De schilderijen van Ronald Ophuis laten de mens van zijn donkerste kant zien: mannen die een baby verkrachten, soldaten die op het punt staan zelfmoord te plegen of gevangenen in een concentratiekamp die in mensonterende omstandigheden hun behoefte doen. Ronald wil dat zijn werk pijn doet, en dat er ruimte is voor het perspectief van de dader - een zeldzaamheid. Als monument van schaamte, en pleidooi voor wantrouwen.