Ingrid Rollema maakt als portrettist waanzinnige beelden in brons en klei, maar dat ze mooi zijn is voor haar niet genoeg. Door hun context worden ze een aanklacht tegen geweld, bijvoorbeeld in gefilmde installaties vergezeld van teksten van Shakespeare over oorlog, of in een schaduwspel waarin het uitgelichte beeld van een sprinkhaan groteske schimmen op de wand tevoorschijn tovert.