Stap voor stap kom ik dichterbij het einddoel, het derde boek. Wat mij daarbij helpt is de creatiespiraal, uitgewerkt door Marinus Knoope. Elke stap in het schrijfproces is belangrijk. Als iets is afgerond, mag ik dat vieren. En laat ik dat nou steeds vergeten. Bij deze vier ik het; het manuscript is af! Het mag gelezen worden door de meelezers. De feedback kan ik daarna verwerken, dat is dan weer de volgende stap. Nu eerst even genieten.

(eigen foto van de mindmap tinnitus)

Volledig transcript:

Welkom bij de podcast 'Evenwicht, je leven'. De podcast over ons evenwicht in de breedste zin van het woord. Je luistert naar de podcast van Paula Hijne. In deze podcast neem ik je mee in de fascinerende wereld van het evenwicht. En niet alleen het fysieke evenwicht, maar ook dat psychische evenwicht waar ik natuurlijk ook dagelijks mee te maken heb. Mijn fysieke evenwicht werkt niet altijd helemaal goed en dat psychische evenwicht ja, dat gaat ook een beetje op en neer -zoals eigenlijk bij iedereen het geval is- maar daarin neem ik je toch mee! In wat ik meemaak, waar ik tegenaan loop, wat ik moeilijk vind of misschien juist heel leuk vind. Dit is dus dan de podcast 'Evenwicht, je leven', seizoen 6, aflevering 12: Stap voor stap.

En ik neem je mee in deze aflevering, niet letterlijk stap voor stap, of ja, misschien ook wel. Maar niet met je voeten stappen, maar in andere stapjes. En dat is namelijk het creëren van het boek waar ik mee bezig ben. Ik ben bezig met het schrijven van mijn derde boek en als je me al langer volgt dan heb je al vaker daarover gehoord.

En het creëren van iets gaat in bepaalde stappen. En daar gebruik ik voor ...ehm... De Creatiespiraal van Marinus Knoope - De natuurlijke weg van wens naar werkelijkheid, zo noemt hij het. Het is voor mij een heel goed ja, een.. een.. een.. het is een spiraal, een cirkel, het is voor mij een heel goed model om te snappen waar ik zit in mijn creatieproces van dat boek. En dat proces dat loop ik meerdere keren door tijdens het maken van het boek.

En nu ben ik ergens weer even aan het eind en dan begin ik weer met een nieuwe ronde. En dat begint altijd met het creëren van iets, de wens. Dan ga je bedenken wat ga ik doen? Dan ga je het visualiseren. Dus, er is een idee -en ik zit heel vaak vol ideeën- maar niet alles werk ik uit. Maar voor dat boek heb ik dat wel uitgewerkt, voor dit derde boek. Heb ik trouwens bij de andere twee boeken hiervoor ook gedaan. Eerst wensen, eerst van: wat wil ik ...ehm... maken en dan heb ik al een beetje een idee van hoe dat eruitziet, en dat verbeelden, ga ik groter maken. Met dat ik het dus meer kan visualiseren, veel duidelijker beeld van krijg, ga ik er ook in geloven, dat wat ik voor ogen heb er ook écht gaat komen! En als het zover is dat ik daar echt in geloof, dan durf ik het ook naar anderen te uiten. Dan durf ik het naar buiten te brengen van zo: ik ben van plan om... in dit geval het derde boek te gaan schrijven en dat gaat over het oorsuizen. Ik heb nog niet meteen een heel helder beeld erover, maar het is wel dat ik dat boek ga schrijven over tinnitus.

Met dat ik dat gedeeld heb, onder andere met mijn man en met vrienden om me heen, dichtstbijzijnde vrienden en zo, ben ik gaan onderzoeken van oké, wat is daarvoor nodig?

En dan begin ik altijd met het maken van een mindmap. Ik zet het woord 'tinnitus' middenin groot neer en dan ga ik vanuit daar allerlei deelonderwerpen bedenken, die ik belangrijk vind om dan aan bod te laten komen. En zo'n deelonderwerp kan ook weer andere deelonderwerpen hebben. Nou en dan heb ik dat allemaal op een groot vel op geschreven, allemaal woorden die aan elkaar gelinkt zijn. En dat geeft mij wel een heel goed overzicht van oh ja, dat is nodig, want daar weet ik nog heel weinig van. Dat is voor mij heel bekend, dat hoef ik alleen maar daar en daar op te zoeken, want dat heb ik al een keer beschreven en zo ga ik daar al een beetje ja, een planning voor maken.

En dat plannen blijkt ook heel belangrijk in het hele creatieproces. Als je niet plant, dan komt er niets uit je vingers. Voor mij was het ook belangrijk om het écht in mijn agenda de zetten dat ik aan het boek zou gaan werken, want als ik dat niet doe, dan komen daar eigenlijk weer andere afspraken in te staan. Dan ga ik toch weer andere dingen in huis doen, andere afspraken met mensen maken, toch maar even dat opruimen of eerst even dat doen en dan kom ik er niet écht toe! Opschrijven dat ik ook écht aan het boek ga werken, dat helpt mij om het gewoon in mijn agenda te zetten -ik heb nog een papieren agenda- dan schrijf ik dat op, er staat dan ook 'boek'. Er staat nog niet bij wat het precies... wat ik allemaal ga doen, maar ik ga er wel aan werken.

En dat plannen helpt mij om het dan ook daadwerkelijk te gaan doen. En dan kom je in de fase van ‘beslissen’. Dan ga je beslissen waar je eerst aan gaat werken en hoe je dat gaat oppakken. En ...ehm... wat heb je daar nog meer bij nodig? Allerlei beslissingen maken om uiteindelijk het werk ook te gaan doen! En dan komt het ‘handelen’. En het handelen is dan ook echt het daadwerkelijk noteren. En in mijn geval, ik had al heel veel opgeschreven, en op het moment dat ik ging handelen was het de bedoeling dat het allemaal in de computer kwam. Dat is voor mij het handelen. Op de laptop werken en dat het allemaal gestructureerd gaat worden. Dat het allemaal duidelijke verhalen zouden worden met een titel. Dat ik dat goed categoriseer, dat ik het goed orden in het systeem van waar mijn derde boek allemaal staat op de laptop, zodat ik dingen makkelijk ook terug kan vinden.

Nou dat was het handelen, om het allemaal daarin neer te zetten. Op het moment dat het in de computer staat, dan ligt het ook veel meer vast voor mij en kan ik er ook weer meer mee gaan spelen. Dan komt ook die fase van ‘volharden’. En ik moet zeggen dat handelen en volharden, dat heeft weer heel veel tijd gekost voor mij. Er kwamen allerlei dingen tussendoor. Ik ben in 2020, na de uitgave van het boek 'Evenwicht, in uitvoering', ben ik begonnen aan dit boek en ik ben nu pas zover dat het hele boek in zoverre klaar is, dat het manuscript klaar is. Maar daarvoor zit een hele tijd dat ik echt moest volharden, moest doorzetten om eraan te werken. Ik kreeg de vorm nog niet helemaal helder.

Er kwamen allerlei andere -ook belangrijke- dingen tussendoor zoals het overlijden van mijn moeder, het overlijden van onze kat, dingen die mij een beetje vastzetten, zodat ik niet aan het boek ging werken. Maar de laatste periode zo, ik denk zo, vanaf januari nu dit jaar 2024, ben ik meer in een flow gaan werken, ben ik écht veel meer mee aan het werk gegaan om écht stappen te zetten. Om stappen vooruit te komen. En met name in dat maken van dat hele manuscript. En nu is het manuscript... is zover klaar dat ik zeg van: oh ja, nu mogen de meelezers mee gaan denken, dit ga ik naar buiten brengen. En daarvoor was het voor mij al heel fijn om het eerst, dat wat ik in de computer heb gezet, dat hele verhaal om dat te printen.

Dus afgelopen weekend helemaal geprint. Dan kan ik dat ook weer in een map doen, gaatjes erin, en in de map. En die map heb ik aan mijn man gegeven. Hij was de eerste meelezer en daar was ik ontzettend gespannen door. Helemaal écht spannend van: wat zal hij ervan vinden, want hij had er nog niets van gezien. Hij weet wel dat ik er zoveel mee bezig ben geweest, maar eigenlijk niks over gelezen, niks over gehoord nog, ...ehm... heb ik echt nog voor mezelf gehouden. Of met andere mensen besproken, maar niet met hem, dus ik vond het heel spannend omdat aan hem te geven.

Dus hij begint te lezen en gelukkig zei ie zelf al: kijk ik ben al op deze bladzijde dus het leest heel makkelijk en heel fijn. Nou dat vond ik natuurlijk al een heel compliment! En nu is ie nog bezig met de rest feedback op te geven. Hij heeft al feedback gegeven op een onderdeel, een hoofdstuk in het boek waarvan ik zelf ook had van: hummm, daar ben ik nog niet helemaal tevreden over, dat gaf hij ook aan. En toen kon hij aangeven: ik vind dat en dat vind ik belangrijk en daar ben ik nieuwsgierig naar. Dus dat heb ik ook meteen daarna weer aangepast en dan ga ik ook weer heel lekker eraan werken om dat aan te passen.

Dan vergeet ik dus dan, ja eigenlijk die belangrijke stap daar tussenin nog, want ik ben alweer meteen in die doe-modus gevlogen. Ik vergeet eigenlijk dat het manuscript is af, en op het moment dat je zo'n succesje hebt - 'k kan nog niet zeggen dat het een heel groot succes is, hoewel, na zo veel maanden, zo veel jaar werken eraan kan je toch wel een succes noemen. Dat, daar mag ik ...ehm... zelf... ik krijg de complimenten, maar ik mag ook zelf dat compliment geven. Ik mag dat succes vieren en dan blijkt dat ik dat toch nog wel heel moeilijk vind. Hoe vier ik het succes dat ik dit manuscript nu af heb? Het boek is nog lang niet klaar, moet nog heel veel mee gebeuren, maar het is wel weer een heel belangrijke stap die nodig is voor de volgende stap. Dus hoe mooi is het als ik er eigenlijk even bij stilsta, en dan dus daarvan geniet en daar even heel blij mee ben, dat het manuscript af is.

En het leuke is, ik had het zelf nog niet eens zo door dat ik dat vieren van het succes eigenlijk een beetje was vergeten, totdat mijn zoon gisteren zei -we belden elkaar even, hoe is jou weekend geweest en hij vertellen en zo- en toen zei ie: nou mam is er bij jullie nog wat nieuws? En ik had eigenlijk niets nieuws te vertellen en hij praatte zo een beetje verder wat hij nog had gedaan en opeens zei ik tegen hem, oh ja je andere broer was hier en ik heb hem het manuscript laten zien van het boek. En hij zegt: mam hè?! Het manuscript, heb je dat dan af? Ja, zeg ik. Maar dat is toch hartstikke nieuw! Dat is toch nieuws! (Haha!) Met dat hij dat zei, had ik oh ja! Het is niet zomaar iets. Het is wél een hele belangrijke stap!

Ja en vandaar dat ik nu deze podcast maak over hoe dat creëren dan gaat en dat ik dus moeite heb met dat succes vieren. Dat ik veel meer even bij dat succes mag stilstaan, daarvan mag genieten dat ik dat heb gedaan, dat ik dat heb afgerond. En dan komt dus daarna ook het waarderen voor mezelf, het in ontvangst nemen van complimenten van anderen, straks ook de andere meelezers zien die gaan meelezen en dat ik zelf daarin een beetje mag ontspannen.

Als ik eenmaal dat ontspannen heb gehad en ik heb dat succes gevierd, dan komt de nieuwe wens om dat boek ook daadwerkelijk verder vorm te gaan geven. Dan gaat het naar de vormgever, hoef ik niet zelf te doen. Maar ook dat is weer wel een hele belangrijke stap, want dat ga ik niet zelf doen. En dan word ik meegenomen door de ander, maar ik geef zelf de vormgever ook allerlei ideeën aan, wat ik belangrijk vind, wat ik graag voor me zie, hoe ik het zie. Dus dan ga ik weer wensen, verbeelden, erin geloven. Dan ga ik het met haar bespreken en uiten. Dan gaan we onderzoeken, wat is er allemaal voor nodig? Dan wordt er een planning gemaakt, wanneer willen we dat ongeveer af hebben, dan weet zij ook hoeveel tijd ze eraan kan besteden. Dan gaan we rigoureus beslissingen maken van, we doen het zo en zo en wat voor soort boek wordt het? Dan gaat zij ernaar handelen. Dan gaan we dat samen steeds bekijken. En dan op een gegeven moment is dat boek in vormgeving ook klaar.

En als dat zo is, zover is, mag ik natuurlijk ook gaan genieten en dat succes even weer gaan vieren. Maar ja, dat is pas voor over een paar maanden dat het zover is. Zover ben ik nu nog niet. Ik ben nu nog bij dat manuscript met meelezers en als die meelezers de feedback hebben gegeven, dan ga ik dat allemaal verwerken en dan krijg ik weer de volgende stap.

En zo blijf ik elke keer stappen zetten in het creatieproces waar alles dan inzit, want op een gegeven moment dus ook: ga ik nou toch zelf uitgeven of via een uitgever? Krijg je weer dat hele proces, van wat is dan handig? Hoe zie ik dat voor me? Wat vind ik belangrijk? En dan uiteindelijk de beslissingen nemen, nou! Het komt allemaal vanzelf, nee niet vanzelf, als ik het stap voor stap doe, dan kom ik uiteindelijk bij dat doel wat ik voor ogen heb. En dat is in dit geval: dat boek wat dan op een gegeven moment voor ons ligt: 'Hoor jij wat ik hoor?'.

Nou, daar wilde ik je even in meenemen. Dank je wel voor het luisteren naar de podcast 'Evenwicht, je leven', dit was seizoen 6 aflevering 12: Stap voor stap.

Dank je wel voor het luisteren en tot de volgende keer!