In de 6e aflevering van de Special rondom mijn overleden dochter, kijk ik terug op de bevalling. De dag dat ik haar ontmoette.

Ik zie weer de mooie momenten waarin ik haar vasthoud en verzorg en besef, dat als ik toen had geweten dat we maar 11 dagen samen zouden hebben in deze fysieke wereld, dat ik haar dan die nacht niet los had gelaten. Dat ik haar de dag die volgde geen moment alleen had gelaten.

En ik vertel over de 6e dag dat ze na de operatie voor het eerst haar ogen weer opende of liever, één oog omdat de andere dichtzat door het operatievocht. Dat moment, dat we daar samen over in de lach schoten, zal ik nooit meer vergeten. 

Deze mooie en ingetogen Special verhaalt van de prachtige reis die ik met mijn dochter maakte. Ik vertel over haar tijd bij mij, waarin we samen dieper en dieper weggleden in de wereld van liefde en eenheid.

Ze leerde mij op een totaal andere manier naar het leven kijken. Haar (letterlijk) open hart onthulde de ruimte van ons bestaan.

En ik... ik mocht daar binnen reizen.

In de veilige omarming van haar onvoorwaardelijke liefde en het licht dat zij bracht.

Ze raakte niet alleen mijn hart en opende mijn ziel, maar wist met haar hele wezen ook de harten van anderen te raken. Mensen die tot op de dag van vandaag de impact van haar korte bezoek aan ons nog voelen.

En ik... ik mocht haar moeder zijn. Wat een diep geluk!

Via deze Special kun je een stukje delen in deze wondermooie tijd met haar. En deelgenoot zijn van de boodschap die zij achterliet die universeel en tijdloos is, maar die met onze aardse tijd alleen maar verdiept en aan kracht wint.

In liefde, Judith