Uit Ben's Blog:
Luc De Groot. Ik leerde hem kennen na mijn Mi Amigo-avontuur en hij haalde me binnen bij Radio Plus, de Brusselse vrije radio waarvan hij de Nederlandstalige kant bestierde. 't Zal zeker niet omwille van mijn kwaliteiten geweest zijn, maar wel omdat ik die zomer op een zeezender had gezeten natuurlijk. Ik had in die tijd nog geen eigen vervoer, en Luc kwam mij ophalen in Hamme met zijn bolleke, een onvoorstelbaar kleine auto waarin juist twee mensen pasten. Hij nam mij dan mee naar zijn thuisstudio boven Dirk Martens, waar tegenwoordig die praatcafé's van de Vlaamse radiokenners doorgaan, weetjewel. En daar nam ik dan één uurtje programma op voor Radio Plus, op van die Maxell-cassettes. Hoe heette dat programma ook weer? De Flashbackshow, geloof ik.
Ik vond het wel prettig dat ik radio kon blijven maken, nadat Mi Amigo op de klippen was gelopen. Lang duurde mijn tijd bij Plus ook niet, want om één of andere reden stopte de hele Nederlandstalige ploeg ermee. Je moet weten dat de Brusselse radio's toen nog zo goed als allemaal tweetalig waren. Krankzinnige toestanden, hoor. De Vlamingen hadden bij Plus de volledige woensdag, en daar hield het bij op. Later zou ik bij Radio Huguette belanden en daar waren de zaken een beetje eerlijker verdeeld, maar die tweetaligheid bleef even krankzinnig. Bij Contact was het nog erger. Ik heb daar ook nog een aantal maanden gedraaid in 1980 en de Vlamingen en Franstaligen zaten er gewoon door elkaar heen gehusseld. Geen wonder dat Maeva een paar maanden later zo'n succes werd. Een krachtige zender en 24 uur per dag enkel Nederlandstalige presentatie, daar kon Contact in het begin niet tegenop natuurlijk. Enfin, ik heb Luc De Groot eigenlijk nog nooit bedankt dat hij mij bij Plus binnenhaalde. Ik neem aan dat ik anders gewoon in mijn alternatieve realiteit was beland en nu netjes zou staan lesgeven. Je leven wordt gestuurd op sleutelmomenten en door bepaalde mensen. De miserie is dat je zoiets nooit doorhebt als het gebeurt, maar altijd veel later.