Het startpunt van iedere geestelijke weg is het onder ogen zien van het eigen lijden. In ieder geval moeten wij ons daar niet van afwenden en in vergetelheid raken. Door het lijden dat ieder mens meemaakt komen er vragen die over de essentie van ons bestaan gaan. Die vragen gaan over de zingeving of de betekenis van ons leven. Hebben wij als mens iets te brengen op deze aarde? Wat wordt er vanuit de liefde gedaan en wat is het handelen vanuit conditionering?

En met dit soort vragen start een zoektocht naar antwoorden. Gelukkig zijn vele mensen ons voorgegaan en hebben richtingaanwijzers achtergelaten die gevolgd kunnen worden.

Daarbij wordt het ons gaandeweg duidelijk dat we enerzijds alleen zijn, we worden alleen geboren en gaan alleen dood, en anderzijds dat we andere mensen nodig hebben om samen op weg te blijven naar een zinvol leven. We zijn “met anderen alleen” zoals de titel van een boek van Stephan Bachelor luidt.

Wij zijn op zoek naar vriendschap en naar metgezellen omdat wij, als mens, een diepe wens hebben om onderdeel van een gemeenschap te zijn. Een gemeenschap waar iedereen gelijk is aan elkaar, waar resonantie heerst en waar vragen belangrijker zijn dan antwoorden en kleinschaligheid gevierd wordt.