Dit is de eerste aflevering van seizoen 7. Wanneer is er weerstand? En voel ik het als er weerstand is? Er zijn verschillende vormen van weerstand. 

(eigen foto)

Volledig transcript:

Welkom bij de podcast 'Evenwicht, je leven'. De podcast over ons evenwicht in de breedste zin van het woord... Je luistert naar Paula Hijne. En ik maak deze podcast naar aanleiding van het boek 'Evenwicht, in uitvoering'. Dat gaat over ons fysieke evenwicht, maar ik vertel ook heel graag over dat psychische evenwicht, waar iedereen mee te maken heeft, maar waar ik met name zélf ook mee te maken heb.

Dat kan heel vaak door de invloed van het fysieke evenwicht... als het helemaal niet zo goed werkt... heeft dat meteen psychisch een gevolg voor mij, maar het kan ook zijn dat het iets heel anders is waar ik dan toch een beetje van ondersteboven ben, maar dat ik niet direct helemaal uit evenwicht raak. Nou, al die ervaringen wil ik met je delen en daarom is het ook 'evenwicht in de breedste zin van het woord'. En dit is alweer seizoen 7. Seizoen 7, aflevering 1: Weerstand.

Ik ga het dus hebben over weerstand. Dan ga ik eerst even iets heel anders vertellen als inleiding op dat thema 'weerstand'. Je moet weten dat ik twee zoons heb die allebei biologie hebben gestudeerd en dan komt er af en toe een blaadje bij ons thuis, het Bionieuws, met allemaal informatie over biologie. Onder andere ook informatie over het NIBI. En het NIBI is het Nederlands Instituut voor Biologie. Het NIBI houdt regelmatig een congres met elke keer een ander thema en er komen allerlei mensen op af met... die workshops geven, die dan te maken hebben rondom dat thema.

Mijn zoon Kasper is al meerdere keren op zo'n congres geweest en die heeft daar zelf vanuit het Veldstudiecentrum waar hij werkt, daar heeft ‘ie presentaties gegeven. Het kan sleepnetvissen zijn, hij heeft een keer een workshop gegeven over korstmossen en elke keer hebben zij wel iets anders, dan gaan ze ook met mensen wel naar buiten toe.

En op een gegeven moment heb ik contact opgezocht met een van de organisatoren van het NIBI om aan te geven dat ik wel een workshop wil geven over het evenwicht. Die congressen die zijn voor scholen, voor havo, vmbo, vwo, elke keer een andere doelgroep. Het is dus voor docenten en allerlei mensen die ook met jonge mensen werken, rondom dus dat thema biologie. En ik heb gevraagd: mag ik een workshop geven over evenwicht? En tijdens dat telefonisch contact voelde ik wat weerstand bij die persoon. Want enthousiast vertelde ik over mijn missie en ja, dat kon hij wel beamen van dat is iets wat eigenlijk nooit nog gebeurd is, alleen kon hij dus niet beloven dat het thema 'evenwicht' op een gegeven moment gedaan zou worden. Want het is nogal een stugge organisatie daar bij dat NIBI.

Ik ben ook even gaan kijken op de website. Ze hebben het wel eens over ‘veelkleurigheid’ gehad en over ‘de aard van het beestje’ of als thema 'het ei van Columbus'. En wat ze gaan doen nu, strakjes in november 2024, is ‘het ritme in de biologie’. En dan gaat het over, onder andere de biologische klok. Dus hoe mooi zou het zijn ook als ik daar aansluiting zou kunnen vinden, want als je het hebt over één van de functies van het evenwicht, autonome beïnvloeding dat is het circadiaan ritme. En dan gaat het ook over de pijnappelklier en de hypothalamus in het limbisch systeem die zorgen voor dat slaap-waakritme. De evenwichtsorganen die sturen dat aan. Dus dat heeft ook zeker wel met evenwicht te maken, dus ook nu in november 2024 zou ik zo kunnen aansluiten.

Maar ik wilde dat al eerder. En het grappige is, ik merkte dus toen in dat telefoongesprek met die meneer van het NIBI dat er weerstand zat. Hij kon niet beloven dat het over evenwicht zou gaan. En ik merkte een beetje die weerstand bij hem. Wat bleek nou? Het thema wat ze daarna aangedragen hebben was het thema: ‘Weerstand’. En dat in allerlei verschillende vormen. De weerstand qua gezondheid. Om ziekte tegen te gaan. Het ging ook over voeding, vitaminen. Het ging over genen. En ook over de weerstand die je kunt voelen voor iets wat je niet wilt. Of de weerstand dus bij de leerlingen om een opdracht uit te voeren. Dus allerlei vormen van weerstand die kwamen daar aan bod. Weerstand! Dat gingen zij daar doen, ik was daar dus niet bij. Wat jammer!

Maar ik heb wel een uitspraak over weerstand, een quote. Komt van de inspiratiebron-kalender en die gaat als volgt: ‘weerstand is de vriend die het mogelijk maakt de spieren te trainen van je doorzettingsvermogen’. Grappig hè? Alleen, deze quote over weerstand, weerstand zien als een vriend. Nou ja! Dat is eigenlijk ook een hele andere weerstand dan, want dat is de weerstand van kracht. Van gewichten. Iets wat je tegenhoudt zodat je veel harder moet bewegen. Of met meer kracht iets moet doen. Op de sportschool, bij de kinesis-les daar werk ik eigenlijk altijd met weerstand. Bij die kinesis-wand met een soort elastieken die eraan zitten, daar is de weerstand écht wel een vriend van mij. Want het is heerlijk om daar te bewegen en dan op te merken dat een oefening steeds makkelijker gaat, zodat het weer een tandje hoger kan, wat zwaarder kan, waardoor je de beweging groter kan maken of dus met meer gewicht kan werken. In die quote gaat het ook over doorzettingsvermogen. Ik zal hem nog een keer voorlezen: weerstand is de vriend die het mogelijk maakt de spieren te trainen van je doorzettingsvermogen.

En dat vind ik dan wel weer gek, want het gaat over doorzettingsvermogen, maar doorzettingsvermogen zélf is helemaal geen spier. Dan heeft het ook eigenlijk meer te maken met wilskracht, met denkkracht. Dat doet je hoofd eigenlijk ook hè. Maar je hersenen zijn helemaal geen spier. Spieren bestaan uit myocyten en hersenen bestaan uit miljoenen neuronen, dus doorzettingsvermogen is helemaal geen spier.

En toch, mijn doorzettingsvermogen herken ik natuurlijk wel op de sportschool hè! Elke week ga ik daar drie keer heen en dan ga ik meedoen met de groepsles. Per keer, per les, ga ik al die oefeningen zo goed mogelijk uitvoeren. En dan merk je ook dat dingen makkelijker gaan. En dat je daardoor dus iets moeilijkers aankan. Het roeien en op de crosstrainer dat kan steeds langer. De conditie die gaat omhoog! Sneller doen en ik kan het langer volhouden. En ook al die balansoefeningen die ik doe, het wordt steeds een tikkeltje uitdagender en dat is spelen voor mij. Ik vind het heerlijk! En het vergt wel enorme concentratie en dan is het leuk om te ontdekken dat het dan toch weer lukt. Behalve dan op die wiebeldagen niet en zo, en vlak nadat ik ziek ben geweest. Dan moet ik dat weer een beetje opnieuw opbouwen. Maar als ik me verder helemaal goed voel, dan merk je de vooruitgang erin! En dan speel ik dus met mijn weerstand! En met dat gewicht, met de beweging zelf, met ...ehm... mijn eigen lichaam.

En ik voel zelf geen enkele weerstand om het te doen! Integendeel, ik ga juist met heel veel plezier ernaartoe. Ja, en als je dat dan doorzettingsvermogen noemt, ik vind het prima hoor! Dan kan het zijn dat ze nog wel iets heel anders bedoelen in die quote. De psychologische weerstand om iets niet te willen doen. En dat kun je zien als een uitdaging om, als je het tóch doet, tegen de weerstand in, dat je dan het doorzettingsvermogen traint. Maar ja, wat ik net al zei dan noem ik het eigenlijk wilskracht. En als je iets te lang op wilskracht doet, dan kan het juist funest zijn. Als je daar iets over opzoekt: wilskracht werkt als een spier, het is geen spier hè, maar het werkt als een spier. Als je er heel veel van vraagt, dan raakt je energie op. En andersom: vermoeidheid kan wilskracht ook verminderen. En dat heeft ook te maken wel met de motivatie waarmee je iets doet hè. En dan is wilskracht ook wel iets als discipline, dat als ik al zeg 'ik ga drie keer in de week naar de sportschool' is het voor mij geen wilskracht, maar het is wel een discipline. Voelt wel een beetje anders. Maar ja, als je je wilskracht... eigenlijk alles op wilskracht alleen maar doet, dan kun je toch verslappen op een gegeven moment en dan lukt het niet meer om verder te gaan op dezelfde manier. Dan ja, moet je toch een paar stappen terugzetten.

En zo'n soort weerstand is best lastig. En dat heb ik ook liever niet hoor. En doorzetten alleen op wilskracht? Dat wil ik helemaal niet. Dan heb ik liever mijn intrinsieke motivatie, omdat ik het belangrijk vind om iets te doen. Bijvoorbeeld, ik hou er niet zo van om de hele administratie te doen, maar ik vind het wel heel belangrijk en daarom hou ik dat ook bij. En ik heb natuurlijk een tijd niet kunnen werken aan mijn derde boek en toch weet ik dat ik dan -in kleine stappen- ook kom waar ik zijn wil. En dat het uiteindelijk zal gaan lukken, omdat ik het einddoel wel al voor ogen zie. En ik weet alleen niet of, toen ik in die hele fase van het niet-werken aan het boek, dat het me toen niet lukte om ermee bezig te zijn, of dat weerstand was. Want ik was namelijk met hele andere dingen bezig. Met de hele afronding van de financiële zaken van mijn moeder en zo en ik had gewoon niet de ruimte in mijn denken om bezig te zijn met andere projecten. Dus ik weet niet of er toen weerstand was van iets dat ik dat liever niet wilde doen, dat denk ik niet. En gelukkig is op een gegeven moment alles weer op gang gekomen en ben ik al vanaf januari of zo tot en met nu ook weer, ja, héérlijk aan het werk. Zonder weerstand!

Ik maak steeds weer nieuwe plannen, ...ehm... ik houd me aan mijn eigen afspraken, zonder weerstand. Dus ja, weerstand kan er zijn en die kun je dus heel goed gebruiken als het gaat... als je met kracht werkt en met sporten bezig bent, maar weerstand in mijn werk maak ik niet zo heel vaak meer mee, omdat datgene wat ik doe, dat kies ik zelf uit en dat doe ik met volle overtuiging! Dus ja, dan is er geen weerstand (ha)!

Nou dit was seizoen 7, aflevering 1: Weerstand. Ja, heeft dat dan te maken met het evenwicht? Dat laat ik aan jou over om daar eens even rustig over na te denken.

Dank je wel voor het luisteren naar de podcast 'Evenwicht, je leven', de podcast van Paula Hijne. Tot de volgende keer!