Een foto wordt traditioneel gezien als een eindproduct, maar voor Popel Coumou kan het ook een startpunt zijn.
Schaduwen gevormd door lagen papier, suggesties van ruimte en ontbrekende visuele informatie zorgen dat je blijft raden. De eenvoudigste constructies - handgemaakte collages en miniaturen - worden getransformeerd tot intrigerende, droomachtige beelden die de kijker dwingen om te twijfelen aan wat ze zien. Met alleen papier en licht creëert Popel Coumou een gevoel van zweven in ruimte en tijd. Ze zet vraagtekens bij onze perceptie van ruimte in haar, op fotografie gebaseerde, kunstwerken. Ze onderzoekt hoe onze geest werkt; hoe weinig informatie we nodig hebben om de lege plekken in te vullen en onze eigen realiteit te creëren.
Voor deze podcast ging Owen Schumacher bij Popel op bezoek en kon aandachtig meekijken naar het snijden van papier.