Haar vader had 35 kinderen, zo vernam ze ooit, haar moeder 5, waarvan de oudste door een andere man verwekt was. Het gezin zonder man woonde zo’n 10 jaar in Grubbehoeve en moeder was streng. Ze drilde, vertelt Maggie, alles moest altijd netjes en op orde zijn en ze waarschuwde ons vooral voor de man, “wordt nooit afhankelijk van hem”. In Suriname was haar moeder politie-agent geweest. Ook in Nederland had ze een baan, zodat oudste Eurie overdag de baas in huis was. De kinderen hadden ook een ‘buitenhuis’: de Roze Panter, waar vele kinderen uit de buurt samen kwamen. Er was veel warmte herinnert Maggie zich. En toen pleegde haar moeder zelfmoord, woonde het gezin nog even bij pa, en trok Maggie in bij haar Nederlandse pleegouders. En dat zijn ze na 30 jaar nog altijd. Inmiddels is Maggie gescheiden, heeft twee dochters en een prima baan. Ze noemt zichzelf ‘niet van kleur’. En ze trekt de hardloop-schoenen aan als het spookt in haar hoofd.