Een open keuken

Afgelopen zaterdag, na afloop van het kamp, kwamen er blije ouders naar me toe, precies op tijd om 10:45. Ik had dus alle tijd om twee leuke complimenten te ontvangen. "Onze kinderen hebben een geweldige week gehad! En wat we zo knap vinden is dat het hier altijd zo netjes is op het terrein. Op de slaapkamer van onze dochter thuis ligt meer rommel dan op jullie 3 hectare..." De complimenten deden me natuurlijk goed, en ik besefte dat het resultaat is van de routines die we door de jaren heen hebben opgebouwd.

Wat er in de tussentijd gebeurt

Hoe kan het toch dat het terrein er na een week zeilen, spelen en feesten met 100 kinderen nog steeds zo netjes uitziet?

Hier geef ik je een kijkje in onze werkwijze:

Een van de grote voordelen van onze zeilschool is dat we afgelegen liggen. Daarnaast brengen ouders hun kinderen op zondagmiddag en halen ze hen pas op zaterdag weer op. Alles wat er in de tussentijd gebeurt, horen ouders van hun kinderen zelf of via de media die we verspreiden via onze kanalen.

De hele week hanteren we een strakke structuur met verschillende taken. Op donderdagavond, tijdens de dagelijkse algemene stafvergadering, wordt er elke week een belangrijke rol toegewezen: die van de leider van de 'Operatie Stofwolk'. Deze leider krijgt een lijst met zaken die voor het einde van het kamp moeten worden afgerond, verdeeld in verschillende hoofdstukken. Een belangrijk hoofdstuk op die lijst heet: "Voordat de ouders komen".

Chinees doorgeef luik

Alle stafleden krijgen taken toegewezen van deze lijst, zoals het opruimen van het terrein, verzamelen van gevonden voorwerpen en samen met de kinderen de kamers vegen, enzovoort. Iedereen weet dat deze lijst voor "Voordat de ouders komen" zaterdag om 10:15 uur moet zijn afgerond, want dan arriveren de eerste ouders op het terrein.

Je zou kunnen zeggen dat het lijkt op een Chinees restaurant met een klein luikje waarachter je niet kunt zien wat er gebeurt, maar er komt keurig ingepakt eten uit tevoorschijn.

Kom je ook eens een kijkje nemen?

Even later spreken twee andere ouders mij aan. Ik ken deze mensen goed omdat ze de hele week bij ons in een huisje bij Pean hebben gezeten, terwijl hun drie kinderen op zeilkamp waren en in het vakantiehuis bij hun ouders sliepen. Ze hebben de hele week van heel dichtbij kunnen zien wat we allemaal doen en lopen tijdens het uitlaten van hun honden drie keer per dag langs het terrein van de zeilschool. Ze hebben bij ons in de keuken gestaan...

Gelukkig raken ook deze gasten niet uitgepraat over hoe goed en leuk de week is geweest, en ze waren onder de indruk van onze organisatie. Het doet me beseffen dat we het hier niet mooier hoeven te maken dan het is; we mogen trots zijn op wat we doen. Onze zeilkampen zitten vol slimme structuren. Het zou geweldig zijn als we onze keuken helemaal open zouden kunnen breken, zodat iedereen, zoals in een modern restaurant, kan zien hoe we ons werk doen. Kom je ook eens een kijkje nemen binnenkort? Je bent altijd welkom!