Een zeer bezorgde moeder voorkwam uiteindelijk niet, dat Jenny van Dalen uit het ‘saaie’ Amersfoort verhuisde naar de Bijlmermeer. En dat gebeurde na een bezoek aan het Kwakoe festival, 40 jaar geleden. De Bijlmer werd de vervanger van die andere, echte wereldreis waarvan ze droomde. En ze had toen nog nooit in een metro gezeten. 

Jenny belandde onder meer bij Betondruk, dat zeefdrukken maakte, werd bestuurslid van een welzijnsorganisatie en belandde in de wereld van rondleidingen, die ze nu al 25 jaar in de Bijlmer uitvoert. Ze werd in 2002 ook lid van een politieke partij in ons stadsdeel, Leefbaar Zuidoost genoemd, maar voelde zich als enige vrouw naast 5 mannen niet thuis bij al dat haantjes gedrag. 

Ze stortte zich als vrijwilligster op de bejaarden, en dan vooral vrouwen die na het vertrek van de man verarmd achter bleven in een te grote woning en alleen nog aow hadden. De te hoge huur hield hen thuis en dus organiseerde Jenny een busje, dat vijf dagen per week de ‘oudjes’ naar leuke plekken brengt. 

Een andere bekommernis werd de woningbouw, die te weinig huizen voor oudere, vaak alleenstaande mensen neerzet, want zij brengen de verhuurders te weinig geld op. En onderwijl houden ze dus te grote en te dure huizen bezet. Een andere ergernis is, dat in het winkelgebeuren, bijvoorbeeld op de Poort, te weinig nationaliteiten zichtbaar zijn. En dus doet zij haar boodschappen op de Javastraat in Oost en ze bezoekt ook geen Kwakoe meer, sinds dat festival entree ging heffen. Maar de Bijlmer blijft desondanks haar wereldstad, vanwege de ruimte, het groen en de fietspaden.