Beeldschermwerk, ik kan het niet zolang achterelkaar. Dat komt vaak voor bij mensen met een evenwichtsstoornis. Wat dan belangrijk is, is om ogenrust te nemen. 

Wel even een foutje rechtzetten. In de aflevering heb ik het over aflevering 9. Dat moet aflevering 10 zijn. Aflevering 9 ging over de vogelgeluiden.

(foto; zelf gemaakt)

Volledig transcript:

Welkom bij de podcast 'Evenwicht, je leven'. De podcast over ons evenwicht in de breedste zin van het woord. En ik maak deze podcast naar aanleiding van het boek 'Evenwicht, in uitvoering' En er valt nog zo veel meer te vertellen over het evenwicht en daarom maak ik deze podcast. Ik wil nog zo graag meer delen, meer ervaringen die ik allemaal na het schrijven van het boek ook heb opgedaan. En wat ik ook hoor van ...ehm... cliënten en van andere mensen die mij vertellen over hun evenwichtsprobleem. Dit is alweer seizoen 6, aflevering 9: Dansende letters.

In het boek staat, het is wel bijna achterin, staat een verhaal, een ervaringsverhaal en dat heet: Dansende letters. En dat gaat over een man die vertelt dat ie zo maximaal een half uur achter elkaar op de computer kan werken. En dan gaat het alleen maar over het schrijven van teksten en het invullen van schema's en zo en niet dus het kijken naar filmpjes en ...ehm... het scrollen over het scherm. En dat is natuurlijk ook de ervaring die ik zelf heb. Ik kan zo maximaal 15 minuten, 20 minuten achter elkaar, kan ik echt op het scherm werken.

Daarom ook duurt het zo veel langer dat ik het boek af heb. Want ik kan niet per keer een hele dag achter elkaar achter de computer staan. Want ik sta natuurlijk, -het is niet natuurlijk- ik sta het liefst aan mijn statafel om dan te werken op de computer.

Wat doe ik dan als ik dus wel een tijd heb gewerkt? Dan is het dat ik even weg kijk en dat is het mooie ook op de plek waar ik hier ben, is dat ik naar de tuin kan kijken en dat is ook mijn richtpunt. Ik kijk eerst op het scherm en op een gegeven moment merk ik van: dat die letters, ja echt min of meer gaan dansen, ik kan me niet meer goed focussen op de zinnen, de regels, want ik heb natuurlijk te maken met allemaal teksten die ik geschreven heb. En dan kijk ik even naar buiten! Dan richt ik mijn ogen op een verder punt. Of op de bewegende beelden van de vogels die langs vliegen. Kijk de tuin even rond van wat er allemaal te zien is in de tuin. Alle groene bladeren die er nu zijn, de bloemen die naar boven zijn gekomen en die nu heel mooi bloeien. Dat kan ik vanaf deze plek heel mooi zien.

Het is eigenlijk een soort ‘ogenrust’. Hoewel ik, als ik echt mijn ogen rust wil geven, dan kan ik beter mijn handen even voor mijn ogen doen en dan eigenlijk de handpalmen in mijn ogen leggen, in mijn oogkassen leggen, en dan even rustig zo blijven staan en dan desnoods ook even mijn handen steunen. En dat is dan heel prettig, omdat mijn ogen dan even helemaal niets hoeven. Het geldt ook voor als je heel veel aan het luisteren bent, dat je dan af en toe ‘orenrust’ neemt. Voor mij is dat heel vaak dat ik dan naar het toilet ga en rustig even op de wc daar ben, in die omgeving waar het verder stil is. En dan heb ik orenrust. Is gewoon heel prettig, want dan kan ik daarna wel weer gaan luisteren en ook geconcentreerd luisteren.

Daar heeft het namelijk ook mee te maken, de concentratie. Als ik achter dat beeldscherm werk, op de computer, op de laptop werk, dan heeft het ook te maken met hoe lang ik ermee bezig kan zijn, is dat 15 minuten, is dat 20 minuten? Heel soms misschien wel die 30 minuten dat ik dat vol kan houden. Het heeft te maken hoe uitgerust ik ben. En hoe geconcentreerd ik ben. Dus het heeft ook wel te maken met mijn energie. En dat hele energie-management, dat is natuurlijk superbelangrijk, zowel bij de tinnitus maar ook bij het hele evenwichtsgebeuren.

Het maakt ook uit op welk moment ik van de dag aan het werk ben. Als ik 's morgens vroeg aan het werk ben, dan ben ik vaker meer uitgerust, dan wordt het makkelijker om langer achter elkaar te werken dan dat ik dat eind van de middag zou doen. En ik moet zeggen: 's avonds zit ik eigenlijk nooit meer op het beeldscherm te kijken. Achter de laptop. Dat is gewoon helemaal niet prettig. Ik weet wel dat... ik heb natuurlijk een kleine laptop, een ...ehm... Macbook Air, een groter scherm zou eigenlijk al heel veel kunnen helpen. En een groot scherm, de ruimte heb ik hier wel voor, ik weet eigenlijk ook niet waarom ik het niet doe. We hebben nog een extra scherm hier in huis staan, die zou ik hier neer kunnen zetten en dan heb ik een groter beeld en misschien is dat wel makkelijker en rustiger voor mijn ogen. Tot nu toe heb ik dat nog steeds niet gedaan.

Ik heb wél, toen ik het boek aan het schrijven was 'Evenwicht, in uitvoering', heb ik wel met twee schermen gewerkt, met twee laptops. Ik had toen mijn nieuwe al en ik had mijn oude laptop nog. Die heb ik naast elkaar gezet en zodoende kon ik bij de één lezen en bij de ander dan allerlei veranderingen aanbrengen en dan toch weer teruglezen, wat stond er nou precies. Dan hoefde ik niet steeds terug te scrollen en zo, want dat had ik dan op het andere scherm. En dat werkte voor mij heel fijn, omdat ik dat ook niet zo lang achter elkaar doe. Dat is dan ook maar, wat ik net zeg, die 15 minuten ongeveer achter elkaar en dan weer even wegkijken.

Toen ik toen bezig was, had ik de statafel nog niet, zat ik beneden aan het bureau, en dan stond het op tafel. Dan was het voor mij toch opstaan en even naar de keuken lopen, kopje koffiezetten of even naar het toilet. Of juist de trap op, omhoog en dan ging ik de was doen -dat heb je als je thuis werkt, is dat gewoon heel prettig, dan kun je tussendoor ook die huishoudelijke karweitjes doen- en dan liep ik de trap op en dan ging ik de was even doen of ophangen of ...ehm... juist in de wasmachine doen en weer naar beneden en dan had ik weer die ogenrust gehad.

Niet meteen dat mijn ogen helemaal niks aan het doen waren, maar die focussen zich dan even op andere plekken, die keken op een andere manier. En dan kan ik daarna weer rustig aan het werk gaan.

Het is ook, ik heb hem in het boek opgenomen; Raymond van de Berg die mij meegeholpen heeft met het boek 'Evenwicht, in uitvoering', die heeft een quote en die zegt dan: "Je ogen zijn de spiegel van je evenwicht". En dat komt ook, omdat de ogen, die worden gemeten tijdens alle testen -alle testen voor het evenwicht- en dat kun je via de ogen zien. Mensen dus met een evenwichtsstoornis merken dat zelf ook vaak aan hun ogen. Dat heeft ook al met die beeldstabilisatie te maken. Ik heb daar wel eens eerder over verteld, ook wat die beeldstabilisatie nou precies is en hoe het werkt, in een andere aflevering. Als die beeldstabilisatie niet goed werkt, dan wiebelt het beeld, dan is dat een op-en-neer bewegend beeld op het moment dat je loopt. Die beeldstabilisatie werkt dus ook niet helemaal goed meer op het moment dat je heen lang gefocust bent op letters op je scherm en heel veel letters. Dan kun je op een gegeven moment niet meer goed de regel volgen die je hebt en dat komt dus niet, omdat je ogen niet goed werken, maar dat komt omdat het niet goed aangestuurd wordt door die evenwichtsorganen. Dus dat komt juist ergens anders vandaan!

En dan heb ik een hele goede bril, en daar kan ik al heel mooi scherp mee zien, maar ik kan het níet tegen houden dat dan toch die letters gaan dansen. En of ik nou sta of zit tijdens het werken, dat maakt eigenlijk niet uit in het hoe lang ik kan kijken per keer, op dit scherm. Wat ik wel heel vervelend vind is scrollen. En scrollen doe ik dus al zo min mogelijk, en als ik het doe, dan doe ik eigenlijk mijn ogen even dicht en af en toe even kijken. Dan is het beeld weer stil en dan kan ik even kijken ben ik op de goede bladzijde? - nee - ogen dicht en dan kan ik weer scrollen. Heel soms lukt dat wel, maar dan is het ook weer wanneer ik écht uitgerust ben en helemaal fit ben, dan pas lukt dat wél! Maar anders moet ik het gewoon niet doen.

Of dus met mijn ogen dicht scrollen en dan maar even hopen dat ik steeds op de goede bladzijde ben, even kijken weer, oh ja ik ben er nog niet, even verder scrollen. Daar heb ik helemaal mee te maken, met het manuscript, ...ehm... dat manuscript voor het boek van tinnitus. Ja, dat is gewoon een heel lang verhaal achter elkaar natuurlijk, dus dan moet ik af en toe heen en weer scrollen, want dat lukt niet dat je dat per bladzijde kan veranderen. Dan heb ik zo van: oh ja, dit staat nu hier maar dit is geen handige plek, hier moet ik het weghalen, dat kan ik beter in dat hoofdstuk zetten en dan moet ik toch weer helemaal terug scrollen naar de plek waar ik dan moet zijn, en daar kan ik hem dan inzetten. Dus ja, je ontkomt er niet aan dat je moet scrollen.

Bewegende beeldjes, bewegende beelden op het scherm dat vind ik ook heel vervelend om echt naar te kijken. Het ligt er een beetje aan; een film kan ik aardig nog wel volgen, maar als het een snel-bewegend beeld is, dan wordt het al een heel stuk moeilijker. Dat moet ik eigenlijk helemaal niet op de laptop willen doen. Dus ik kijk eigenlijk op de laptop nauwelijks naar filmpjes. Dat doe ik dan wel op de televisie, maar dan is het beeld verder weg en dan is het makkelijker, omdat ik toch makkelijker weg kan kijken. Ik kan mijn ogen gewoon even dichtdoen en dan... het beeld gaat toch wel, de film gaat toch wel verder... en dat is met name ook met flitsende beelden en met snelle beelden en dan kun je gewoon even je ogen dicht doen. Het heeft dan ook te maken dus met de afstand tot de televisie. En de afstand tot de laptop is altijd veel dichterbij en de televisie is veel verder weg en dat maakt ook dat het wel makkelijker is voor mij, om er nog wel naar te kijken, maar bij genoeg snelle beelden doe ik gewoon even mijn ogen dicht. En dan ...ehm... of ik kijk even opzij. Ook dan beneden, kan ik de tuin in kijken en dan kijk ik even de tuin in. En dat scheelt een hele hoop, want dan kan ik daarna toch weer verder de film bekijken.

En dan vraag je je af natuurlijk: hoe doe ik dat dan met een boek lezen? Het verschil met een boek lezen, dat doe ik niet op een e-reader -dat vind ik gewoon helemaal niet fijn- ik vind juist het papieren boek veel prettiger, en misschien zit daar het verschil ook wel in, omdat met een e-reader heb je ook weer te maken met licht en zo, ...ehm... Een boek dat is dan vaak witte bladzijdes, zwarte letters, daar kan ik dan toch makkelijker naar kijken.

Het verschil met een beeldscherm is ook dat het pixels zijn en dat er eigenlijk altijd dus iets met licht gedaan wordt. We kunnen het nauwelijks registreren, maar er zitten natuurlijk allemaal pixels in. Allemaal een soort flitsende beeldjes wat niet te registreren is door ons, maar wat mijn hersenen ergens wel registreren. En met een boek lezen heb je daar helemaal geen last van en dan kan ik, ja toch wel wat langer achter elkaar lezen. Dan kan ik makkelijk een half uur, drie kwartier achter elkaar, heerlijk een boek lezen. Dat is niet altijd bij mij zo, dat is ook weer bij mij afhankelijk van de droogte van mijn ogen. Ik heb hele droge ogen, mijn traanfilter... traanfilmpje werkt niet goed, dat is heel snel steeds weer weg, dus ik moet ook veel knipperen om dat elke keer weer aan te vullen. En daar heb ik ook kunstdruppels voor, kunsttranen. Die moet ik elke keer dan in doen, en ik zeg: ‘moeten’, maar ik vind het zelf heel prettig om te gebruiken, want het helpt mij om daarna gewoon toch nog weer, ja, veel lekkerder te kunnen lezen. Die heb ik nodig dus bij het beeldschermwerk, maar ook als ik een boek lees. Dan vind ik het heel fijn om dus die druppels in te doen.

Als ik écht heel lang lees, dan gaan ook de letters op papier dansen in het boek. Dan kan ik me toch niet helemaal focussen op die regels die ik moet volgen, die ik graag wil volgen. Misschien heeft het ook nog wel te maken van ...ehm... hoe spannend het verhaal is, hoe leuk het verhaal is, dat dat dan makkelijker is om langer door te lezen, dat weet ik niet helemaal.

Ik denk toch wel dat ik regelmatig op kijk, ook bij het lezen van een boek en dat ik dan ook even mijn ogen richt op iets wat verder weg is, iets waar ik verder niets mee hoef, iets waarvoor ik me niet hoef in te spannen, dan alleen maar waar te nemen. En misschien dat dat al heel veel scheelt. Tja, hoe fijn is het dan om dan toch nog wel op het beeldscherm te kunnen werken, maar er rekening mee te houden dat het ergens steeds een aantal minuten is en dat je dan ook echt even die ogenrust neemt. En ook met een boek lezen, ja, zolang dat allemaal nog kan, vind ik het heerlijk om te doen!

Die bril die ik heb, die helpt me enorm, kunsttranen die helpen me enorm en dan ook dus zelf ja, ik wil min of meer, eigenlijk wil ik zeggen: de discipline die ik heb om niet te lang achter elkaar te blijven werken, ook dat helpt mij zodat ik dus toch nog al het werk kan blijven doen, wat ik heel graag wil blijven doen. Het is wel in een heel ander tempo, ik moet er echt wel geduld voor hebben om dus ook, nou ja, om onder andere het derde boek af te krijgen. Dat komt af, het kost alleen veel meer tijd dan wat iemand zou hebben die dus helemaal geen evenwichtsprobleem heeft. Dank je wel voor het luisteren. Dit was seizoen 6, aflevering 9: Dansende letters. En is dit de eerste keer dat je luistert?

Er zijn al 6 seizoenen gemaakt dus wil je nog meer weten over dat evenwicht? Ga dan eens terugluisteren vanaf seizoen 1 of de vorige aflevering die ik hiervoor heb gemaakt en dan terugluisteren. Het kan allemaal! Want deze podcast-afleveringen zijn allemaal beschikbaar. En die kun je gewoon op jouw moment gaan luisteren. En voor degenen die alleen lezen, die kunnen dus ook alleen lezen of luisteren en lezen tegelijk. Dus dank je wel voor het luisteren naar 'Evenwicht, je leven' en tot de volgende keer.