kabouterfeest. Met een heel grote achtergrond wat ik dan meenam, met kabouterkleren, kabouterspulletjes en daar alles rondom heen allemaal spelletjes en liedjes. Heel leuk om te doen. Heb ik niet meer gedaan na 2006.
Ik hield van onderwijstoneel, ook dat ben ik gestopt. Ik deed de regie daar ook van. Heb ik allemaal niet meer gedaan. En zo zijn er ook, sowieso in je leven, zijn er mensen die je dan ja, een tijdje hebt gekend en die je dan weer loslaat. Dus eigenlijk schrap je die weer in je leven. En dat kan met vriendschappen prima. Ik denk dat dat ook heel gezond is, dat je naast misschien een paar vriendschappen die jarenlang voortduren omdat dat gewoon hele fijne vriendschappen zijn, dat je niet alle vriendschappen aan hoeft te houden. Dus het is goed om te schrappen.
Met familie is dat wel wat lastiger, ook al zou je zelf minder contact willen hebben, omdat je elkaar eigenlijk niets meer te melden hebt, dat doe je niet zo gauw. Dat gebeurt niet, want het blijft wel je familie hè! Dan merk ik wel dat ex-familie kan je wel schrappen, vooral als je daar al heel weinig of moeizaam contact mee hebt, dan schrap ik dat heel makkelijk. In mijn agenda, in de verjaardagskalenders enzovoort.
Alleen, wat doe je dan met mensen die zijn overleden? Streep je die namen dan door, schrap je die dan weg? Verwijder je het telefoonnummer uit je telefoon? Het Facebook contact, ga je dat dan ontvrienden? Dat is wat mij tegenwoordig wel... wat ik tegenkom omdat ja, mensen om je heen overlijden en wat doe je daar dan mee? Ik merk zelf, ik heb het telefoonnummer van mijn moeder die vorig jaar is overleden, dat telefoonnummer heb ik verwijderd, want die telefoon bestaat niet meer, die is weg, dus dat telefoonnummer is ook helemaal niet meer nodig, dat heb ik weggehaald.
Maar ik kom mijn moeder regelmatig tegen, omdat er nog een profiel op Facebook staat. En zij had een paar accounts omdat het wachtwoord vergeten was en dan werd er weer door een kleindochter een nieuw account aangemaakt en zo had ze 2 of 3 accounts. En dan kun je wel iets laten verwijderen door Facebook, maar niet alle accounts, dus ik kom mijn moeder nog regelmatig tegen op Facebook. En dat is best raar. Ik heb daar op die pagina ook aangegeven de rouwkaart van mijn moeder, zodat mensen die op haar profiel mochten komen, dan zien ze dat ze is overleden. Maar dat wordt niet altijd gelezen, want ze is zelfs nog gefeliciteerd in februari door iemand die dat dus over het hoofd heeft gezien. En dat vind ik vreemd. Eigenlijk moeten die mensen dus haar dan ook schrappen om dat niet meer tegen te komen.
En wat doe je dan met de verjaardagskalender? Schrap je dan de verjaardagen van de mensen die zijn overleden? Ja, dat vind ik nog wel moeilijk. Ja, je kunt het niet meer vieren, je hebt er geen contact meer mee. Wel van je eigen moeder, dan denk ik dat kan ik laten staan, maar van die mensen waar je toch minder contact mee hebt, kun je dat niet gewoon schrappen?
Wat ik wel heb gemerkt is, als je iets hebt geschrapt, dan komt er weer ruimte voor iets anders. Als ik kijk 2006 -waar ik het net ook over had, van die volle naar die lege agenda- na 2006, 2008, 2010, in die periode kreeg ik ander werk. Dus ik ontmoette nieuwe mensen en daar was ook ruimte voor. Er was gelegenheid voor! Ik ging een opleiding doen! Ik kreeg cliënten. Ik leerde reizen met het openbaar vervoer, want zelf autorijden, ja dat had ik geschrapt. Maar als je dan toch nog steeds ergens wil komen, in je eentje, dan is het heel handig dat je gaat reizen met het openbaar vervoer. Ik kreeg andere hobby's, ik ging schrijven, ik ging vrij dansen, stembevrijding, mantra zingen. Ik ging naar de sportschool. En nog steeds, 3x in de week. Ik doe mee met groepslessen en zo.
En in 2010 ben ik mijn eigen bedrijf gestart. Ik heb allerlei andere vaardigheden daardoor geleerd, van ook hoe dat moet met administratie bijhouden, btw-aangifte doen. Allemaal dingen waar je in het onderwijs nooit mee te maken krijgt, maar wel als zelfstandig ondernemer. Ik leerde collega-ondernemers kennen. Ik werd auteur en ik ging presentaties geven, gastlessen. Er kwamen allemaal andere opdrachten op mijn pad. Als ik in het onderwijs was gebleven, dan had ik al deze dingen niet kunnen doen. Dus dat er toen van die volle naar die lege agenda en alles geschrapt was, gaf mij de gelegenheid om uiteindelijk weer nieuwe dingen op te pakken.
Ja en dan tegenwoordig, schrappen in mijn agenda, tegenwoordig heb ik een agenda... ik heb altijd een papieren agenda, dat vind ik prettig. Tegenwoordig heb ik een stift met een soort gummetje achterop en als een afspraak dan niet doorgaat, dan hoef ik dat niet meer te schrappen, maar dan gum ik het weg! Is natuurlijk ook een vorm van schrappen, maar ik hoef het niet door te strepen en dat vind ik heel fijn, want zo blijft mijn agenda veel overzichtelijker en ik kan er iets anders voor in de plaats schrijven. Het zit niet meer in de weg, en dat vind ik zo leuk hè, dat het dan heel overzichtelijk blijft, dat je het kunt blijven zien.
En je hebt ook van die bamboeboeken. Dan schrijf je ook met een stift erin, wat je dan weg kan vegen. En dat vind ik wel handig voor korte memo's, om even snel iets op te schrijven. Daar is het heel makkelijk voor, maar als ik dingen wil schrijven, méér dingen wil opschrijven, dan vind ik die punt veel te dik, daar kan ik toch minder lekker mee schrijven! Ook al is het makkelijk uit te wissen, ik schrijf toch liever met een vulpen op papier, en daar kan je dus wel doorschrappen en doorheen strepen. Hoewel ik ook met potlood kan schrijven en dan met een gum door kan strepen, dat is ook nog een idee, maar neemt niet weg; ik gebruik wel veel papier. Dat vind ik zelf helemaal niet zo heel erg.
Ik heb verschillende schrijfblokken hier liggen en sowieso mijn schrijfschrift waar ik creatief schrijven in doe. Maar ik heb verschillende schrijfblokken waarin ik elke keer dingen opschrijf dus ja ik gebruik wel veel papier, maar ik vind daar dus zo'n, zo'n ...ehm... bamboeboek helemaal niet fijn voor. Gewoon omdat ik ook op die bladzijdes minder kwijt kan, maar ook omdat die stift te dik is en dat schrijft ook minder lekker. Geef mij maar gewoon lekker een vulpen, maar ja!
Als je iets hebt geschrapt, dan komt er dus ruimte voor iets anders en in geval van dat boek, van mijn derde boek, hoeft het helemaal niet zo te zijn, heb ik al gemerkt. Als ik nu iets ga schrappen, ...ehm... het boek is naar meelezers, die gaan op een gegeven moment feedback geven, dan kan het zijn dat ik nog iets ga schrappen. En dan kan het ook zijn dat er niets voor in de plaats komt. Tenzij het natuurlijk een heel essentieel onderwerp is, dan moet ik misschien iets helemaal omkeren en op een andere manier weer verwoorden. Maar het kan zijn dat er ook nog gewoon dingen uitgaan, gewoon schrappen!
En het is leuk dat ik dat heb ervaren dat dat zo makkelijk gaat (ha), het is helemaal niet erg om dingen te schrappen en als het af en toe gebeurt dat het ook in je leven gebeurt dat er dingen geschrapt worden, ...ehm... ja, dat is het leven! Wat ik volgens mij pasgeleden iets over had met dat niets doen, niets doen is ook iets doen. Niet, niets doen bestaat niet... want als je niets doet ben je ook altijd iets aan het doen, (ha) dat is leven. Zeg ik nu bij schrappen eigenlijk ook, dat hoort bij het leven.
Dank je wel voor het luisteren, dit is seizoen 6, aflevering 16: Schrappen, van de podcast 'Evenwicht, je leven'. Je hebt geluisterd naar Paula Hijne, leuk dat je geluisterd hebt, dank je wel en tot de volgende keer!