In 2022 vertrok de toen twintigjarige Daan naar Canada om daar een aantal maanden te werken. Op 12 september 2022 kregen zijn ouders Lilian en Eric het verschrikkelijke nieuws: Daan was bij een verkeersongeval om het leven gekomen.

De dagen die volgden waren onwerkelijk. Er moesten beslissingen worden genomen en er werd met instanties geschakeld om Daan naar huis te brengen. Pas tien dagen later konden ze hem weer zien, aanraken en afscheid nemen. Het dorp leefde mee: vrienden, familie, buren en dorpsgenoten werkten samen aan een indrukwekkend eerbetoon. Daan werd op een tractor naar zijn afscheid gebracht, dat plaatsvond op het voetbalveld, terwijl een erehaag de straten vulde. 

Nu, drie jaar later, blikken we met Lilian en Eric terug. Ze vertellen hoe rouw iedereen op een andere manier raakt, hoe je jezelf en elkaar binnen het gezin opnieuw moet leren vinden en hoe zwaar de lege stoel bij verjaardagen en feestdagen blijft. Toch zijn er ook lichtpuntjes: de blijvende steun van familie en vrienden, de woorden van een kennis en ervaringsdeskundige die liet zien dat er weer licht kan zijn na zo’n groot verlies en alle momenten waarop iedereen weer bij elkaar komt om op Daan te proosten. Daan leeft voort in de verhalen over hem en in de herinneringen die voor altijd zullen blijven.