Geboren op een boerderij in Veldhoven, een dorp bij Eindhoven, belandde Evert Verhagen als student fysieke geografie en lid van de PSP – nu Groen Links – in de Bijlmer, eerst op een kamer bij Pieter in Koningshoef, vervolgens in Grubbehoeve. Hij werd er bezoeker en vrijwilliger van café De Nachtegaal en later bestuurslid knelpunten van de SWOB, het Bijlmer bewoners orgaan voor opbouwwerk. Hij werd een drijvende kracht achter het verzet van de gemeente, die de toen al grote problemen van de Bijlmer – leegstand, een unheimisch leefgebied en niet zo sociaal opererende bewoners - hoopte te kunnen te bestrijden middels een Amerikaanse architect-criminoloog. Dat was Oscar Newman, die in 1978 door een Amsterdamse ambtenaar, Essenberg, was ontdekt als oplosser van de problemen. De SWOB voerde daar actie tegen, met een boekje vol andere oplossingen en in 1983 een groot symposium over de toekomst van het gebied, dat ooit als Stad van de Toekomst was opgezet. Dat ideaal bleef echter ver weg en daar kon ook het Projectbureau Hoogbouw Bijlmer o.l.v. Paul Bos – stedenbouwkundige en ambtenaar van de gemeente - weinig aan veranderen. Sloop van hoogbouw en nieuwbouw met eengezins werd de oplossing. Bos kon vertrekken, net zoals Evert Verhagen die inmiddels bij het projectbureau een baan had verworven en later de grote man werd achter de toekomst van het Westerpark. 

De Bijlmer slaagde ondertussen wel als Stad van Aankomst, ofwel als opvang van talloze, geheel verschillende migrantengroepen als de Surinamers. Tegelijk scoort het nog altijd hoog als het gaat om onveiligheid, armoe, eenouder gezinnen, ongeletterdheid en niet stemmen bij verkiezingen. Een twee jaar geleden ingesteld masterplan moet alsnog redding brengen.