Deze aflevering bespreken de vrienden een citaat uit Arthur Schopenhauers verzamelwerk Parerga und Paralipomena, waarmee hij zijn pijlen richt op een bepaald type talentloze schrijvers, dat misschien geen originele gedachten heeft, maar toch vooral nieuwe boeken blijft publiceren. 
Wat is toch die glans die nieuwe dingen zo aantrekkelijk voor ons maakt? En wat maakt ze eigenlijk nieuw? Wellicht dat een bespreking van dit tijdloze (en dus goede?) citaat ons verheldering kan brengen. Luister mee!

Heb je een verdiepende gedachte over deze aflevering of weet je nog een filosofisch citaat dat wij écht moeten bespreken? Stuur dan gauw een e-mail naar onwijs.diep@protonmail.com