Deze elfde aflevering van de Special rondom mijn lieve dochter Daisy, laat zien hoe haar sterven mij in die wereld thuis liet komen waar alles stroomt.
Zoals het leven zelf.
En hoe zij werd... als het leven zelf.
Hoe met het sterven van haar lichaam, niet alles eindigde, maar de verbinding met het leven pas echt begon.
In die stroom van alles wat is.
Hoe verdriet zichzelf huilt, hoe vragen zichzelf beantwoorden, hoe op elk moment geweten werd wat te doen en hoe elke handeling vol gratie en integriteit diep raakt.
In die diepte van het verlies van mijn eerste kind, ervaarde ik voor het eerst het leven in haar volheid van schoonheid en licht.
Diep in die pijn, voelde ik de liefde. Diep in het afscheid openende zich de ontmoeting met dat wat voorbij de perceptie van het brein kan bestaan.
Nog jaren en jaren mocht ik hierin groeien en de zaadjes laten ontkiemen die zij had gestrooid op mijn levenspad.
Zo hebben we allemaal gebeurtenissen in ons leven die deze zaadjes planten. Voor ons...
om te laten groeien tot het licht en de schoonheid van wie we werkelijk zijn.
In liefde, Judith
