De Nazi’s staan na een staking van het spoorwegpersoneel geen voedseltransporten meer toe naar het westen van het land. In Amersfoort passeren drommen uitgemergelde ‘voedselstrekkers’, van en naar de noordelijke provincies. Blijdenstijn: ,,Ontzettend wat deze mensen lijden! De meerderheid is vrouw of meisje. Een eresaluut aan deze heldinnen die alles trotseren om wat voedsel voor de kinderen en de andere achtergeblevenen binnen te halen.’’ 

Als de geallieerden Amersfoort naderen blazen de Nazi’s een groot aantal bruggen op. Ook de spoorbrug bij de Koppelpoort ondergaat dit lot. Vaatstra: ,,Op kantoor hebben we geprutteld dat het met onze bevrijding zo tergend langzaam gaat. De kinderen op straat zingen al: ‘Het hele Vaderland is vrij, behalve wij, behalve wij’.’’

De eerste dag van de bevrijding had voor de dagboekschrijvers hun laatste kunnen zijn. Beiden belanden in een vuurgevecht tussen Duitse soldaten en leden van het verzet. Als de vrede een feit is, bikken zij terug en kijken zij vooruit.