Over waardigheid, werk, woorden én waarom Brussel tegelijk prachtig en papieren-gek is

Quin is terug; onze allereerste terugkerende gast!

Twee jaar geleden hadden we het over de MBO’er als onmisbare vakman. Nu praten we verder en Quin is te gast op het hoofdkantoor van Censes in Driebergen.We hebben het over zijn tijd in het Europees Parlement, zijn maandelijkse trips naar Straatsburg, zijn bewuste keuze om ook op de vuilniswagen te werken, en wat je daarvan leert over de kloof tussen beleid en praktijk.

I. Van thumbnails naar Straatsburg

Quin, inmiddels 24, vertelt hoe zijn leven tussen Brussel en thumbnails eruitziet. Opiniemaker, Europees Parlement, veel reizen en ondertussen samen met ons prutsen aan camera’s 📷 Het laat zien hoe leren in de praktijk werkt: rommelig, menselijk, en verrassend herkenbaar.

II. De MBO’er in Brussel: indrukwekkend én heerlijk bureaucratisch

Quin kijkt warm terug op Brussel. Het is een plek waar Europa zichtbaar wordt, waar je voelt dat besluiten ertoe doen. Maar het is ook een plek waar formulieren de nationale sport lijken. De klassieke vraag die hij kreeg; “From which university are you?”  mondde regelmatig uit in een mentale 404-melding wanneer hij antwoordde dat hij geen universitaire achtergrond had. Soms dacht men zelfs dat hij “via de catering” was binnengelopen.

Toch benadrukt Quin hoe waardevol die ervaring is: Brussel is niet elitair bedoeld, het systeem is alleen ingericht op één soort cv. Dat maakt het voor een MBO’er extra bijzonder én extra ingewikkeld om ertussen te staan.

III. De weeffout: het misleidende menu van ‘hoofd’ of ‘handen’

Een van de grootste inzichten uit het gesprek: het hardnekkige idee dat je óf denker óf doener bent. Brussel werkt soms nog alsof je bij binnenkomst moet kiezen uit een soort “opleidingsmenu”. Quin maakt duidelijk dat deze tegenstelling nergens op slaat. Niemand werkt alleen met zijn hoofd of alleen met zijn handen; de samenleving doet alsof dat wel zo is.

Zijn advies: laat MBO-stagiaires in Brussel meedoen in het primaire proces. Vraag ze naar hun mening, ook bij lastige dossiers. Niet alleen bij de koffieautomaat.

IV. De politieke kloof thuis: diploma’s als paspoort

Ook in Nederland blijft de representatie achter: drie MBO’ers op 150 Kamerleden. Quin noemt het geen bewuste discriminatie, maar een soort collectieve blindhoek. We zijn zo gewend geraakt om diploma’s als toegangspoort te zien dat we vergeten dat ervaring en vakmanschap óók vormen van kennis zijn.

Daarom ziet hij weinig in aparte MBO-traineeships bij de overheid. Dat voelt als kleurcodes op een schoolreisje. Meng HBO, WO en MBO gewoon vanaf het begin; dat levert meer op dan de beste beleidsnota.

V. De vuilniswagen: waar taal ineens een andere zwaarte krijgt

Na Brussel heeft Quin bewust besloten om parttime vuilnisman te blijven. Niet als soort mediastunt, maar als reality check. Op de wagen hoort hij collega’s politieke termen bespreken alsof het NASA-commando’s zijn: “spreidingswet”, “solidariteit” woorden die in hun dagelijkse praktijk totaal losstaan van de realiteit van blauwe knokkels en containers waarop nog steeds barbecuesaus zit.

De les: het probleem is niet dat mensen te weinig taal begrijpen, maar dat politici te weinig context bieden. Woorden moeten landen waar mensen werken, niet in een vacuüm zoals nu. Die kloof zorgt voor onbegrip en ander stemgedrag dan je wellicht zou wensen. 

VI. Oplossingen: gelijkwaardigheid moet je ontwerpen, niet afkondigen

Volgens Quin is de kloof geen onderwijsprobleem, maar een democratisch ontwerpprobleem. Je moet het op alle fronten oplossen: thuis, op school, in organisaties en in de politiek. Vakmensen moeten aan tafel zitten als volwaardige gesprekspartner, niet als decorstuk om te laten zien dat “de praktijk ook meedoet”.

Zijn anekdote over de pet; die hij liever op had gehouden bij de ontmoeting met de europese president  gaat precies daarover: je hoeft niet op je tenen te lopen om mee te mogen doen.

Het gesprek eindigt met zijn vraag aan onze volgende gast, de CEO van Equans:

“Wat doe jij om uit je bubbel te komen?”

Het gesprek laat zien dat leren, werken en invloed geen diploma’s volgen, maar mensen.

Zoektermen:

Quin Blokzijl, MBO’er Brussel, Maarten Brand stage-expert, Europees Parlement, vakmanschap, kloof beleid en praktijk, denkers en doeners, mbo-stages, democratie en taal, vuilniswagenpolitiek, leren in de praktijk. Censes