Deze aflevering uit de Special van de 11 dagen dat mijn dochter Daisy deze aarde bezocht, vertel ik over het bijzonder afscheid dat ze voor ons gepland had.
Want als ik al gedacht had, dat ik enig zeggenschap had over hoe haar eerbetoon aan wie ze was eruit moest zien, dan had ik buiten Daisy gerekend.
Zij liet in deze laatste dagen tot aan haar crematie zien, hoe het leven al ver van tevoren (er is geen tijd tenslotte) alles componenten bij elkaar had gebracht. Waardoor alles als wonderbaarlijke puzzelstukjes in elkaar viel tot een eerbetoon aan ons als ouders.
Ik kan het niet anders zeggen.
Elk puzzelstukje was een perfect georkestreerd deel van haar boodschap aan ons, maar ook van haar wens over hoe zij haar lichaam achter wilde laten op onze aarde.
Tot en met hoe ze op het einde iedereen die haar liefhad en afscheid van haar was komen nemen, met haar liefdevolle vleugels van Licht omarmde dat uiteen spatte in alle kleuren van de regenboog.
Waarmee ze voor mij aangaf hoe wij als mens vanuit het Licht waar wij uit bestaan, in onze ervaring hier op aarde openbreken in alle kleuren aan mogelijkheden om onszelf te ervaren.
Laten we ons dat herinneren... en het leven vieren!
In liefde, haar moeder.
