Het eerste interview in deze podcast Evenwicht, je leven. Een bijzonder gesprek met Sandra Boer, over hoe zij in het leven stond en hoe dat is veranderd naar een nieuwe wereld in het nu. Ze vertelt over haar weg en de sleutelmomenten op die weg.

Sandra is eigenaar van NieuweWereld.NU Ze begeleid mensen op hun weg om vrij en licht in het leven te staan.

Foto van Sandra Boer

Volledig transcript:

P: Welkom, bij de podcast: 'Evenwicht, je leven'. De podcast over ons evenwicht in de breedste zin van het woord. En het is dus zowel fysieke als psychisch. En vandaag heb ik iets bijzonders. In deze aflevering ga ik namelijk een interview doen en dat is even heel nieuw voor mij. Dus ik heb nog geen idee hoe het allemaal gaat lopen. Dat ga je dus straks allemaal horen. En deze aflevering heet dan: dus aflevering 14 en die heet: Evenwicht in energie.

En ik ga in gesprek met Sandra Boer. Welkom Sandra.

Sandra: dank je wel, fijn dat ik hier mag zijn.

P: Ja, want jij hebt zelf aangegeven: ik vind het leuk als jij me gaat interviewen. Het is voor jou de eerste keer een podcast-opname. Ben je wel eens eerder geïnterviewd? Voor iets anders, radio, televisie?

Sandra: dat is lang geleden geweest. Nu je het vraagt herinner ik het mij. Ja dus een keer voor de radio, is dat geweest. En dat ging niet goed. Haha! Ik vond het heel lastig. Ik kreeg vragen, ik kwam in mijn hoofd en ik kon niet goed uit mijn woorden komen. Dat weet ik nog.

P: Kwam het ook omdat dat het dan heel snel gaat?

Sandra: ja

P: Dat heb ik zelf gemerkt pasgeleden met een interview, het moet in een heel korte tijd, willen ze heel veel informatie van je. Wat jou betreft en wat mij betreft wat bijna niet kan in het onderwerp waar wij mee bezig zijn hè?

Sandra: klopt, ja en zo ben ik ook een keer voor een tv-opname geweest dat weet ik ook nog. En dat ging ook zo. Het moest allemaal, en ik kreeg vragen die ik helemaal, ja, die ik niet verwacht had. Die ook niet paste in mijn beleving bij wat ik te brengen had... Dus dan raakte ik van slag.

P: Dan is het eigenlijk ook niet goed voorbereid door degene die gaat interviewen.

Sandra: nou, het bleek dat hij een ander doel had.

P: Ah, kijk ja. Dus belangrijk ook dat je van tevoren weet als je ergens in een interview mee gaat doen, wat is het doel? Wat wil ik zelf vertellen maar wat wil ook de ander? Matcht dat wel?

Sandra: ja

P: In dit geval heb je wel gezegd: ik wil bij jou wel komen, voor een interview. Wat maakt dat je bij mij dat nu wel wilde komen? Want je hebt het zelf spontaan aangegeven.

Sandra: dat komt omdat we elkaar kennen en dat gaat wel een hele tijd terug. Dat is 2014, zaten we samen in dezelfde groep vrijwilligers en hebben we een hele week heel intens samengewerkt met elkaar en daar is een ja, daar is iets ontstaan. We hebben elkaar daarna misschien nog één keer live gezien, geloof ik maar ja, ik ben je altijd blijven volgen. Ik kwam je weer tegen op LinkedIn en toen zag ik jouw vraag. Inmiddels is er veel met mij gebeurd. 2014 was mijn omslagjaar. Dus het is ook wel leuk omdat, ja dat ik dan nu hier zit.

P: Ja!

Sandra: ja, het voelde van ik heb het nog nooit gedaan, maar bij Paula durf ik dat wel.

P: Leuk is dat, ja, bijzonder ook. Want, je geeft al aan we hebben elkaar toen ontmoet in 2014 en elkaar daarna één keer gezien, in Zeewolde. In Zeewolde waar ik woon, jij woont daar niet.

Sandra: nee.

P: Maar je bent wel vaak in Zeewolde. En daar hebben we elkaar toen kort gezien. We hebben elkaar kort gesproken. Maar dan eerder via social media dat we dan meer weten van elkaar hoe en wat. En tussendoor nooit meer contact gehad en tóch is het dus wel iets tussen ons dat maakt dat er een klik, ja zo noemen ze dat dan, denk ik. Maar er is iets Haha! Wat raakt dan! Dus mooi dat jij wilde komen. De podcast heet 'Evenwicht, je leven'. Wat is..wat maakt, hoe spreekt 'Evenwicht, je leven' dat jou aan?

Sandra: Evenwicht is, ja voor mij waar ik heel lang naar op zoek ben geweest. Dat ik dat niet heb kunnen voelen en dat ik daar van alles heb gedaan om dat maar te evenaren. Om het zo maar te zeggen. En nou, nu ik het wel heb gevonden, dacht ik nou dat is wel mooi, een mooi onderwerp: evenwicht. Omdat ik het allebei ken.

P: Ook omdat als je uit evenwicht bent dan...? Wist je op dat moment dat je uit evenwicht was dat het ook zo was? Of...? Was je meer aan het overleven? Of...

Sandra: dat laatste inderdaad. Aan het overleven. Puur overleven. Pas nadat ik evenwicht heb gevonden, dan kan je terugkijken hè, kon ik het zien: oh dat was dus uit evenwicht.

P: Ja, dus achteraf pas kun jij noemen en dan hebben we het over het psychische evenwicht, dat je dus ...ehm... niet in evenwicht was. We hebben het al vaak over balans dan, in balans zijn. Dan vind ik in balans, misschien evenwicht ook, is heel statisch eigenlijk. Dan lijkt het of het allemaal, ...ehm... hetzelfde is. Dat het allemaal even veel moet zijn. Zie jij dan dat evenwicht ook als iets wat precies hetzelfde moet zijn? Écht in evenwicht moet zijn?

Sandra: Dat hoeft niet persé, het is een, ja ik zie het ook een beetje als je het zo uitbeeldt een wip, als je, je kan in het midden van de wip zitten, dat heb ik pas gedaan en dan zit je écht stil en dan kan ik allebei die kanten kan je dan bewegen. Dus dan kan er nog steeds beweging zijn. Maar als je in het midden zit dan kan je die beweging zien en dan kan je zeggen: oh soms zit ik daar, soms gaat het wat beter en soms gaat het wat minder. Het kan er allebei zijn, maar door dan in het midden te zijn, kan het toch evenwichtig voelen ook al is het even pijnlijk of even lastig maar je kan toch voelen: ik ben in evenwicht.

P: Ja, mooi. Ja mooi dat je dat ook zo noemt ja, want voor mij is evenwicht ook niet een statisch iets. Het is meer dynamiek, heel toevallig met mijn man over gehad. Van: evenwicht is niet iets wat helemaal stil staat en in een wip zit je wel even stil en af en toe is stilstaan heel goed om te reflecteren om terug te kijken, om vooruit te kijken en daarna mag het weer heen en weer gaan. Beetje, beetje dynamisch noem ik dat dan. Dat klopt voor jou ook zo dan hè?

Sandra: ja zeker, zeker.

P: Mooi.

Sandra: ja

P: Ja, 2014 was voor jou dat kanteljaar? Kun je vertellen wat er gebeurd is? Wat wil je daar over vertellen?

Sandra: ja, ...ehm... 2014 was voor mij inderdaad een heel belangrijk jaar waarin ik echt voor mij een omkering in mijn leven is gekomen. En dat was omdat ik de zin las van:

'We zijn hier niet op aarde als mensen om spirituele ervaringen op te doen, maar we zijn een spiritueel wezen op aarde om menselijke ervaring op te doen'.

En dat voelde ik zó binnenkomen, voelde écht van: oh wauw! Ja.

P: Ik krijg zelf kippenvel als je dit zegt, zo voelt dat.

Sandra: zo voelde het ook écht en het was voor het eerst dat ik écht kon voelen: nou als dat zo is? Dan doe ik mee!

P: Dan wil ik meedoen.

Sandra: dan wil ik meedoen. Dit is leven! Ja! Dan wil ik leven! Dus, dat was echt een overweldigend gevoel en nou, het voelde ook echt van dat er een nieuwe wereld voor me openging. En ik had ook gelijk iets van: ja maar ik ga mijn bedrijf ga ik ook zo noemen en die wereld is er nu al want op het moment dat je erop afstemt, is het er al. Dus werd het NieuweWereld.NU.

P: Dat is ook jouw bedrijf geworden?

Sandra: dat is mijn bedrijf geworden

P: Dat bedrijf had je ervoor nog niet?

Sandra: ik had een andere naam.

P: Oh dat wel, je was wel zelfstandig ondernemer? En toen heb je dus gekozen om die naam dus te veranderen, maar ook de inhoud van je bedrijf dan?

Sandra: ja dat is ook daarin meegegroeid, uiteindelijk.

P: Meegegroeid zeg je? Hoe is het begonnen dan dat jij de eerste keer de naam gebruikte: NieuweWereld.NU, website misschien gemaakt of zo? Hoe is het toen gegaan dan? Hoe was het begin en hoe is die groei gegaan dan?

Sandra: Door dat zo te ...ehm... te voelen kon ik, is er innerlijk iets, iets omgegaan, laat ik het maar zo zeggen en dat wat ik eerder in spiritualiteit een beetje zo erbij deed, dat mocht in één keer er zijn! En op de een of andere manier, ja zo werkt het, kreeg ik informatie. Als ik op internet wat opzocht: kreeg ik in één keer, als je anders met jezelf om kan gaan vanuit het feit dat je een spiritueel wezen bent, dat je energie bent, en bewustzijn en hoe je daarmee om gaat. Dus zo ontstonden er andere manieren van werken met mensen.

P: Je werkte daarvoor ook al met mensen? Wat deed je in het andere bedrijf?

Sandra: in het andere bedrijf was ik op dat moment bezig met, deed ik veel vrouwenwerk, dus ...ehm... cirkels begeleiden en ik was bij stiefgezinnen bezig dus begeleiden van stiefgezinnen.

P: Dus je was al wel met mensen bezig, om die ja, ook weer verder te brengen in hun leven?

Sandra: ja.

P: Daar was we wel mee bezig al?

Sandra: dat klopt en ik ontdekte toen dat ik bezig was met ze verder te brengen in... ...ehm..., ja in het overleven, van hoe overleef je nou deze wereld? En de switch kwam: van ja, hoe leef je, hoe leef je in deze wereld? Hoe leef je in deze wereld? En dat was een heel groot verschil! En daarna is mijn leven zó veranderd! Dat het ja, tot op heden, zet zich dat nog voort.

P: Want dat blijft veranderen?

Sandra: dat blijft groeien hè!mDie bewustzijn is oneindig dus ja, daarin kan je blijven leren en groeien.

P: Goed dat je dat zegt want zo voelt het voor jou, zo voel ik het ook, maar er zijn mensen die dat helemaal niet zo zien hè? Die iets als een eindpunt hebben en dat is ook het eind en laten de boel de boel... is het niet zo veel meer. Niet nodig om nieuwe dingen te leren. Leren ook eigenlijk niet nieuws. Maar het is zo mooi als je weet dat je elke dag iets nieuws kan leren! Dat er iets ...ehm... op je pad kan komen waar je nog weer blij van kan worden. Elke keer weer! Haha! Elk moment eigenlijk hè? Haha! Dat was wel mooi dat je zegt: NieuweWereld.NU... Nu is dit moment! Ook dat wij hier nu zitten, is ook nu! Haha! Ja hè?

Sandra: ja dat is écht... fantastisch. Dat is zo zijn om zó in het leven te kunnen staan.

P: En dat helpt jou enorm om zelf dus verder te groeien? Dat helpt jou ook in het werk met andere mensen?

Sandra: ja

P: Alleen daar was je nog niet in 2014, ben je dus, die switch heb je gemaakt, maar er is nog meer veranderd in jouw leven, want je woonde toen nog in een huis. Wat is daarna ook veranderd?

Sandra: ja ik zat, nu we net aan het praten waren, even terug naar die herinnering van 2014 en wat heel belangrijk is geweest toen, is dat ik de keuze heb gemaakt, dus dat ik écht de keuze heb gemaakt van: te leven vanuit wie ik in wezen ben. En daar vandaan ja zo, als ik terugkijk, is het daarvan uit gaan rollen. En zijn er dingen op mijn pad gekomen, dingen die me hebben geholpen om van daaruit te gaan leven. En zo heb ik nou, ben ik toen ook op dat festival gekomen, dat heeft daar ook zeker mee te maken.

P: Ja, want hoe hoorde je over dat festival, hoe ben je toen op dat festival terecht gekomen?

Sandra: één van de begeleiders van het festival, ken ik.

P: Ah vandaar.

Sandra: en zij vertelde dat er nog vrijwilligers gezocht werden en dat er mensen af waren gevallen en die vroeg aan mij of ik ook interesse had.

P: Jij bent ook op het laatste moment erbij gekomen in die groep. Zouden eerst andere mensen zijn. Ik geloof ook zelfs een andere Sandra nog? Die toen afviel?

Sandra: ja leuk.

P: En toch, Sandra kwam toch wel?

Sandra: dus toen is mijn leven dus ...ehm... ja als vanzelf, heb ik niet zo veel voor gedaan zijn er dingen, andere dingen op mijn pad gekomen. En de volgende stap was in 2016, want ik woonde inderdaad nog in een huis. Ik heb, ik was getrouwd op dat moment en ik voelde ook in de relatie dat daar iets anders ja, dat ik dat deel van mezelf ...ehm... dat spirituele deel van mezelf daar ook in wilde integreren. Dat voelde ik, ik, het kon niet meer afgesloten worden. Dat ben ik! En ik heb geprobeerd om dat samen te doen en mijn man heeft mij in die tijd ten huwelijk gevraagd en daar heb ik eerlijk gezegd heel vaak 'nee' op gezegd en uiteindelijk heb 'ja' gezegd en nu had ik zoiets van: nu wil ik jou ten huwelijk vragen, maar dan het heilige huwelijk. Veel meer van uit die energetische laag met elkaar verbinden. En daar zei hij 'nee' op.

P: Ja. Weet je ook de reden waarom hij dus dan geen 'ja' zei?

Sandra: hij wil dat deel laat hij niet toe in zichzelf dus dat is iets voor hem van, nou prima, jouw speeltje...

P: Oeh!

Sandra: zoiets het is prima maar, nee niet, daar ga ik niet in mee. Dus nou, dat begon toen vanaf dat moment, vanaf die 'nee', gaat het wringen, want het werd steeds sterker in mij dat ik dat ben en het wil geleefd worden. En toen op een gegeven moment, ik heb ook twee paardjes die verzorg ik samen met mijn dochter...

P:Kleine paarden of grote paarden?

Sandra: kleintjes ja Shetjes... En daar was ik en ik heb daar veel gedaan, ook in de wei. Daar waren distels en distels groeiden helemaal over de wei, ik wil niet spuiten. Dus ik was heel hard bezig om die distels weg te halen. En dat ja, toen las ik van 'of jij wordt moe of de distel wordt moe'. Dus, ga maar door met eruit halen want op een gegeven moment wil die distel niet meer groeien. Dus ik heb eindeloos heb ik daar die distels eruit gehaald. Totdat ze wegwaren. Toen kreeg ik bij diezelfde wei nog een stukje grond erbij met frambozen en binnen no time waren die helemaal door de wingerd... Stond ik daar weer onkruid weg te halen! En ineens hoor ik een stem: hoe zou je leven eruitzien zonder onkruid?

P: Hmmm...

Sandra: Nou, dat was even, ik stond echt helemaal te tollen zeg maar, op mijn benen en viel gelijk stil... Denk hè? Wat? Ik ben naar de paardjes gelopen, ik heb daar een meditatieplekje en ik ben daar gaan zitten en gaan voelen en toen wist ik van: ja, dat weet ik niet! Ik weet het gewoon niet! Ik ben hartstikke goed in onkruid wieden en dat kan letterlijk zijn, ik kan heel goed opruimen ook, in materie kan ik heel goed, maar ook in energie! Kan ik heel goed opruimen, kan ik heel goed dat onkruid... Daar was ik dus heel erg mee bezig, realiseerde ik me. Was voortdurend bezig daarmee, maar wie ik dan ben zonder dat? Geen idee! En om dat te ontdekken, wist ik, ik moet gaan, ik moet alleen zijn, dat moet ik, dat kan ik alleen maar ervaren vanuit mijn eigen energie, vanuit mijn eigen bubbel. Van wat er dan gebeurt. En die roep was zó sterk, dat ik ook diezelfde dag, het kon niet wachten. Dus ik heb dezelfde dag nog ...ehm... tegen mijn man toen gezegd, ja wat er gebeurd was, wat ik jou nu ook vertel en dat ik dat alleen maar kon als ik, als ik alleen zou zijn. Dus dat ik ook zou vertrekken. Het was natuurlijk heel heftig want voor hem is het een overval en dat begrijp ik ook, dus in...

P: Je bent er langzaamaan naar toe gegroeid zonder dat je dat van tevoren wist, maar het is heel langzaam gebeurd en voor hem ineens: oké! Dus een hele heftige periode?

Sandra: hele heftige periode. En het contact was niet verbroken, want het was niet dat ik uit de relatie stapte. Dat wist ik ook nog niet hoe dat zou gaan. Dat weet je niet. Dus wel nog in contact gebleven en, maar goed in de loop der tijd...

P: Hoe ging je dat alleen-zijn dat doen? Hoe doe je dat? Dan ben je niet samen in dat huis meer neem ik aan? Wat heb je gedaan?

Sandra: dat klopt. Dat is waar ja. Haha! ...ehm... ja dat is in één keer, ik had een vriendin geïnformeerd over die en die had gelijk zoiets van, kom maar. Ze had een zolderkamer. Ze had die zolderkamer heel mooi ingericht voor mij en dus je bent welkom. Dus ik heb spullen gepakt, kleding in mijn auto gedaan en toiletspullen en ik ben toen naar haar gereden. Nou, het was hartverwarmend hoe ze mij ontving, er stond een kaarsje op de trap naar boven en ze had een heel warm kamertje ingericht en dus dat was heel fijn om daar te kunnen landen. En vandaar uit ont- ontstonden er andere plekken waar ik kon zijn, want ik ging erover vertellen natuurlijk. Ik vertelde het mensen. Oh, zei iemand, de ene week ben ik in mijn huis en de andere week ben ik bij mijn vriend, dus als je in mijn huis wilt zijn als ik er niet ben? Hier heb je de sleutel.

P: Oh bijzonder.

Sandra: ja, er was iemand anders die zei: ik heb een boot die ligt te koop maar ja, de sleutel ligt daar als je in de buurt ben mag je daar slapen. Dus zo ontstonden er slaapplekken waar ik gewoon terecht kon. En ik ontmoette ook nieuwe mensen.

P: Daardoor ook?

Sandra: Daardoor ook. Door inderdaad een ander leven te hebben. En die zomer was ik ook weer bij een festival en daar stond een kleine camper en er zat ook een wc in en een douche. En ik 'denk hè past dat in zo'n kleine camper?' dus toen ging er iets aan.. Oh oh oh. Dit is dus mogelijk. Dat bestaat ja. Haha! En ik had... ja, het was van een echtpaar en die man zei: joh als je zover bent, ik wil je wel helpen. Telefoonnummer ook genoteerd en dat heb ik bewaard en nou toen duidelijk was dat de relatie beëindigd was... dat het niet verder kon, wil ik ook iets voor mezelf. Het is... een eigen huis was voor mij geen optie. Ik kon, ik was ook huis-moe noemde ik het. Huis-moe, een huis hebben, een huis onderhouden. Daar komt weer dat onkruid zeg maar, wat dan ook letterlijk daar groeit en op allerlei manieren, nou ja, even geen huis meer. Dat voelde, was echt heel duidelijk, geen huis. Maar een camper? Oké.In december was het inmiddels, koud dus.

P: Midden in de winter?

Sandra: midden in winter. Campertje gekocht van het geld van de scheiding kon dat. Oud bakkie. Verwarming deed het niet.

P: Oeh koud!

Sandra: dat was koud! Ik had geen kampeerervaring, een heel klein beetje en dat kleine beetje was, eh, dat ik het niet fijn vond.

P: Nee want dat had je ook op het festival al meegemaakt, want daar heb je in een tent geslapen toen, denk ik?

Sandra: volgens mij wel ja

P: Dus dat was jouw kampeerervaring?

Sandra: ja, dat is niet veel en ik vond daar zeker vanuit het overleven waarin ik zat, dan voelde ik me niet veilig en fijn om op een camping rond te lopen. Ik dacht dat iedereen op mij lette en dat voelde echt heel naar. Ik had dus geen goede ervaring met kamperen maar dat voelde nu totaal anders omdat ik anders in mijn vel zat. En doordat het koud was en ik moest ook overleven, maar nu was ik niet geestelijk aan het overleven, maar nu fysiek! Écht fysiek voor mezelf zorgen. En daarin overleven. Dat was een fantastische ervaring. Écht fantastisch!

P: Ik kan het me voorstellen, want dan kom je met alle natuur, ik wil geweld zeggen, natuurkrachten heb je mee te maken. Met kou, met regen, met de zon, met nou ja alles wat daar direct om je heen gebeurt, want die camper zelf ik klein dus je komt vee buiten neem ik gaan.

Sandra: klopt, heel veel buiten.

P: Dus je wordt dan helemaal meer een buitenmens nog. Was je altijd al een buitenmens?

Sandra: Ik was al veel bij de paardjes, dat was allemaal buiten. Ik vond het altijd heerlijk om buiten te zijn. En 's winters ook rond te banjeren en bezig te zijn.

P: Dat was je wel gewend?

Sandra: ja dat was ik zeker.

P: Dus toen had je die camper?

Sandra: ja!

P: En waar ging je met die camper staan, want die moet wel ergens een plekje hebben?

Sandra: ja dat klopt en ik bofte, want die camper die kon ik neerzetten bij de paardjes. En op een gegeven moment deed ik mijn gordijntje open en ik zie de paardjes! En ik realiseer me dat een droom die ik heel lang had is: wonen en leven met de paardjes! Dat die gerealiseerd was! En ik dat ik dus geen boerderij nodig had of eigen grond of weet ik veel wat... Het was er gewoon!

P: Ha, ha. En het kon gewoon op een hele kleine manier eigenlijk...

Sandra: ja!

P: Toch! Voluit ha!

Sandra: ja!

P:Wauw!!

Sandra: ja echt heel bijzonder, zo'n realisatie.

P: Hoe lang ben je met die camper daar bij de paardjes geweest?

Sandra: nou dat, daar vandaan ging ik wel weer naar andere plekken. Dus daar het was wel een soort basis, basisplek waar ik iedere keer naar terug kon komen. Dus ik realiseerde me ook, daarna ben ik ook meer naar Zeewolde gegaan, van wat daar bij de Thuishaven, dat dat ging toen ontstaan. Dat was in de beginfase.

P: Dat is van Jeroen van der Steen.. Dat is een ...ehm..... Boer in Zeewolde, buitengebied en die ging op een gegeven moment wilde hij biologisch, op de biologische toer gaan, dat deed hij daarvoor niet. Ik weet niet of het altijd akkerbouw was of was hij eerst melk en koeien volgens mij heeft hij ook gewerkt.

Sandra: hij had een boerderij met koeien ja.

P: Dat was volgens mij van zijn schoonfamilie. En maar hij is zelf akkerbouwer geworden en toen wilde hij het biologisch gaan doen en toen heeft hij daar een plek gecreëerd voor mensen die een andere plek zoeken, maar niet speciaal een huis zoeken of zo hè? Dus daar is de Thuishaven door ontstaan. Een unieke plek in Zeewolde. Misschien wel in heel Nederland, dat weet ik niet, maar in ieder geval in Zeewolde.

Sandra: ja absoluut.

P: Zodoende kwam jij naar Zeewolde, hoe ben jij met Jeroen van der Steen en met Thuishaven in contact gekomen. Het was toen net het begin zei jij?

Sandra: ja klopt, er was een bijeenkomst bij Henry Mentink van het Veerhuis, en die met Erwin Laszlo, en hij was daar ook, samen met een vriend en zo zijn we in elkaar, met elkaar in contact gekomen. Hij had gelezen, ik had op mijn website geschreven, hoe ik de nieuwe wereld voor mij zag. Dat had hij gelezen en hij had zoiets van: oh dat is bijzonder. Jij hebt het idee, jij ziet het, je voelt het, je weet het in ik heb een plek.

P: Haha.Kom kom kom haha!

Sandra: Volgens mij moeten we even met elkaar praten en zo is dat, zo is dat ontstaan. En werd dat een volgende plek, dus ik was, niet alleen bij mijn paardjes, maar was dat een volgende plek waar ik kon landen als ik onderweg was. En heb ik daar gekeken van: hoe kunnen we daar dingen opbouwen? En daar ook over meedenken en dingen aandragen. Dus dat is, zo is dat ontstaan.

P: En toen heb ik je een keer daar ontmoet, daar waar ook iets georganiseerd werd waar ik ook naar toe ging, waar Jeroen van der Steen me toen voor uitgenodigd had. Jij was daar toen met de camper op dat terrein, die mocht je daar neerzetten en nou ja je mocht gebruik maken van de ruimte die daar allemaal om heen was. Ik weet nog dat jij volgens mij toen een kat bij je had, klopt dat?

Sandra: ja dat klopt...

P: En het bijzondere is als wij weggaan, laten wij de kat in huis want een kat is altijd gebonden aan zijn eigen huis, hoe zit dat dan met de kat toen bij jou? Hoe, want die bleef wel bij jou bij je camper in de buurt en die kon je elke keer meenemen...?

Sandra: dat klopt. Ongeveer een jaar, een klein jaar nadat ik in de camper ben gaan wonen, werd ik wakker en ik hoorde: miauw, miauw, hè er is hier helemaal geen kat en ik kijken en toen kwam er toen zo'n heel klein humpy dumpy aan gerend naar mij toe. Ik had zoiets van: oké, maar een kat past niet in mijn leven, dat gaat niet, dat kan helemaal niet in zo'n camperleven. Dus ik zeg: nou oké, ik moest weer weg ook, ik denk ik laat de staldeur open, dan kan je naar binnen en kan je schuilen maar ga maar weer naar je moeder of zo.. zo van... en ik heb het echt geblokt in mijn systeem, niet meer aan gedacht. Ik moest ergens anders naartoe, tot mijn dochter belt: mam we hebben een baby... Een baby? Oh die kat natuurlijk, Ja zegt ze, ik heb gelijk eten gehaald en ik zeg: oh nee hij moet naar zijn moeder!

P: Haha!

Sandra: dus oké denk nou: goed een kat. ...ehm... aan de eigenaar gevraagd van wat ik huur, zeg maar bij de paardjes, bij de stal: is het voor jou goed als we hier een kat hebben? Het kan natuurlijk dat hij daar dan leeft. Dat vond ze prima. Goed tegen muizen. Helemaal goed. Maar dat was de kat niet van plan. Hij kwam voor mij. Hij kwam écht voor mij! Het is zó bijzonder! Dat ja, hij wilde gewoon in die camper zijn! En ik moest weg, ik ging een paar dagen weg, want ik ben ook lezingen gaan geven over die omkering van mijn leven en ja, en ik zei tegen hem: zeg maar wat je wil. Ik ga nu weg, ga je mee of blijf je hier? En nou, hij sprong in die camper en hij was niet meer weg te slaan!!

P: Hij is dus daarna bij jou gebleven?

Sandra: hij is bij mij gebleven.

P: En heb je hem nog steeds?

Sandra: hij is overleden helaas.

P: Ja. Oké, hoe oud is hij geworden?

Sandra: maar 3 jaar geworden.

P: Heel jong eigenlijk.

Sandra: ja echt heel jong. Maar het was fantastisch om zo'n maatje te hebben.

P: Dus die was bij jou in de camper dus op dat moment dus ook ...ehm... nodig terwijl je het zelf niet eens wist, waarschijnlijk... Haha!

[door elkaar]....

Sandra: Weer voor iets zorgen.. Het was heerlijk, het was zo fijn, het was zo gezellig en hij bracht ook heel veel levendigheid en je gaat ook anders, ik ben anders gaan kijken, ik ben ook gaan kijken door de ogen van een kat en wat hij ziet en wat hij nodig heeft. En met hem naar buiten gegaan en, ja als ik in het buitenland was, had ik hem aan een tuigje en dat vond hij ook helemaal prima. En toen heb ik hem zo veel mogelijk kunnen geven dat hij ook zijn bewegingsvrijheid had en hij verstond de kunst om muizen te vangen terwijl hij aan een touwtje zat.

P: Ongelofelijk, dat is knap. Dan waren er ook heel veel muizen denk ik? Haha!!

Sandra: ja. Haha!

P: Die waren ook wel makkelijk te vangen. Oh goed dan. Hij zorgde voor zijn eigen eten uiteindelijk. Dus zo veel zorg had je niet om hem?

Sandra: nee.

P: En een kat is ook eigenlijk een heel individueel beest hè? Die is niet op die manier aanhankelijk, zoekt de aanhankelijkheid op het moment als ze er zelf zin in hebben. Weet niet of je dat gemerkt hebt?

Sandra: absoluut en dat is zo'n groot verschil, want eerder zeiden de mensen: je bent alleen en dat is niet veilig dat je in je eentje bent met zo'n camper. Ik voelde dat niet hè? Want ik voelde me écht hartstikke sterk en ik had zoiets: er is niemand die mijn camper in komt, maar goed, andere mensen: zou je niet een hond nemen om je te beschermen en toen zei een kennis: joh, je mag mijn hond wel even lenen een weekend om te ervaren hoe dat is. Ja. Dat was het niet! Want die zit constant naar mij te kijken wat ik ga doen. Gaan we nu naar buiten, gaan we dit doen? Pffoe, nee dat was het niet.

P: Nee, want dan moet je toch weer voor die ander zorgen terwijl dat voor een kat heel anders is. Die zorgt voor zichzelf en die zorgt zelf dat ie de aandacht wel krijgt op het moment dat hij het nodig heeft. Haha!

Sandra: precies.

P: Dat zien we aan onze eigen kat ook.

Sandra: ja en die was écht zo thuis in die camper, écht!

P: Heerlijk!

Sandra: ik heb nog steeds de foto's, de bestuur, de bijrijdersstoel was zijn stoel en daar lag ie op een schapenvachtje en als ik ging rijden, dan lag hij daar heerlijk op zijn rug en helemaal ontspannen... Echt, super. Als ik weg was wachtte ie gewoon... Lekker slapen.

P: Dus die is even een tijdje met je meegelopen zo, in je leven? Haha! Op jouw... op de NieuweWereld.NU, het heet nog steeds de nieuwe wereld? Nou even dan ja, zakelijk gezien, je hebt wel een website. En op die website zag ik iets staan, van, over een V... En dat is ook een inzicht wat jij zelf gekregen hebt. Kun je daar iets over vertellen? Het heeft iets met het nieuwe leven te maken en het is een V vorm, dat kan iedereen, we kunnen het niet laten zien maar... Kun je proberen het uit te leggen? Beeldend ook? Hoe jij die V dan in kaart hebt gebracht?

Sandra: ja. Het is zo dat ik vanaf dat 2014 heb ik alles aangereikt gekregen, zo voelt dat, wat nodig was om die switch in mezelf, die switch te kunnen maken. Om vanuit een andere wereld te kunnen leven, dus los van die programma's, zeg maar, waar ik al die tijd ingezeten had en waarvan ik voelde dat is het niet meer. Dat is het niet. Daar voel ik me niet in thuis. En daarom voelde ik me ook niet thuis in die wereld maar in die andere wereld wel! En zo was er op één dag, had iemand mij gevraagd voor een massage en dat was iemand die was aan het oefenen. Wil je, hè, mag ik op jou oefenen. Nou,prima! En er was nog iemand anders en die deed een opleiding en die zocht ook iemand om te oefenen en dat had ik al eerder gedaan, ze was een stapje verder, mag ik weer oefenen? Het ene was 's morgens en het andere was 's avonds. Nou ja, oké, prima. Dus de eerste ...ehm... ik ga liggen en vraagt die persoon: goh waar wil je dat ik mijn hand leg? Ik ga niet meer masseren, dat dacht ik eerst, hij zegt: ik doe meer aan hand opleggen. Prima. Waar mag ik mijn hand als eerste opleggen? Doe maar op mijn buik en op dat moment, schiet ik als het ware, ja helemaal weg! Zeg maar. Als één poot van een V. Als je aan de onderkant zou staan, schiet ik helemaal naar boven zeg maar, en in een keer... realiseer ik me waar het vandaan komt.

En ik zie ja, alsof ik ja, bij de oorsprong was dat ik hier op aarde gekomen ben, en ik zie dat hele pad van die ene poot van die V zie ik zo lopen van wat ik allemaal, dat ik dus vanuit angst heb geleefd. En dat dat ook precíes de bedoeling was. Dat dat ervaring was die ik hier op kwam doen om alle aspecten van het leven, op het gebied van werk, op het gebied van relaties, op alles, om dus vanuit die angst, die onveiligheid, te leven. Dat was mijn plan, fat was mijn blauwdruk of hoe je het ook noemen wil. Dat zo voelde het écht, ik zag het gewoon voor me dat ik vanuit... Schuine lijn zo... Zo...

P: Linksboven?

Sandra: ja linksboven, en ik zat ineens daar beneden. Het voelde alsof ik op een nulpunt zat. Echt zo ooh dus daar, kom ik vandaan!

[door elkaar].

Sandra: Dat is het pad gewoon... En ook zo dankbaar.

P: Met al die emoties, al die ervaring, zat er allemaal me, me ..meteen in?

Sandra: ja. Nulpunt, dus wauw! Haha! dus ik moest effe bijkomen van die ervaring want dat was echt ja, immens, intens ook. Gelukkig was het 's avonds dat ik wat anders had, dus er was een afstand de ik moest overbruggen. Ik rij van de ene plek naar de andere plek en ik zit daar, komt het volgende. Nou, en die had ik al eerder gehad en het was 'n heerlijke ervaring want zij doet iets met ja, ET-healing. Buitenaards, contact met buitenaards. Nou, dat was voor mij ook ja, abracadabra. Maar ik had één keer een behandeling van haar gehad en toen lag ik op een massagetafel, zij was alleen, en we praatten niet en het werd helemaal stil, ik had geen gedachten meer, het werd helemaal stil. Zalige ervaring, ik had iets van...

P: Mooi toch?

Sandra: als ik dat weer, na zo'n ochtend om dat dan in de stilte door te brengen. zegt ze: ik wil vandaag iets anders proberen. Ik ben verder in mijn opleiding en ik zou willen uitproberen hoe het is om in de interactie te zijn.

P: Oké?

Sandra: ja? Haha! Wat verwacht je van me? Wat gaan we doen? Dus ook best wel even spannend en... Nou, zegt ze, ik ga me gewoon afstemmen en we zien wel wat er ontstaat. Oké. Prima. Nou, en ik zit daar en zij murmelt wat en praat wat en ze zegt: oh ik zie een kleine ET, zie ik nu. Oh? En in een keer komt de kat aanlopen. Oh ja Haha! En ze zegt: ga maar even naar binnen en ga maar even voelen, en kijk maar wat er gebeurt en net zoals ik die ochtend naar één poot vloog, vloog ik in één keer schuin de andere kant op.

P:Van die V?

Sandra: van die V zeg maar, ook weer helemaal schuin rechts. Toen ontstond dus een V het was eerst een schuine lijn en er kwam weer een schuine lijn bij en zo ontstond die V. En ik zag ook in één keer, was ik in de ruimte. Ik kan me niet zo heel goed, ik kan het niet goed verwoorden zeg maar, maar het voelde wel ook van: een soort van thuis komen zo voelde het. Ik werd ook ze van welkom geheten. Fijn dat je er bent. Je gaat nu een nieuw pad lopen en wij helpen jou daarbij en eerst heb je in 'overleven' gezeten, nu mag je in 'leven'!... Jaa! Één dag hè?

P: Op één dag? Het is, zo sleutelmoment is dat hè? Of er iets omgedraaid wordt en opeens wordt het helder. Dus ineens had je dat V inzicht, heb je toen ontdekt. Wat ben je daarmee gaan doen? Ik maak even, ik doe het met mijn handen, jullie kunnen het niet zien, jij kan het niet zien maar het is een V die ik met mijn handen maak. Wat heb je ermee gedaan?

Sandra: nou ik kon heel duidelijk, de ene poot was heel helder voor mij. Die heb ik helemaal doorleefd en ik zag toen dat als je naar als je een V hebt in het begin die 2 pootjes dichtbij elkaar zijn. Dus ik zat daar onderin voor mijn gevoel, dus dan ga je nog heel veel heen en weer en dat is logisch want ja het zit zo dicht bij elkaar.

P: Ook weer het oude patroon. Wat af en toe terugkomt natuurlijk. Waar je in zit.

Sandra: precies, maar het maakte het wel heel helder en ik zag ook van: hoe hoger je komt zeg maar op de 2e poot hoe verder de afstand -haha!- wordt en zo is het ook gegaan! Wat er ook gebeurd is in die tijd -na die V- dat ik merkte, ik was op pad gegaan in 2016, ik was aan het rondreizen gegaan, ik was, dit was ontstaan en zo ontstond er van alles en mensen keken naar mij: oh wat is die nu aan het doen? Bekende en onbekende mensen die ik ontmoette. En ik denk ja, zo wil ik niet bekeken worden, het is niet een dingetje dat normaal er zijn. Het mag ook afgerond worden. Er mag iets afgerond worden.

Ik ben op pad gegaan met de vraag: wie ben ik, als ik de energie vrij door me heen mag stromen? Wat ontstaat er dan? Wat voor leven ontstaat er dan? En ik ben benieuwd, dat wil ik afronden dat stuk. En na twee jaar voelde dat als genoeg. En toen ben ik naar Frankrijk gegaan met de camper en de kat.

P: En de kat.

Sandra: en de kat, ja ja fantastisch en open daar ingegaan, ik had daar wel een workshop, dat was wel georganiseerd en verder daarom heen niets. Voordat ik wegging was ik bij een concert en daar ontmoette ik, ontmoette, het was met een vriendin en daar ontmoette ik een ander die ik al kende en die hoorde dat ik naar Frankrijk ging en ze zegt: ga je naar Vézelay? Hoe zo Vézelay? Wat is dat? Zegt ze: daar zitten Maria Magdalena relikwieën en ik zeg oh? Nee, ja, het is niet mijn plan in ieder geval. Alleen bleek al snel, Haha! waar ik uiteindelijk uitkwam. Ik kon er niet omheen. Dus ik was gewoon aan het reizen op weg naar die workshop, zie ik onderweg Vézelay staan! Oh, hé, apart.

P: Letterlijk op je pad?

Sandra: ja Haha! Maar er was, ik weet niet of je dat kent, maar dat er soms iets is dat er een soort tweestrijd ontstaat, van ja aan de ene kant voel je ik moet daar zijn en andere kant: nee joh doe niet zo raar dat hoeft niet.

P: Dat is je hoofd?

Sandra: ja precies.

P: Je gevoel zegt eigenlijk van, die brengt je eigenlijk al daarnaar toe en dat hoofd komt rationeel ertussen door!

Sandra: ja precies

P: Daar zat je toen in?

Sandra: daar zat ik toen in...

P: Je had de keus ik sla af of ik ga door dus het was letterlijk en figuurlijk een....

Sandra: een tweesprong...

P: En toen?

Sandra: en toen ben ik doorgereden. Ik ben toen naar die workshop eerst gegaan en toen was ik op terugweg, ja, kom ik natuurlijk Vézelay tegen. En ben ik erdoor heengereden. Ben naar een, er was geen plek, zie je wel er is geen plek, dus ik kan gewoon doorrijden. En een ander deel van mij zag een P staan en nog een P, ja, ga nou maar kijken. Dus ik ben toch naar die andere P gegaan en daar was heel veel ruimte. Ik heb geld in de automaat gedaan, niet genoeg, alleen maar om snel even naar boven en naar beneden te gaan. Dus dat heb ik gedaan, ik had dus tijdsgebrek. Nou, ben naar boven gelopen, beetje haastig hè? Want je hebt niet veel tijd. Toen was inderdaad, ik kom daar in een keldertje met Maria Magdalena relikwieën. Nou daar heb ik wel even gezeten en ik heb wat opgeschreven, dus daar heb ik wel tijd voor genomen, maar toen, toen, moest ik toch weer terug. Oké. Dus weer terug naar de camper en toen reed ik daar af van het parkeerterrein en toen zag ik camping. Het was inmiddels ook wel tijd om een plekje te vinden. Nou, ga ik daar naar de camping. En toen besloot ik: oké, ik ga morgen terug, vanuit de camping ga ik terug daarnaar toe en dan zie ik het wel.

P: Ja, nog een keer diezelfde plek opzoeken? Bij Maria Magdalena en de relikwieën?

Sandra: Ja, Haha! En zo gedaan dus de volgende ochtend, echt vanuit, geboortedag van mijn vader ook, die was overleden al, dus toen ben ik daar in alle rust naartoe gegaan en het eerste wat ik zie toen ik daar binnenkwam was: de jakobsschelp. Oh! Dit is dus een plek voor, hoe heten die mensen die reizen? ...ehm..., die naar Santiago gaan?

P: De pelgrims.

Sandra: de pelgrims, ja het is een pelgrimsroute. Oh oké! Nou en ik liep ernaar toe en ik liep weer naar, er is daar een hele grote kerk, een kathedraal, en ik kom daar naar binnen en ik hoor alleen maar gezang! Prachtig. Prachtig gezang, ook wat van opgenomen, maar daardoor kon ik niet meer naar binnen, want je kon erlangs lopen en dan weer naar buiten, dus die kelder met die relikwieën kon je helemaal niet meer naar toe. Was afgesloten want er was een dienst bezig. Prachtig dat gezang, dus ik was helemaal daardoor ontroerd. Naar buiten gegaan, ik moest naar het toilet, gevonden en daar spreekt een man mij aan in het Frans. Iets van: waar is... de kapel, chapel. Ik zei: je ne sais pas, je ne sais pas. Ja ja ja, en hij begon een gebaar te maken. Nou. Dus ik liet hem maar gaan en ik kijk nog wel even en ik zie hem verdwijnen. Een stukje verder op de weg was hij in een keer weg, oh, dat is boeiend. Dat vond ik toch wel weer interessant hè, ik wil dan toch wel weten wat er... Dus ik dacht ik ga eens dat paadje kijken, waar hij verdwenen is en ik zie een heel klein, heel smal padje en ik ga daar naar beneden en ik kom daar bij een groot kruis en een stukje verder zie ik een heel oud gebouwtje: oh chapel, kapelletje. Oh dat bedoelde hij. Ik ging naar binnen, kapelletje, ik ga daar naar binnen. Helemaal niemand, helemaal stil. Ja, het is een plek waar volgens mij al zo veel stilte is geweest dus je valt daar in een, in een stilte. Je valt daar in dus ik werd ook helemaal stil en ik was helemaal sereen en wauw! Het was gewoon stil! Stil in mij en ik weet niet hoe lang ik daar gezeten heb, écht geen idee.

P: Stil de tijd...

Sandra: stil de tijd...

P: Heel mooi lied is dat. Gaan we niet naar luisteren nu, maar, stil de tijd...

Sandra: en toen ben ik op een gegeven moment, kom ik weer bij, zeg maar en toen ben ik naar buiten gegaan, was een mooie boom en ben bij die boom gaan zitten en toen viel in één keer, viel, toen kon ik de reis afsluiten want toen viel mij binnen: die nieuwe wereld, ik wilde heel graag een nieuwe wereld creëren. Zo graag, ik zag voor me hoe we samenleefden als mens, vanuit ons hart, met elkaar het werk doen wat gedaan moet worden. In uitwisseling en hoe we omgingen met elkaar en toen realiseerde ik mij van: dat wil je omdat je dan je wereld veilig voor jou is, dat je daarin kan leven. En wat ik doorkreeg was: je bent zélf die nieuwe wereld. Je mag hem helemaal belichamen. En vandaar uit ontstaat die dan. Maar eerst naar je zelf. Dus niet uitreiken: wat ga ik creëren, maar binnenin! Dat je zelf de nieuwe wereld wordt dus dat was de boodschap die ik mee kreeg en toen kon ik voelen van: ja dit is antwoord wat ik ja, zocht ook hè! Waarvoor ik op pad ben gegaan.

P: Je was niet met die vraag op pad gegaan, maar wel wat je toegekomen is. Er is een antwoord gekomen op een vraag die je zelf nog niet gesteld had!

Sandra: klopt, het was een open vraag. Wie ben ik en wat doe ik en hoe leef ik maar dat was het. Dat mag ik gaan belichamen. Dus dat was antwoord wat ik op dat moment voelde: oké hier sluit ik het mee af en dat ga ik verder doen. Het ontstaat vanzelf wel.

P: Ja, ja en het vertrouwen erin hebben dat het wel doorgaat? En dat je nu nog niet weet wat er gaat komen. Het is ook dat niet- weten hè?

Sandra: absoluut.

P: Wat daar dan in zit, dus, dus leren leven zonder de dingen alles in controle, onder controle te hebben, maar juist het loslaten. Weet je, ik doe het zelf nu ook wel, die open hand die je dan hebt, dat als je hem juist,… zand in je hand hebt en je knijpt samen dan gaat het zand er gewoon uit, en hou je je hand open, leg je het zand er zo in dan draag je dat, dan blijft het ook gewoon liggen. Dat vind ik altijd zo'n mooi beeld. En dat is wat bij jou in het leven gebeurt! Jij ging met open hand, open handen, ging jij dus verder, ja de wereld in. En eerst dus zelf doorleven, geef je zelf aan en ben je daarna dan ook dat wel weer gaan uitreiken?

Sandra: Ja dat is daarna inderdaad ontstaan. Ja. Wat nog heel mooi was om te vermelden is dat in dat dorpje Vézelay, ik ben dus teruggegaan, naar boven richting kathedraal, ik hoefde daar niet meer te zijn, ik wist: dit was de bedoeling. Die man heeft me daarna toe gewezen... Ik heb die man niet meer gezien hè!

P: Bijzonder! Je zou bijna denken, het is een geestverschijning geweest of zo. Haha!

Sandra: precies... Dus daar moest ik voor zijn. En toen wilde ik een ja, kopje koffie met wat lekkers even voor mezelf te vieren ook, van het is afgerond. Ik was heel blij ook, het voelde heel fijn. En ik ga naar een cafeetje en ik ga daar naar binnen. Heel steriel en strak. Nee, dit voelt niet goed, dit is 'm niet, dus ik weer naar buiten. Stukje verder lopen en toen zag ik een ja, opening zeg maar, in de muur, deuren die open en dicht konden, maar de deuren stonden open en ik keek, een poortje. Oh dat trok mij dus ik ga naar binnen en ik ga daar zitten en ik zie daar een beeldje van Maria Magdalena, met een roosje erbij. Oh, dus ik ga daar zitten op het bankje onder haar en ik had net een workshop gedaan en daar was ook een roos en die roos, het was een verlepte roos. En in één keer zag ik: als ik die keuze niet gemaakt had, dan was ik een verlepte roos geworden. Als ik niet gegaan was, was ik verlept en nu was ik een, voelde ik me als een bloeiende roos, dus het was heel mooi om zo die metafoor ook te zien. En in één keer verschenen er allemaal mensen op dat plein, wat bleek nou, dit bleek de plek te zijn waar de pelgrims samenkomen.

P: Van die de hele route gaan lopen naar Santiago de Compostello? Ja oké.

Sandra: Dus daar konden ze overnachten, eten krijgen. En ik zat op dat binnenplaatsje, zonder dat ik wist dat dat het was. Nou! Ik had zoiets van: ja natuurlijk moest ik hier zijn en niet in dat steriele cafeetje! Haha!

P: Ontmoeting met andere mensen die ook op weg zijn naar iets, waarvan ze ook nog niet weten waar ze uit gaan komen...

Sandra: En daar mocht ik het dus écht afronden. Zo van: ja dit is mijn eind, eindpunt zeg maar voor dit deel in ieder geval. Dus nou, opgetogen ging ik naar buiten en ik doe één voet doe ik over de drempel naar buiten en die klokken van die kathedraal gaan luiden! Nou!!!! Echt kippenvel, tranen schoten in mijn ogen alsof ik gewoon ja ik weet niet, ja...

P: Of het zo écht moest zijn!

Sandra: Jaaa.

P: Toeval bestaat niet het is dus geen toeval, het is iets wat wel naar je toe komt, ja hoe kan je dat dan zeggen?

Sandra: ja, het is een soort van synchroniciteit.

P: Ik zoek het woord even. Wat is het dan wel ja? Synchroniciteit, moeilijk woord, maar dat alles klopt op dat moment.

Sandra: Ja, precies het valt helemaal samen en ik voelde ook met die stap over die drempel dat ik écht op de aarde stapte met mijn nieuwe 'zijn' om het zo maar uit te drukken. En ja, verwelkomd door ook het klokkengeluid enneh, het was magisch! Écht magisch, echt magisch! Ja! Nou, ik loop een stukje verder en daar is gewoon zo'n lekker terrasje met heerlijke mensen die zitten te schrijven en te doen, maar … zeg maar dus het was er wel.

P: Daar kon je koffie drinken en wat lekkers eten...

Sandra: Precies, eten ja. Dus dat was de.... afronding.

P: In welk jaar heeft dit afgespeeld?

Sandra: Dit was 2018.

P: 2018? Dus dan ben je in 2014, is die omslag geweest tot en met 2018 heeft het pad zich laten zien, nou ja, ben je van alles.. heb je meegemaakt om in 2018 dat mee te maken. We zitten nu in 2023, wat is er dan gebeurd tussen 2018 en 2023? Zit 5 jaar tussen...

Sandra: Zit 5 jaar tussen inderdaad, het is steeds met sprongen van 2 gedaan, het was 2014 en in 2016 ben ik in een camper gaan leven, weggegaan, 2018 dit en toen ik daarvan terugkwam toen voelde ik van: nu kan ik weer terug de wereld in. Zo voelde het, dus toen ben ik weer dingen gaan ondernemen.

P: Het was eerst vanuit jezelf? Het helemaal doorleven en nu was het de stap om weer naar buiten te komen?

Sandra: Ja dat klopt en dat heb ik in Zaltbommel gedaan, dat is ook de plek vlakbij de paardjes waar ik ook mensen ken, groepjes, verschillende mensen ken. Er was één iemand die zei: laten we, ik had het idee om lichtcirkels te beginnen, meditatiecirkels, ja om mooie dingen, mooie initiatieven, ...ehm... tenminste, nu ben ik het woord even kwijt, intentie-cirkels, intentie inbrengt en het grote geheel daarbij.

P: En met name alleen voor vrouwen? Of mannen en vrouwen?

Sandra: voor iedereen. Ja, dus daar ben ik, dat was het eerste begin, om weer terug te komen en daarin dingen te organiseren. Dat was heel fijn. En vandaar uit ontstond ook de behoefte dat ik zag: dit raakt dingen aan in mensen, ze hebben meer nodig dan alleen die cirkel. Dus ben ik met degene, met Hilde die, in haar huis was het, boven op zolder van haar huis dat we dit deden. En zij zei ook: je moet meer doen hoor! Je moet meer doen. Er is meer behoefte aan dus. Zij is niet degene die dat, het zit niet in haar, het hoeft voor haar niet maar ze stuurt wel, nodigt wel uit van doe maar wat want het is nodig. Oké. En het was na zo'n intentie-cirkel en toen zijn we daarna blijven we nog even samen en toen had ze een, wat plaatjes van symbolen had ze liggen en mijn oog valt op één symbool en dat is: waren vijf cirkels, een cirkel in het midden en vier eromheen, met een pootje eraan dat ze verbinding hebben. Dus vanuit het midden een pootje naar boven, een pootje naar rechts, een pootje naar links met daar ook weer een cirkel aan. Dat zag ik, ik zeg: oh ja, dat is hem. Dat is de basis. Ik zeg: dat wordt de basis van hetgene wat ik uit ga dragen.

P: Want dat zei voor jou al alles. Dat beeld was voor jou?

Sandra: Dat is de structuur van waaruit ik het kan gaan doen. Toen zijn we daar samen voor gaan zitten en ik ben er ook zelf mee bezig gegaan en toen is er dus een programma uit gekomen. ‘Beetje licht op aarde’, heette dat. En we hebben mensen uitgenodigd om dat mee, om dat te volgen en ik heb het toen heel veel gegeven. In kleine groepjes, individueel aan mensen, aan hele jonge mensen van 18 tot in de 70 dus heel, heel divers. Heel fijn om te doen.

P: Dus heel veel mensen ontmoet die ook op weg waren naar iets anders?

Sandra: Ja en toen mochten we natuurlijk niet meer in groepjes bij elkaar komen.

P: Toen was het 2020?

[door elkaar]: verspringt 2 jaar...

Sandra: ja zijn we daar beland inderdaad. Klopt. Mooi ja. Dat was ook een jaar van dat de kat er tussenuit ging, dus dat was even heel lastig. Er gebeurde ook veel, ook mijn moeder piepte er tussenuit in die periode. Ik had een partner, nieuwe partner gevonden, dus aan de ene kant valt wat weg en aan de andere kant komt er iets bij. Ook iemand die vanuit een camper al leefde dus dat was ook heel mooi.

P: Dus die kon mee in jou, hoe jij dat ook allemaal hebt opgepakt en zo dus iemand...

Sandra: Ja, die paste...

P: En die partner heb je nog steeds?

Sandra: die heb ik nog steeds, die is nog steeds in mijn leven.

P: Is er nog steeds... Haha. Je bent nog samen?

Sandra: ja klopt. Haha! En we zijn nu samen in de camper aan het leven. In één camper. Dus eerst deden we, zagen we elkaar wel, hebben we langzaam opgebouwd. Het voel gewoon heel goed.

P: Is het jouw camper of is het zijn camper?

Sandra: dit is nu zijn camper, mijn camper is eerder weggegaan. En, dus vanaf dat moment, er gebeurde veel en ondertussen was ik hier wel mee bezig om dit uit te dragen, maar ik kon mijn groepjes niet meer doen. Ik viel weer stil in die zin, mede door ook die andere dingen die er gebeurden. Rouwproces, mijn moeder inderdaad. Mijn zoon ging het ook even niet lekker en de moeder van mijn partner overleed ook, dus er was weinig ruimte om echt, ja om aan het werk te gaan. Naar buiten, met andere dingen bezig te zijn. Dus ehm in die tijd ook een chaletje gekocht, want ik had wat geld van mijn moeder geërfd dus, was ook fijn om in die periode een, even een basis te hebben van waaruit we dan in ieder geval dingen konden tot we weer met camper weg konden gaan. Daar kon ik geen camper parkeren, dus toen besloten we om mijn camper weg te doen, zijn camper is meer geschikt om met twee mensen in te zijn, dus is de mijne weggegaan. En zijne kon ondergebracht worden bij zijn zoon als hij er niet mee weg was. Dus toen een beetje vanuit het chaletje gaan leven en af en toe met de camper weg. En van daaruit is er, merkte ik na een jaar dus 2021 was dat, merkte ik: het is genoeg geweest om naar binnen gekeerd te zijn en bezig te zijn, met wat er bij anderen allemaal leeft en voor anderen te zorgen, ik ga nu datgene wat ik door mij heen is gekregen. Die vijf bollen, dat ga ik uitwerken. En dat kan dan niet meer in groepen, dan ga ik het online doen. Het online doen vraagt iets totaal anders.

P: Andere verbindingen, letterlijk en figuurlijk want het online is beeldscherm en...

Sandra: ja en je hebt niet meer die interactie, dus betekent dat ik er veel meer in moet stoppen. Veel meer informatie inzet. Zodat mensen daarin mee kunnen gaan. Dus heb ik me, negen maanden heeft dat geduurd. Dat ik daar heel intensief in bezig ben geweest en ook informatie door gekregen van oefeningen. Dat wat erin kon, het is helemaal uitgedijd van wat ik eerst gaf. Mocht voor de camera gegaan om filmpjes om het over te brengen aan mensen. Het bleek dat Koos, mijn partner een hele goede partner ook daarin is. Dus hij heeft alle filmpjes geredigeerd en gedaan, dus er ontstond ook een hele fijne samenwerking. En hij heeft me ook geholpen over de drempel om mezelf uit te spreken voor de camera. Dus dat heeft ook enorm geholpen.

P: Dat is ook weer, is eigenlijk ook weer een vak apart, hè? Om dat te durven, ook om jezelf terug te zien op beeld. Want we hebben altijd natuurlijk wel kritiek. Dus kun je naar jezelf kijken en dat het oké is? Dus dat heb geleerd dus van Koos? Die heeft jou dus de ruimte gegeven om dat te doen? Je durfde op een gegeven moment naar jezelf te kijken, te luisteren?

Sandra: We zitten nu ook tegen over elkaar en hij zat ook tegenover mij en hij zei: kijk maar gewoon naar mij. Maakt niet uit wat er komt en nou ja, en op een gegeven moment vond ik het gewoon hartstikke leuk. Ik ging voor m'n plezier voor die camera zitten. Ha! En even afstemmen en kijken wat er komt. Ja, dat is helemaal overgegaan, die angst daarvoor.

P: Het is juist nu, nu, heel leuk geworden om het te doen?

Sandra: Precies en wat er ook was, want ik wilde geloof ik al in 2011 beginnen met een online-programma. Ik heb van alles geprobeerd, ook technische stuk, dat is niet aan mij gegeven. Ik kan dat niet. Het lukt mij gewoon niet en nu was er iets op mijn pad gekomen. Uploaden, dat kan ik wel, en ja, heel mooi kader waarin het allemaal kan en nou de uitwisseling dat voelde ook goed dus ja, perfect! Alles was... het klopte!

P: Dat is ook wel het voordeel in 2020 wat er gebeurde dat dus het hele online gebeuren een enorme groei heeft doorgemaakt, dat het moest ineens heel snel! Maar het is wel gelukt. En daarom zijn er heel veel meer mogelijkheden nu om ook online dingen te doen. Dus dat heb je helemaal uitgebouwd. Helemaa,..l de wereld ingebracht. En nu? Want 2020, je zegt in sprongen van 2? Dan zitten we in 2022.

Sandra: Ja, dus toen is het online gekomen. Dus in 2022 is het ja, is het beschikbaar.

P: En het loopt nu?

Sandra: En het loopt nu en er mag nog meer mee want nu, ik heb het eerst door mensen laten volgen of tegelijkertijd ook mensen laten volgen die ik ken. Zodat ik het ook kan volgen wat er met hun gebeurt, want in het andere bedrijf heb ik geen contact met de deelnemers. Dat mis ik. Dus ik ga het ook anders vormgeven. Dat er dus echt momenten in zitten dat er contact is met mij. Ik zit op dit moment bij een freesol (??)[niet verstaan] community, heet dat. Dat is een online platform waar mensen, ja die vrij in het leven staan ook en die ook een business afdeling hebben en daar ben ik nu -business klinkt zo business- maar wel van hoe breng je dat nou naar buiten en die helpen mij daarmee om dat op een andere manier vorm te geven ook met het technische stuk. Dus dat is er nu op dit moment gaande. Ja.

P: Oké, en dan waar ga je naartoe?

Sandra: Haha!

P: Want je geeft zelf aan je leeft eigenlijk in het hier en nu en je ziet wel wat er op je pad komt. Is dat nog steeds nu zo of heb je wel plannen? Zijn er wel ideeën of is het meer dus het borrelen van alles? Hoe werkt dat bij jou?

Sandra: nou dan komen we een beetje bij de titel van deze podcast... 

P: Evenwicht in energie...

Sandra: Evenwicht in energie, ja ik laat me leiden door de energie en dus voelen inderdaad nog steeds vanuit het niet weten, waar wil dit heen gaan. En ik heb nu één deel belicht en ik merk dat er nog een ander deel is, want ik ook gedaan heb, werk heel graag samen met mensen. Vanaf het moment dat ik mijn bedrijf begonnen ben en ook een samenwerkingsverband ben aangegaan, zijn er ook hele mooie instrumenten ontwikkeld. En die mogen ook nog meer de wereld in. Dus ik ben nu bezig, wat er nu gaande is, van hoe breng ik naar buiten wat er door mij heen geleefd is en wat ik heb gecreëerd, dat mag, dat mag, dat mag de wereld in. En dat is waar ik nu op dit moment zit en ja, het klinkt, ja, het voelt als een kosmische opdracht dat nu, dat ik dat nu mag doen. Dat ik het mag overdragen, dat andere mensen daar gebruik van kunnen maken. En ja, zo. Dus dat is waar ik nu, waar ik nu zit.

P: Je gaat het nu met de wereld delen. Eigenlijk al door je verhaal hier te vertellen. Dat heb je al vaak gedaan, maar hier weer op een hele andere manier. Via een podcast-vorm wat ook alweer anders is dan een interview op de radio, want dan is het ook vaak weer verdwenen. Deze aflevering blijft staan, net zo lang dat als ik hem op mijn platform neerzet en iedereen kan eigenlijk onbeperkt luisteren dan hè? Dus dat kan over een jaar ook nog! Of over twee jaar. Dan ben je ondertussen zelf wel weer verder gegroeid maar we kunnen natuurlijk dit wel als een hele mooie afronden zien. Je hebt het helemaal doorleefd en nu is het tijd om het ook helemaal dus vanuit jezelf, helemaal dus de wereld in te brengen. Maar omdat het online gaat is het nog weer op een andere manier, dan wanneer je lijfelijk aanwezig bent in het directe contact. Dat is ook wel weer een hele mooie vorm. Jij doet dat wel en toch gaat het eigenlijk min of meer vanzelf, omdat je er niet zelf helemaal bij moet zijn. Want het is er al.

Sandra: het is er al, klopt. En daar kan gebruik van gemaakt worden en er zullen ook altijd mogelijkheden zijn om, zeker als ik in Nederland ben, om wel fysiek contact te hebben dus dat zal ook ontstaan. En ik wil nog één ding toevoegen omdat ik, dat herinner ik me nu en dat was voor mij écht een heel mooi inzicht: is de tijdgeest waarin we leven. En dat we vanuit een, ja kosmisch gezien, zitten we in een ander tijdperk. We hebben geleefd vanuit ego-bewustzijn en we zitten nu in het hart-bewustzijn. En dat kon ik in één keer toen ik dat wist, oké dus zo is het bij mij ook zo gegaan. Het is in 2001, dat is een hele grote sprong terug, is dat bij mij begonnen, ben ik wakker geworden in het spirituele deel, door een gebeurtenis. Oké, dus dat is toen mijn opening geweest, dat ik vanuit mijn hart meer mag leven en dingen zichtbaar zijn geworden. Dus daarin snap ik ook beter wat er gebeurt in de wereld. En dat ik dus zelf ook al vanuit het hart-bewustzijn leefde, wat er al was, maar het nog niet kwijt kon en nu verlaat ik het niet meer. [door elkaar]

P: Dit is nu in jou?

Sandra: Ja dus hoe je kan leven vanuit het hart-bewustzijn, dat mag ik nu doorgeven. Dat is wat ik nu ja, belichaam en natuurlijk schiet ik er ook nog uit. Hè! Want dan heb je het weer over het evenwicht, het beweegt hè, het is in beweging.

P: Ja, het kan allebei je kanten op. Af en toe val je terug juist om weer te ervaren hoe het is als je weer op die lijn zit, waar je dan wel heel blij en gelukkig en... waarin het oké is zoals het is, want ik zeg wel gelukkig maar het kan ook zijn dat het juist in de somberheid is, maar dat mag ook, dat is ook oké. Eerder ging je daar onderuit en nu ineens, mag het er gewoon zijn! Het is!

Sandra: ja

P: Punt.

Sandra: en ook het stukje rouw bijvoorbeeld, het mag er zijn! En als je daar gewoon bij kan zijn.

P: Als het er mag zijn, mag doorleven.

Sandra: ja, helemaal prima.

P: NieuweWereld.NU. Nieuwe wereld is natuurlijk iets wat nieuw is. En je geeft al aan: het is voortdurend een nieuwe wereld. Niet alleen nu, het blijft elk moment weer een nieuwe wereld. Hoe mooi!

Sandra: mooi gezegd.

P: Heel mooi. Wil jij nog, want Sandra, ik ga even kijken, we hebben één uur en 5 minuten gepraat. Dus het is een hele lange aflevering, deze aflevering 'Evenwicht in energie'. Haha! Ik vond het een heel mooi verhaal en hele mooie, de ervaringen die jij gedeeld hebt, de sleutelmomenten die je genoemd hebt. Is er nog iets wat je kwijt wilt op dit moment? Want eigenlijk heb je al heel veel daarin verteld.

Sandra: Ja het voelt heel rond nu. Klopt. Er is niet iets wat nu nog in mijn opkomt.

P: Heel goed dan. Dan gaan we het wel afsluiten en dank je wel voor dit ja, ...ehm... energieke interview. Haha! Want als je ons had gezien nu in beeld dan had je ook alle bewegingen gezien en alle armbewegingen en de mimiek had je dan ook meegemaakt. Misschien kun je het horen aan onze stem en hel maal bij Sandra... Haha! Dus dank je wel Sandra Boer dat jij mijn eerste gast bent in het interview 'Evenwicht, je leven'. Ik hoop dat er nog heel veel gaan volgen. Heel veel interviews die ik mag gaan houden, maar voor deze aflevering is het... ronden we het af. Dus dank je wel.

Sandra: jij ook dank je wel, Paula, dat ik dit hier mocht doen bij jou.

P: Ja. Dus dank je wel voor het luisteren en tot de volgende aflevering van 'Evenwicht, je leven'.