Hoe is de afwisseling tussen harmonie en conflict in de verschillende fases van mijn leven verlopen? Eigenlijk heeft conflict met de daaraan inherente spanning altijd op de voorgrond gestaan in mijn werkend leven. Daar heb ik veel door geleerd maar ik verlang ook naar vrede. Bestaat die eigenlijk wel in deze wereld?

Als ik nadenk over mijn leven dan helpt mij de “Dao Dé Jing van Lao Zi” (Chinese filosofie) die zegt: De Dao geeft geboorte, Dé voedt op, beschermt, voedt, in de dingen, waaronder de mens, neemt (het leven) vorm aan en de omstandigheden noodzaken de dingen om zich te ontwikkelen.

Verwondingen oplopen en ziekte ondergaan horen bij het leven; het overkomt iedereen, onontkoombaar. De vraag is niet hoe verwondingen en ziekte te vermijden, maar hoe er mee om te gaan. Afwending van verwondingen en ziekte brengt een staat van vergetelheid; een energetisch zwart gat waarin consumptiegedrag en depressie zegeviert en heling van binnenuit onmogelijk wordt gemaakt.

Om vitaal te blijven wordt de vraag waar je inspiratiebronnen liggen wordt steeds belangrijker. Hoe stem je daarop af? En hoe maak je te midden van je voortgaande leven daar tijd voor?

Wie waren en zijn nu mijn vrienden en wie zijn mijn metgezellen in dit leven? en Hoe ga ik om met onbeantwoorde liefde?

Bestaat er iets dat aan het eind van mijn leven niet doodgaat?