Afgelopen week hadden we een groep met nogal belangrijke mensen. Ja, iedereen is belangrijk, maar je weet wat ik bedoel: hoogwaardigheidsbekleders.

Het mysterieuze brood van Echte Bakker Boonstra

Op het buffet lag een heel mooi brood van @echtebakkerboonstra. Tegen het einde van de avond komt een van de bobo’s naar me toe om te bedanken. Ze zegt dat ze dat brood zo ontzettend lekker vond. Ze vraagt wat het was en waar het vandaan kwam enzovoort. Ik leg het haar uit en weet ook dat er nog een heel brood over is. Ik heb een hekel aan eten weggooien. Dus ik zeg: "Ik heb er nog eentje over. Wil je die meenemen?"

Schaamte

Ik zie aan haar ogen dat ze het wel wil, maar twijfelt. "Ik breng het zo wel even naar je toe," zeg ik. Het idee dat zij aan tafel zit met haar collega's en dat ik een brood kom brengen als een soort doggy bag vindt ze niet prettig. Gek toch? Schamen mensen zich daarvoor of zo? Of zouden de collega's dat het komende jaar zo zitten plagen met: "Hebben we nog oud brood voor…?"

Via de achterdeur

Ik stel haar voor dat ze vlak voordat ze weggaat even langs de achterkant van de keuken komt. Dan geef ik haar het brood mee nu het nog lekker vers is. En ja hoor, even later klinkt er een klopje op de achterdeur. Nog net niet in een regenjas, kraag omhoog, zonnebril en hoed, komt ze het brood halen. En natuurlijk heeft ze groot gelijk.

Ik word blij van de gedachte dat zij morgenochtend aan het ontbijt zit met een (hopelijk even kort opgewarmd) mooi brood op tafel. En later, als het idee van meenemen in plaats van weggooien is veranderd in een vorm van cool zijn, mag het misschien ook in de openbaarheid. Dan kom ik het brengen naar de tafel.