“Moet je kijken, dat groen van het gras en dan dat groen van dat mos erdoorheen. Nou ja, officieel is dat dan niet goed voor je gazon, dat mos, maar ik vind het echt prachtig.”
Deze keer dwaal ik door de tuin van kunstenares Hanneke van der Werf. Voor Hanneke is een tuindwaling een dagelijks ritueel. Haar tuin is haar muze. Tussen zingende, broedende en vraatgrage vogels, bloeiende bomen en planten en daarbij het licht en het groen dat van uur tot seizoen verschilt, vindt zij inspiratie voor haar kleurrijke, dromerige schilderijen. Ze noemt zichzelf een echte kleurenkijker, maar laat haar oog zeker ook vallen op structuren, contrasten, ritmes en het karakter van elk levend wezen, van boom tot tuinboon.
Hanneke nodigt je uit om stil te staan. Of te gaan zitten. En dan goed te kijken, en zelfs te doorvoelen. Even die boom te zijn, even als die vogel te vliegen. Want pas dan begrijp je de natuur écht – en misschien ook jezelf en het leven een beetje beter.
Hannekes manier van kijken is een kunst op zich. Wat haar tuin haar geeft, noemt ze overvloed. En daarvan heeft ieder mens genoeg, op z’n eigen manier. Je hoeft die overvloed alleen maar te vinden… en je kunt beginnen met delen.