Andries Eizinga:
In feite donderde ik over haar grenzen heen.

Ik doe wat voor mij klopt. En dat is vaak buiten de gebaande paden, daar heb ik me niet vaak iets van aangetrokken. Ik doe mijn ding en kwets ik daar mensen mee dan is dat jammer, dat doe ik niet expres. Het kan gebeuren dat je mensen daarmee blesseert. Maar goed, alles wat je raakt komt bij jezelf weg.

Er zijn best wel dingen die mij getriggerd hebben. Bijvoorbeeld rondom het hoofdstuk grenzen en veiligheid. Als je met massages aan de gang gaat en tantra dan wordt er heel duidelijk met grenzen gewerkt. En nu voel ik die grenzen ook. Vroeger voelde ik geen grenzen. Ik wist dat ze er waren, maar ik negeerde ze gewoon.

Vanuit mijn opvoeding kreeg ik de boodschap mee: vrouwen waren voor het huishouden. Dat was toen in die tijd zo, er werd toen heel raar over gesproken. En dat kreeg ik al als klein jongetje mee. En als je dan een vriendinnetje krijgt dan denk je: ‘er moet wat gebeuren’.

En als zij dan haar grens aan gaf en zei: ‘stop’, dan deed ik mijn hand weg, Maar even later was ik toch weer aan het manipuleren dat die hand er weer bij mocht. Net zo lang totdat ze er flauw van was of het fijn vond, dat weet ik niet. Maar in feite donderde ik over haar grenzen heen. Dat is inzicht en voel je je daar schuldig over?

Er zijn een hele hoop dingen waar ik best wel spijt van heb. En tegelijkertijd heeft het me ook gebracht waar ik nu zit. Als ik niet die kwajongen was geweest die ik was als puber, als militair, als brandweerman en in de relatie met mijn ex, dan was ik niet de man geworden die ik nu ben. Dat hoort erbij en dat gaat met vallen en opstaan. De één wordt door het leven gedragen, ik heb me erdoor gevochten.