In deze aflevering vertelt Bennie Willemsen (geboren 1937) hoe hij als jong kind de laatste maanden van de Tweede Wereldoorlog beleefde in Oud-Zevenaar. Hij groeide op in een groot gezin met elf kinderen en herinnert zich hoe de situatie in het najaar van 1944 zo gevaarlijk werd, dat het gezin moest vluchten. Met in de kinderwagen verstopt spek en zelfgemaakte rugzakken trokken ze te voet naar Didam.

Tijdens hun vlucht werd het gezin gesplitst over Didam en Wehl en moesten ze zich aanpassen aan steeds veranderende omstandigheden. Bennie vertelt over slapen op matrassen op de grond en het onderhouden van het contact met de rest van de familie. 

Ondanks de dreiging en onzekerheid heeft Bennie ook warme herinneringen aan deze periode. Hij vertelt hoe hij met zijn broers speelde in het bos, hoe zijn vader voedsel kwam brengen en over de Engelse soldaat die hem tijdens de bevrijding optilde en hem zijn eerste sigaret gaf—hij was pas zeven jaar!

Het verhaal van Bennie is een indrukwekkende blik op oorlog door de ogen van een kind. Hij laat zien hoe familiebanden en veerkracht in de donkerste tijden overeind blijven.