Afgelopen week was een belangrijke week voor zeilschool Pean. Soms is het tijd om een bepaalde knoop eens door te hakken. Soms is het tijd om een besluit dat al een tijdje op de plank ligt te nemen. Stoppen met twijfelen en gewoon doen! Dat vonden de instructeurs van het kamp voor kinderen van 8 tot 12 jaar vorige week ook.

Het was tijd om eens een echte grote tocht te maken. Een tocht naar het buitenland. Over de grens. Naar Duitsland.

Kinderen tussen de 8 en de 12 jaar oud, zeg maar de lagere schoolleeftijd, nemen van alles zomaar aan. Natuurlijk weten zij dat ze in Friesland zijn en begrijpen ze dat ze op het meer bij de zeilschool aan het zeilen zijn. Maar als je ze vertelt dat we vandaag een tocht gaan maken naar Duitsland en dat we dat goed moeten voorbereiden, dan gaan ze daar zomaar voor 100% in mee.

Nog geen kilometer van Pean verwijderd is een klein sluisje. Dat leidt naar het water dat de Modderig Bol heet, een prachtig gebied. En een gebied waar de groep van acht tot twaalf normaal gesproken eigenlijk niet komt. Een soort buitenland, zou je kunnen zeggen. Dus voor ons is dat nu Duitsland.

De avond voor vertrek staat in het teken van inpakken, klaarmaken en vooral heel veel plezier hebben over het feit dat we samen zo'n verre reis gaan maken.

Omdat niemand zijn paspoort bij zich heeft, is het belangrijk dat iedereen zijn eigen paspoort maakt, tekent, knutselt of plakt. De verantwoordelijke van het zeilkamp zal daar vervolgens een belangrijke handtekening op zetten, zodat we ook daadwerkelijk legaal naar Duitsland kunnen gaan.

Als we de volgende dag koers zetten naar de sluis richting de Modderig Bol, is de spanning om te snijden. Als de zeilboten één voor één door de sluisdeuren gaan, klinkt er steeds gejoel. "Geweldig, je hebt het gehaald. Je bent in Duitsland aangekomen!"

Gelukkig hebben we genoeg eten bij ons en kunnen we lekker lunchen in Duitsland. Iedereen vindt het een prachtig gebied en we genieten met volle teugen. Maar uiteindelijk steekt dan toch ook de heimwee de kop op. De kinderen willen weer terug naar Nederland en maken zich klaar om de grens over te steken. Die middag en avond kunnen niet meer stuk. Wat een avontuur.

"We zijn naar Duitsland gezeild," hoor ik kinderen op zaterdag tegen hun ouders zeggen als ze worden opgehaald. Er fronzen wel wat wenkbrauwen bij die opmerking, maar ook de instructeurs blijven meegaan in dit prachtige verhaal. Pean is in Duitsland geweest.

Zou je het leuk vinden als jouw kinderen ook eens zo'n geweldig avontuur meemaken? Kijk dan eens op www.pean.nl.