Deze titel heb ik pas achteraf 'gevonden', want ik weet het even niet wat ik in deze tijd het beste wel en niet kan doen. Ik weet wel wat ik zou willen, maar is dat wel het juiste moment of kan ik beter wachten. Hoe zit dat met jou? 

Volledig transcript:

'Evenwicht, je leven', seizoen 2, aflevering 12.

En ik weet nog niet precies hoe ik deze aflevering ga noemen. Want ik weet het gewoon even niet. Ik ga dus nu wel vertellen en nou, eigenlijk ook niet voorbereid. Want ik weet niet hoe het met jou zit? Maar ik heb van die dagen dat het allemaal niet zo gaat zoals je zou willen of zoals je gepland hebt en dat heb ik nu al meerdere dagen.

Dat ik niet weet dat, wat ik van plan ben of dat wel zin heeft. En hoe weet ik dat dat er iets aan de hand is? Sowieso in mijn lichaam, dat komt omdat mijn oorsuizen gewoon enorm hard is. En luid oorsuizen bij mij is vaak een signaal dat er iets aan de hand is. Ik weet alleen niet wat er aan de hand is. Soort onbewust iets zit er, dus een onbewuste spanning en op het moment dat ik het nu noem zal er dus wel iets zijn. Alleen ik ben me nog niet bewust waardoor het precies komt.

Er zijn zo veel dingen namelijk die ik wil doen, en ik doe ze niet. Hoe kan het dat ik mezelf niet ertoe kan zetten om die dingen te doen? En toen dacht ik van, nou dan ga ik een podcast maken, ik ga hier toch eens even nu praten met jou, tegen jou terwijl ik niet weet wie de luisteraar is. Alleen op het moment dat ik nu zelf ga praten, dan ben ik natuurlijk ook ...ehm... dan is belangrijk dat ik door blijf praten, dat ik dingen blijf vertellen, dat ik iets ga zeggen. Met een beetje inhoud.

En ha, dat is nou precies waar het om gaat, dat ik het eigenlijk even niet weet!

Nou, ik vermoed, ik vermoed dat het komt door het hele gebeuren rondom dat er oorlog is, dat die oorlog maakt dat ik daar toch een soort onbewuste spanning heb omdat ik niet weet wat er ons staat te wachten. En dat geldt voor een heleboel mensen wel, want die zijn al op de vlucht en die zijn al weg. Er zijn al dingen stuk, er zijn al mensen overleden, doodgeschoten. Er gebeuren vreselijke dingen en hier op dit moment, waar ik zit, ken ik alleen dus de beelden en de verhalen en voel ik dat niet zelf. Omdat dat mijzelf niet betreft.

En toch merk ik dat het me wel raakt en dat ik meeneem, dat ik het meeneem in de dag, dat ik het meeneem als ik 's nachts lig te slapen. En dat het me ergens toch vastzet. Dat het me ergens tegenhoudt.

Want waar ik mee bezig ben, is ...ehm... ja, mijn boek 'Evenwicht, in uitvoering', over dat zintuig 'evenwicht' waarom ik deze podcast maakt 'Evenwicht, je leven'. Dat boek dat ja, dat is bijna helemaal verkocht! De hele eerste druk is bijna verkocht en wat is wijsheid? Wat is nu goed om te doen? Ga ik een tweede druk aan? Ga ik een tweede druk maken? Dat kan ik natuurlijk nog in overleg met de uitgever doen, dat heb ik nog niet gedaan. Maar eerst wil ik zelf namelijk duidelijk hebben, of ik dat nu ga doen. En dan heb ik ook écht van: er komt wel een tweede druk, alleen wanneer, is voor mij nog niet helemaal helder.

Het heeft ook te maken met, … eigenlijk zou ik het nu moeten beslissen, want dan kan ik nog net voordat er weer vreselijke hoge prijsstijgingen zijn, want dat wordt al aangekondigd door de drukkerijen. Ga ik dan voordat die prijsverhoging er is toch nog aangeven dat ik die tweede druk wil regelen? Maar voor die tweede druk heb ik een heleboel andere dingen nog nodig die eerst nog moeten gebeuren, dus ik kan het niet nu al regelen. Ik kan niet nu al naar de drukker toe.

Moet eerst wat dingen veranderd worden. Maar ga ik dat nu doen? Of ga ik daarmee wachten? En komt dat veel later dan pas aan bod? Laat ik het eerst ...ehm... afhangen van hoe het allemaal om ons heen, nou wat er gaat gebeuren. Kan ik hier een paar maanden mee wachten?

En dan kan het zijn dat het boek al een tijd is uitverkocht, dat het even niet te koop is. En is dat dan oké? Of kan ik toch, ja moet ik het toch gaan regelen dat het er is.

Zelfde ook voor het boek wat ik aan het schrijven ben over tinnitus. Daar ben ik in december al mee begonnen. In kleine stukjes. Ik had al heel veel in een schrift geschreven. Ik ga daar nu ook met een opleiding dat ik geholpen word in het verder schrijven aan dat boek. De andere twee boeken heb ik eigenlijk helemaal zelf gedaan, maar nu wil ik kijken of ik nog meer geprikkeld kan worden, geholpen kan worden en dat kan met die opleiding.

En tegelijkertijd heb ik ook van: heeft het wel zin om nu een boek over tinnitus te schrijven? Er zijn natuurlijk al heel veel boeken over tinnitus dus sowieso moet ik kijken welke draai kan ik eraan geven, zodat het niet hetzelfde is wat er al is? Wat kan ik bijdragen aan wat er nog niet is? Over tinnitus, nitus, wat er 'niet-is'. Ha.

Heeft het wel zin om nu een boek te gaan schrijven? Want we weten niet wat er in de toekomst allemaal staat te wachten voor ons land. Dus op persoonlijk niveau weet ik niet precies welke acties ik toch kan blijven doorzetten, wel kan blijven doen. En dat heeft te maken omdat ik niet weet wat er in het groot om ons heen allemaal staat te gebeuren. En dit gaat dan over werk.

Als ik kijk naar privé weet ik ook niet of wij van de zomer op vakantie kunnen gaan. En aan een kant geeft dat dus onzekerheid en aan de andere kant zo van: ja, is vakantie dan zó belangrijk als je dat afzet tegen wat al die andere mensen op de vlucht zijn, niet wetend of ze ooit nog terugkomen in hun huis, in hun omgeving, bij hun familie. Dan, dan, dan heeft het, dan mag ik eigenlijk niet mij druk maken over dat ik wel of niet op vakantie ga...

Dat is een beetje de impasse waar ik dan in zit. Wat kan ik wel doen? Wat kan ik wel betekenen voor deze mensen? Terwijl ik ze dus niet in mijn directe omgeving heb. Ik heb er niet direct mee te maken. Ik heb ook niet direct invloed op wat er allemaal gebeurt, dus welke invloed kan ik wel hebben? Welke kleine acties kan ik ondernemen?

Behalve dan dat je geld zou geven. Want dan hoop je ook dat dat geld wat je doneert, dat het op de goede plek komt. Dat daar ook echt mensen bij zijn geholpen, dat die daar écht ook iets mee kunnen. En dat het niet blijft hangen bij allerlei, nou weet ik veel wat, organisaties die eigenlijk ook niet weten wat ze ermee moeten doen. En dat het alleen maar bij personen komt die zich daarmee kunnen verrijken. Dus, maar oké, dat zou ik kunnen doen.

Alleen is dat datgene, is dat het juiste om te doen? Geld geven en tegelijkertijd mijn leven gewoon door blijven gaan, met dat ik niet weet wat me allemaal te wachten staat. En dan doen alsof alles gewoon door zal gaan zoals het nu gaat. En dat weet ik dus niet. Ik weet niet wat wijsheid is, ik weet niet wat nou het beste is voor mij? Ik weet niet wat het beste is voor mijn omgeving. En dat ik daar zelf al mee bezig ben in plaats van gewoon lekker aan het werk te zijn en lekker de dingen doen en, ja. Zet mezelf natuurlijk een beetje vast, het maakt dat ik zelf dat moeilijk vind, lastig vind.

Ja, even niet weten, dus, wat ik al zei: ik weet niet hoe ik deze aflevering ga noemen, maar misschien wordt het gewoon 'even niet weten'. En dat heeft ook alles met het evenwicht te maken. Want 'Evenwicht, je leven' gaat niet alleen over het zintuig 'evenwicht', het is ook dat hele psychische evenwicht. En doordat ik het even allemaal niet weet, is mijn psychische evenwicht uit evenwicht. Het is niet zoals ik zou willen. En dan noem ik mij wel een soort levenskunstenaar, evenwichtskunstenaar in het leven, alleen ja, nu even niet.

Aflevering 12. Seizoen 2 van 'Evenwicht, je leven'. Dank voor het luisteren.