Na zijn mentale knak heeft sergeant-majoor Sebastiaan Nederhoed geleerd te stoppen waar anderen doorgaan. Hij is dit concept ook gaan verspreiden en het was hoog tijd voor Deborah en Anne-Marij om eens met Sebastiaan in gesprek te gaan. Laat je onderdompelen in een wereld van balans, yoga en mindfulness, waar de perfectionist in ons kan leren genieten van het proces. Het is immers niet altijd perfect.

Transcript

00:00:00 - 00:00:00

Anne-Marij: Heb jij je klapmok al in de aanslag?

00:00:00 - 00:00:01

Deborah: Altijd.

00:00:01 - 00:00:02

Anne-Marij: Heb je de thee?

00:00:02 - 00:00:03

Deborah: Voordeel willen we gaan bespreken.

00:00:03 - 00:00:04

Anne-Marij: Hebben we zoveel?

00:00:04 - 00:00:06

Deborah: Hebben we er al een afkorting bij bedacht?

00:00:06 - 00:00:06

Anne-Marij: Hebben we al een gast?

00:00:06 - 00:00:11

Deborah: Koning, keizer, admiraal, uit de klapmok drinken we allemaal. Ik ben Deborah.

00:00:11 - 00:00:12

Anne-Marij: En ik ben Anne-Marij.

00:00:12 - 00:00:13

Deborah: Luister je mee?

00:00:13 - 00:00:14

Anne-Marij: Naar klapmok met thee? Hé, Deborah.

00:00:14 - 00:00:14

Deborah: Hé, Anne-Marij.

00:00:14 - 00:00:17

Anne-Marij: Heb je al een nieuwe hobby?

00:00:17 - 00:00:22

Deborah: Nee, ik heb nog steeds fervent haker.

00:00:22 - 00:00:23

Anne-Marij: Oh, nog steeds?

00:00:23 - 00:00:24

Deborah: Ja. En jij dan?

00:00:26 - 00:00:32

Anne-Marij: Ik heb ook nog steeds dezelfde. Een paard en dat soort dingen. Paard en nog meer paard.

00:00:32 - 00:00:36

Deborah: Heb je naast een paard nog wel tijd voor andere dingen?

00:00:37 - 00:00:38

Anne-Marij: Weinig.

00:00:39 - 00:00:40

Deborah: Weinig, dus je gaat maar door?

00:00:40 - 00:00:47

Anne-Marij: Het is all-consuming. En doorgaan. Doorgaan, doorgaan, doorgaan. Stop jij wel eens?

00:00:48 - 00:00:58

Deborah: Vind ik lastig om te zeggen. Ik zou misschien wel wat vaker moeten stoppen om even te balansen, denk ik. Dat is precies het onderwerp waar het vandaag over gaat.

00:00:58 - 00:00:59

Anne-Marij: Absoluut.

00:00:59 - 00:01:06

Deborah: Stoppen of doorgaan. Wat gaan we doen? Het motto van defensie: stoppen waar anderen doorgaan.

00:01:06 - 00:01:06

Anne-Marij: Nee, doorgaan waar anderen stoppen.

00:01:06 - 00:01:17

Deborah: Juist. Doorgaan waar anderen stoppen. Vandaag hebben we een gast die het tegenovergestelde zegt: we moeten stoppen waar anderen doorgaan. Vandaar de verwarring.

00:01:17 - 00:01:18

Anne-Marij: Ja, nu al verwarring.

00:01:19 - 00:01:26

Deborah: We gaan eens even luisteren wat hij daarmee bedoelt. Waarom moeten we stoppen?

00:01:26 - 00:01:26

Anne-Marij: Wat moeten we ermee?

00:01:26 - 00:01:28

Deborah: Juist, waarom moeten we stoppen?

00:01:29 - 00:01:30

Anne-Marij: Komt hij.

00:01:30 - 00:01:33

Deborah: Vandaag, Anne-Marij, zitten we met een hele bijzondere gast.

00:01:33 - 00:01:34

Anne-Marij: Ik vind het nu al bijzonder.

00:01:36 - 00:01:42

Deborah: Ja, het is heel bijzonder. We hebben een voorgesprek gehad en dat was heel bijzonder. Ik ken onze gast al een hele tijd.

00:01:42 - 00:01:42

Anne-Marij: Ja?

00:01:42 - 00:01:54

Deborah: Ja, zeker. Ik vind het heel erg leuk dat we nu een de podcast mogen opnemen met hem. Ik zal iedereen niet langer in spanning houden, want vandaag gaan we in gesprek met: sergeant-majoor Sebastiaan Nederhoed.

00:01:54 - 00:01:55

Anne-Marij: Welkom!

00:01:55 - 00:01:56

Sebastiaan Nederhoed: Dank je wel.

00:01:56 - 00:01:57

Deborah: Wat leuk dat je er bent.

00:01:57 - 00:01:58

Sebastiaan Nederhoed: Dank je wel. Bedankt voor de uitnodiging.

00:01:58 - 00:02:12

Deborah: Zeker. Je bent een ervaren podcastmaker. Ik wilde zeggen: dat weten we uit betrouwbare bron, maar dat staat volop op Instagram. Je bent nogal actief binnen de organisatie. Je doet van alles.

00:02:12 - 00:02:13

Sebastiaan Nederhoed: Ja, ik doe van alles.

00:02:15 - 00:02:17

Anne-Marij: Je gaat maar door.

00:02:19 - 00:02:21

Sebastiaan Nederhoed: Dat kan, als je wat vaker stopt, hè.

00:02:21 - 00:02:52

Deborah: Misschien zijn er al heel veel luisteraars die al lang weten wie je bent, want er zijn heel veel luisteraars die dit soort onderwerpen fantastisch vinden. Dan kan het niet anders dan dat ze je al ergens tegengekomen zijn. Naast ambassadeur van Knak, heb je je eigen - ik wilde zeggen website - maar het is meer een motto wat je jezelf hebt aangedraagd: stoppen waar anderen doorgaan.

00:02:52 - 00:02:56

Sebastiaan Nederhoed: Een mooie volzin die bij mij past en hoe ik nu in het leven sta.

00:02:56 - 00:02:58

Deborah: Oh ja? Neem ons eens mee.

00:02:59 - 00:03:01

Sebastiaan Nederhoed: Ooit was dat iets anders: doorgaan waard anderen stoppen.

00:03:01 - 00:03:02

Anne-Marij: Zoals het hoort.

00:03:02 - 00:04:07

Sebastiaan Nederhoed: Zo is het levensmotto van de gemiddelde militair. Dat kreeg ik toen ik jong was, op mijn zeventiende er ingeprent. Dat is oké, want dat is soms nodig. Daar waar de maatschappij even niet kan, gaan wij als militair door waar anderen stoppen. Als je zelf onbewust die modus aanneemt van alleen maar doorgaan, wanneer stop je eens? Ik werd daartoe gedwongen door een paniekaanval op de snelweg. Ik werd in een lastige situatie geplaatst om te gaan voelen. Ik heb hem voor mezelf omgedraaid: stoppen waar anderen doorgaan. Ik ben ermee bezig gegaan om dat te leren. Wat vaker vertragen, zodat je je meer bewust wordt van: hoe voel ik me en hoe reageert mijn omgeving op mij? Dat soort zaken. Zodat je door kan blijven gaan en niet jezelf helemaal oprookt en weer in dezelfde valkuilen stapt. In a nutshell.

00:04:07 - 00:04:21

Deborah: Zeker, want dit vraagt om wat meer uitleg. Je zegt paniekaanvallen op de snelweg. Ik ging altijd door, maar op een geven moment heb je ervaren dat het toch te veel werd.

00:04:22 - 00:04:24

Anne-Marij: Hebben we dan over iets van een burn-out of zo?

00:04:24 - 00:05:11

Sebastiaan Nederhoed: Ja, uiteindelijk is dat een soort van geconstateerd. Een depressie, burn-out. Hetzelfde. Het kwam erop neer dat ik volledig instortte thuis. Ik ben actief op social media, geef lezingen en ben bezig met groepen om mensen in contact te laten komen met zichzelf - op wat voor manier dan ook, waar diegene zich goed bij voelt -, maar ik durfde niet eens naar de supermarkt. Ik durf geen les meer te geven. Ik was altijd haantje de voorste. Altijd aanstaan en kijk mij stoer zijn. Hard sporten en alles perfect proberen te doen. Dan blijkt dat dat niet haalbaar is, word je teruggeplaatst en durfde ik niks meer.

00:05:11 - 00:05:38

Sebastiaan Nederhoed: Dan kun je twee dingen doen. Blijven hangen in die 'slachtofferrol', of een stukje eigenaarschap. Dat t ben ik gaan doen. Ik heb me gemeld bij een bedrijfsmaatschappelijk werker. De eerste hulpvraag was: waar kan ik je bij helpen? Ik zie: ik wil rust. Dat is een redelijk ruim begrip en toen zijn we samen gaan onderzoeken wat ervoor zorgt dat ik geen rust ervaar.

00:05:41 - 00:05:46

Anne-Marij: Dat is voor iedereen anders. Je moet iets vinden wat bij jou werkt en waar je je in ontspant, neem ik aan?

00:05:47 - 00:06:39

Sebastiaan Nederhoed: Zeker. Ontspanning ligt niet zozeer in dingen erbij gaan doen, als we het dan hebben over ademhaling of yoga bijvoorbeeld. In mijn geval was de eerste stap: stoppen en durven voelen. Wat dat is wist ik niet, want ik was alleen maar hard aan het gaan. Er dingen afhalen. Als die rugzak, of je emmertje vol zit, of welke beeldspraak jij er bij gebruikt. Wat we vaak zien en wat ik nu merk in de gesprekken met mensen: ik sta te veel aan, ik voel me opgebrand en ik slaap slecht. Welke oefening kan ik doen? Welke yoga kan ik doen? We willen er weer iets bij. Dat is wat we doen. In mijn geval in ieder geval wat ik deed.

00:06:41 - 00:07:44

Sebastiaan Nederhoed: Ik ben actief bezig gegaan met de coach, de bedrijfsmaatschappelijk werker, om mijn leven in kaart brengen. Waar komen bepaalde gedragingen vandaan? Veelal worden onze gedragingen in het nu gevormd uit de ervaringen uit het verleden. Bij mij was dat hoe ik ben opgegroeid. Mijn vader ging weg toen ik twee was. Hij ging veel varen bij de marine, maar is uiteindelijk gescheiden. Je moeder staat er dan een tijdje alleen voor, maar daar ben je niet heel bewust van als je twee bent. Hertrouwen, een nieuwe man en twee zoons erbij. Ik had al een oudere broer, dus toen waren we met zijn vieren. Dan kom je op een gegeven moment in de fase dat die man ook weggaat en dan zit je moeder thuis met één iemand die dik in de puberteit zit en een ander - hier op de stoel tegenover jullie - die er net in zit. Mijn moeder wilde het goed hebben, dus ze ging werken en geld verdienen om het zo goed mogelijk te maken. Kerstcadeautjes Sinterklaas en dat allemaal.

00:07:44 - 00:07:45

Deborah: [crosstalk: 00:07:44] tekortschieten.

00:07:45 - 00:08:38

Sebastiaan Nederhoed: Wat er gebeurde is niet haar schuld, maar wel het gevolg van de situatie. Ik kreeg in ieder geval niet de aandacht die ik nodig had. Als ik thuiskwam met een rapport, of een tekening en ik zei: mam, kijk. Dan zei ze: prima, heb ik geen tijd voor. Even heel zwart-wit. Ik kwam erachter dat ik een stukje waardering en gezien worden heb gemist als kind. Je moet wel stoppen waar je normaal doorgaat, om dat te voelen en te weten. Ik weet niet of je daar altijd naar op zoek moet, maar het mag er zijn. Je kan het een plekje geven in het nu. Het vormt je, maar je hoeft er niet onbewust naar te leven. In mijn gedrag ging ik constant op zoek naar die bevestiging die ik thuis niet kreeg. Daar kwam ik achter. Dus: hard sporten, mijn voertuig netjes, voorkomen netjes.

00:08:38 - 00:08:40

Anne-Marij: Altijd de overtreffende trap zoeken.

00:08:40 - 00:08:42

Sebastiaan Nederhoed: Ja, perfectionisme heet dat.

00:08:42 - 00:08:42

Deborah: De beste willen zijn.

00:08:43 - 00:09:26

Sebastiaan Nederhoed: In perfectionisme zit angst en dat had ik. De angst om afgewezen te worden ligt allemaal buiten jezelf. In mijn geval: mijn omgeving. Wat vinden ze van mij in het nu? Gedreven door mijn verleden, dus alles van toen. Ik bleef verbonden met mijn verleden. Voor mij zat de groei en de rust in het loskomen van het verleden. Hoe ga je dat in godsnaam doen? Dat weet ik niet. Daar werd ik bewust van doordat we samen mijn leven in kaart gingen brengen. Dus hoogte- en dieptepunten helemaal uitgetekend op een A3. Dat werden op een gegeven moment 3 A3'tjes aan elkaar en toen vier. Therapieën, een boze brief schrijven naar je ouders, of naar je moeder en een lieve brief. Daar komen emoties bij los.

00:09:28 - 00:10:15

Sebastiaan Nederhoed: [onhoorbaar: 00:09:27] heeft hele mooie dingen gedaan: familieopstellingen en mindfulness. Alles om dat verleden daar te laten, waar het bewust mag blijven. Stop ik het weg, of duw ik het onder water als een rooie bal? Nee, natuurlijk niet. Dat kost alleen maar meer weerstand. Dat kleine jochie met alle verdriet mag er zijn, maar wel wanneer ik het bewust toelaat. Dat heb ik geleerd in het pad wat ik daarop heb gevolgd en waar ik op loop. Het pad van bewustzijn, het pad van stoppen waar ik normaal doorga, om door te kunnen blijven gaan. Het is niet zwart of wit, het gaat allemaal om balans.

00:10:17 - 00:10:26

Anne-Marij: Dat is een boodschap die jij zelf hebt ervaren en waarvan jij hebt gedacht: dat wil ik delen met mensen. Vooral met collega's intern in de organisatie, neem ik aan?

00:10:28 - 00:10:43

Sebastiaan Nederhoed: Ja, in het bedrijf van mijn vrouw, Yogability, heb ik een actieve rol als spokesman en hoofdtrainer. Het is een functioneel trainingsconcept waarbij we drie pijlers hebben: mind, movement en breathwork. Hierbij hebben we een integrale benadering.

00:10:43 - 00:10:45

Deborah: Wat is de derde?

00:10:45 - 00:12:03

Sebastiaan Nederhoed: Mind, movement en breathwork, dus ademwerk. Hierbij leiden we trainers op om onze visie te kunnen uitdragen naar degenen die daar behoefte aan hebben en aan toe zijn. Het is is geen yoga. De houdingen wat men yoga noemt zijn een middel om gedrag - in dit geval sportbewegingen en bewegen - bewust naar voren te halen. Dan wordt er gekeken: wat zijn bewegingen waar ik aan kan werken of wat wil ik afleren? Laat ik zeggen: iets aanleren of afleren. Je kunt dat als middel gebruiken om dat te koppelen aan gedragingen in het leven als je iemand coacht. Er word vaak gezegd: ik ben niet flexibel genoeg. Dat boeit niet. Kom bij mijn les. Ik doe dingen die niet lukken, maar wat lukt er niet als je van het proces geniet. Ik speel en ik laat zien dat ik het "niet perfect" kan.

00:12:03 - 00:12:28

Deborah: Heel knap dat je daar nu op deze manier mee om kan gaan. Je vertelt net je verhaal dat je grondhouding, wat je jezelf hebt aangeleerd of aangemeten, is dat je heel perfectionistisch wil zijn. Nu heb je je mindset toch zo weg kunnen zetten dat het niet gaat om dat perfecte resultaat, maar dat het gaat om het proces wat je doorloopt. Dat is best bijzonder dat je dat hebt weten op te zetten.

00:12:28 - 00:13:31

Sebastiaan Nederhoed: Ja, het is dat moeten. Het stukje autonomie in alles. Het is misschien een vraag die er is. Is dat dan egoïstisch of slecht? Nee, ik denk in de basis kiezen voor jezelf. Hierbij ontdek je wat je fijn vindt en hoe je in je kracht staat, om uiteindelijk te kunnen bijdragen aan het grote geheel. Dat gaat over zingeving. Het is leuk als je ergens een passie in hebt. Het is niet zo, hoor, maar stel ik vind schilderen leuk en ik ga de hele dag schilderen omdat ik daar blij van wordt. Laat ik hem op mezelf betrekken: ik ga de hele dag mediteren want daar word ik zo rustig van. Ik word er niet voor gewaardeerd en heb totaal geen binding. Binding met mezelf is belangrijk om mijn authentieke zelf te kunnen laten zien en zodat ik de juiste mensen aantrek, maar dan zit ik binnen met mezelf. De basis is oké. Het is fijn als je met jezelf kan zijn, want dan ben je nooit alleen. Snap je?

00:13:31 - 00:13:40

Anne-Marij: Je kunt er niet volledig in functioneren. Het is iets wat je kan doen voor jezelf, maar dat is niet het enige. Het is altijd een stukje.

00:13:41 - 00:14:06

Sebastiaan Nederhoed: Ik weet niet wat de visie of het doel van het leven is, maar ik weet wel dat wij als mens floreren als we gezien en gewaardeerd worden. Dat maakt - hopelijk - dat je een stukje zingeving kan ervaren als dat in balans is. Een positieve bijdrage aan het geheel. We zijn groepsdieren vanuit de evolutietheorie.

00:14:10 - 00:14:29

Deborah: Even voor mijn beeldvorming. Heeft die mentale knak die je hebt ervaren je aangezet om met yogability en mindfulness aan de slag te gaan? Of is dat hele bewust worden iets wat je al eerder bent opgestart?

00:14:31 - 00:15:18

Sebastiaan Nederhoed: Nee, dat stopmoment op de snelweg en alles wat daarna is gekomen. Je gaat op zoek: ik wil rust. Dat is leuk. Aan de voorkant dingen er afhalen en je leven herinrichten. Een gesprek met je moeder aangaan hoe je dingen ervaren hebt en dingen een plekje geven. Een huiswerkopdracht om niet constant aan je collega's bevestiging te vragen. Dat was lastig, want dat deed ik. Doe ik soms nog steeds een beetje. Dat is de mens en dat is oké. Door dat soort dingen creëer je iets meer bewustzijn, omdat je er bewust mee bezig bent. Je wordt gedwongen om bewust te zijn, in plaats van door te gaan waar je normaal doorgaat. Dat zijn opdrachten die je meekrijgt.

00:15:18 - 00:16:45

Sebastiaan Nederhoed: Ik had een fysieke negatieve ervaring als resultaat van wat er was gebeurd. Ik was constant duizelig en dat was weer een trigger voor paniekaanvallen. Tintelingen in mijn handen en voeten. Soms nog weleens angstaanvallen. Het gevoel dat je een soort van gedistantieerd bent van je lichaam. Ik kan het een beetje uitleggen als mensen die een paar wijntjes of beetje drinken en dan iets te veel en om tien uur wakker worden en de zon schijnt buiten, dat gevoel. Voor de mensen die drinken: dat gevoel. Ik drink niet meer, of één biertje in de maand. Je gaat hulp zoeken buiten jezelf. Ik ben het ziekenhuis en alle stationnetjes af geweest. Ik kwam als laatste station bij de kno-arts voor een duizeligheidstest. Daar konden ze niks vinden. Ze zeiden: je hebt hyperventilatie, dus iets met je ademhaling. Ik zei: wie gaat mij helpen dan? Weer buiten mezelf. Hij zei: dat weet ik niet. Ik ben de materie ingedoken en gaan lezen. Wetenschap, fysiologie, biologie, hoe werkt het lichaam. In plaats van iemand maar volgen. Ik wil mezelf goed doen, in plaats van zomaar iets aannemen. Ik ben dat gaan ervaren. Ik zat nog bij JISTARC en was daar net geplaatst als sergeant-majoor.

00:16:45 - 00:18:02

Sebastiaan Nederhoed: Ik ben met ademhalingswerk bezig gegaan, omdat ik dat wilde resetten. Het was een beetje lastig, werd weer een doel en werd weer dwangmatig en dan heb je minder resultaten. Uiteindelijk kon ik me daar aan overgeven. Dat hield in dat ik drie keer per dag 20 minuten op zolder ging zitten en met mijn ademhaling bezig ging. Ik ben een keer zo ontspannen geraakt - dat noemen ze dan meditatie blijkt - waarbij ik niet weet waar ik was, maar het was heel fijn. Ik voelde me er heel goed bij, in plaats van bij een theetje waar je rustig van wordt. Alles buiten jezelf. Dat vond ik interessant. Mijn vrouw en ik deden CrossFit bij een CrossFit box. Wij rekken en strekken veel en mijn vrouw is redelijk flexibel. Hypermobiel heet dat. Er werd gevraagd: ben jij yogadocent? Toen zei ze: nee. In die periode wilden we een retraite gaan doen in de Himalaya of weet ik waar. Toen zei Evelien: waarom gaan we niet zelf een yogaopleiding volgen? Dat is de kracht van ons als team. Ik had al mindfulness gedaan in Beukbergen en er een beetje aan gesnuffeld. Ik weet nu officieel dat ik ADHD heb, maar dat wist ik toen al.

00:18:02 - 00:18:02

Deborah: Je hebt het stempel gekregen?

00:18:03 - 00:18:13

Sebastiaan Nederhoed: Ja, het DSM-5 stappenplan gevolgd. Toen zaten we een maand in India en hebben we het gedaan.

00:18:14 - 00:18:33

Sebastiaan Nederhoed: Evelien wilde altijd een boek schrijven. Ik had de ervaring op ademwerk en was met de coachesopleiding bezig. Mijn ervaring van hard gaan en het zachte wat ik dus nu leerde. Toen dachten we: jij wil een boek schrijven. Het logo, de leeuw, was er al. Zoek maar op, het yogability logo.

00:18:33 - 00:18:35

Deborah: Yogability.nl

00:18:35 - 00:18:51

Sebastiaan Nederhoed: Precies, of google mijn naam. Toen dacht ik: ik heb een bijdrage geleverd in het boek: het ademwerkdeel en wat poses met mijn fysieke lichaam.

00:18:53 - 00:18:54

Deborah: Toch een stukje erkenning dan!

00:18:54 - 00:19:06

Sebastiaan Nederhoed: Ik weet niet hoe dat gekomen is. We willen mensen meenemen in ons gevoel, onze visie.

00:19:06 - 00:19:07

Sebastiaan Nederhoed: Je gaat het uitdragen.

00:19:09 - 00:19:14

Sebastiaan Nederhoed: Ja, toen hebben we daar een concept van gemaakt. Ik heb op school een beetje opleiding dingetjes geschreven.

00:19:14 - 00:19:16

Deborah: Je hebt er hartstikke veel ervaring mee.

00:19:16 - 00:19:49

Sebastiaan Nederhoed: Zeker. We hebben het gedaan en toen kwam covid helaas. We waren bezig met een mooie roadshow. Nu staat het zoals het staat. Het is geen massa is kassa, maar dat hoeft ook niet. We gaan voor: ben je eraan toe? Vind je het passend in je leven? Het is niet een cursusje dat je op zaterdag volgt. Je bent er toch een half jaar mee bezig en helemaal actief met feedback en dat soort zaken. Dat is wat mijn vrouw doet. Ik ben spokesman en dat doe ik met heel veel passie. Dat is zoals het komt en het is heel mooi om te doen.

00:19:49 - 00:19:49

Deborah: Wat leuk!

00:19:49 - 00:20:03

Sebastiaan Nederhoed: Die kennis neem ik mee in mijn yogalessen en in wat ik doe onder de naam 'stoppen waar anderen doorgaan' op social media. Ik probeer mijn collega's te inspireren dat het niet zo zweverig is. Het oordeel wat 'we' hebben en ik ook had.

00:20:04 - 00:20:08

Deborah: Zeker, yoga is voor zweverige geitenwollen sokken mensen, toch?

00:20:09 - 00:20:23

Sebastiaan Nederhoed: Dat is de associatie die men met het woord yoga heeft. Ik vraag meestal: wat voor betekenis heb jij bij het woord yoga? Dat gaan we nu niet doen, maar daar kun je alle kanten mee op. Je kunt er een hele filosofie over loslaten. Dat is voor iedereen anders.

00:20:24 - 00:20:35

Deborah: We hebben een jaar of anderhalf jaar geleden, denk ik, een aflevering gemaakt en daar hadden we allerlei variaties op yoga. Was dat bij jouw sportschool?

00:20:35 - 00:20:42

Anne-Marij: Broga, voor mannen. Yoga op een sub.

00:20:42 - 00:20:44

Deborah: Ja, dat zie je vaker.

00:20:44 - 00:20:47

Anne-Marij: Hotyoga. Honderdduizend dingen.

00:20:47 - 00:21:07

Deborah: Voor ieder wat wils. Ik vind het heel leuk. Op de socials doe je: stoppen waar anderen doorgaan. Beperk je jezelf alleen tot de socials? Of doe je meer dan dat binnen onze organisatie bijvoorbeeld?

00:21:08 - 00:21:23

Sebastiaan Nederhoed: Ja, zeker. De content van de socials betreft meestal een samenvatting van een workshop die ik dan ergens heb gegeven. Zo heb ik er al best wat mogen verzorgen.

00:21:23 - 00:21:28

Deborah: Dus je wordt regelmatig gevraagd om de mensen eens even mee te nemen naar zichzelf?

00:21:31 - 00:21:52

Sebastiaan Nederhoed: Ja, dat is mede door social media en vooral LinkedIn. Afgelopen dinsdag ben ik nog bij het ontwikkelingstraject van Defensity College op de Mea in Amsterdam geweest. Ik heb mijn lezing vanuit het KNAK gegeven waarbij ik door dit verhaal - ondersteund met plaatjes en videootjes - probeer te verbinden op emotie.

00:21:52 - 00:22:23

Anne-Marij: KNAK hebben we eerder een aflevering mee gemaakt. Het idee van KNAK is dat als er wat speelt, of aan de hand is, je daar over kan praten met elkaar. Dat we dat niet hoeven te verstoppen. Dat we niet alleen stoere militairen zijn die alleen door moeten gaan. Je kunt je verhaal doen en we zijn er voor elkaar. Dat is volgens mij het achterliggende idee van KNAK. Daar ben jij dus ambassadeur van en in dat kader geef jij dat soort lezingen?

00:22:23 - 00:23:00

Sebastiaan Nederhoed: Op social media werden verhalen gedeeld en dat gebeurt nog steeds. Ik werd daardoor getriggerd, of ik werd daardoor benaderd. Dat weet ik even niet. Ik kende Ronaldo en Robin niet. Ik heb dat verhaal gedeeld en zo is het balletje gaan rollen. Naast de lancering van het boek - Functional Yoga: fysiek en mentaal fit - wat ik met mijn vrouw heb geschreven, heeft mijn vrouw persberichten uitgestuurd. Ik ben bij iedereen gelicht. Een militair die aan yoga doet. In coronatijd zijn ze thuis geweest en op de kazerne.

00:23:01 - 00:23:58

Sebastiaan Nederhoed: Ik heb laatst nog bij Zin in morgen met Kim-Lian op de kazerne een interview gegeven en ze deed een yogales mee. Zo zijn er een aantal zaken, Yogamagazine, Exercise en Sterker, waarbij ik mijn verhaal deed. Dat is een beetje in dezelfde visie als KNAK, want het gaat over mijn verhaal en dat is oké. Die visie probeer ik op mijn eigen platform - waar de KNAK ambassadeur vermelding staat - uit te dragen, want dat geeft mij de ruimte om dit in de tijd van de baas te kunnen doen. Non-profit, voor de collega's en op een laagdrempelige manier, omdat ik erin geloof. Het eerste deel is vanuit het KNAK en het tweede deel valt onder het yoganetwerk vlaggetje, waar ik ruimte voor heb gekregen. Daar zit het stuk ademwerk in. Dat valt onder yoga.

00:23:59 - 00:24:52

Sebastiaan Nederhoed: Het eerste deel is verbinden op emotie: wie ben ik en waar kom ik vandaan? We proberen die emotie naar voren te laten komen: wat ervaarde ik op dat moment? Dat is wat we allemaal meegemaakt hebben: angst, machteloosheid, verdriet et cetera. Dat doe ik op mijn manier, down to earth. Blijkbaar landt dat. Vanuit mijn oogpunt in mijn verhaal, maar bij de andere KNAK ambassadeurs ook. Daarna zijn we met ademwerk bezig gegaan. Mensen voelen zich dan vertrouwd om dat over zich heen te laten komen, op een voorzichtige manier in aanraking te komen met hunzelf en even uit hun hoofd te gaan. Ze hadden allemaal oordelen voordat ik überhaupt het verhaal begon. We hebben een check-in en je zit met je armen over elkaar gebogen.

00:24:52 - 00:24:54

Anne-Marij: Alleen al het woord check-in.

00:24:55 - 00:25:06

Sebastiaan Nederhoed: Dat deed ik niet, maar dat doen ze bij MEA. Een stukje positiviteit en succes delen. Dat zie je veel vertegenwoordig, op de HAN zag je dat ook. Even een check-in doen.

00:25:06 - 00:25:08

Deborah: Dat zie je heel veel.

00:25:08 - 00:25:10

Sebastiaan Nederhoed: Dat is precies dat stoppen.

00:25:13 - 00:25:53

Deborah: Vinden we het niet heel spannend om dat te doen? Ik heb me afgevraagd: ik en yoga, ik heb helemaal geen rust voor yoga. Ik kan 100 excuses opnoemen waarom ik vooral niet aan yoga hoef te doen. Daar heb ik allemaal niks aan. Kan het zijn dat we het misschien heel spannend vinden om ineens rust te voelen? Of om even bij jezelf stil te staan? Het is heel kwetsbaar. Je kunt kwetsbaar zijn op verschillende manieren, maar het is best heel kwetsbaar om even tijd te nemen voor jezelf, even te stoppen en even die rust te vinden. Vinden we dat spannend? Wat ervaar jij?

00:25:53 - 00:27:00

Sebastiaan Nederhoed: Dat is wat ik terugkrijg als je daarop doorvraagt en dat is ook mijn eigen ervaring. Het meest confronterende is het daadwerkelijk in contact komen met wie jij van binnen bent. Dat is een beetje lastig. Je hebt ik - mijn ego - en jezelf. We zeggen: ik gun mezelf dit. Ik is hoe je je laat zien en jezelf is wie je bent. In verschillende contexten hebben we een ander masker op en dat is ons ego. Dat is oké, sergeant-majoor Nederhoed, met of zonder rode baret. Dat zegt iets, maar dat ben ik van binnen niet. Dat is niet mezelf. Om dat te kunnen ervaren, ben ik wel ergens doorheen gegaan. Dat kleine jochie wat verdriet had, die zijn vader miste en alles wat er in zijn jeugd is gebeurd. Dat is facking niet leuk, heel vervelend.

00:27:02 - 00:27:31

Sebastiaan Nederhoed: We hebben niet allemaal letterlijk dat meegemaakt, maar we hebben allemaal zoiets in ons rugzakje. Wat ik zei: dat vormt je in het nu. Als jullie het oké vinden, wil ik even los van het woord yoga, als zijnde yoga in zijnde bewegen. Mijn boodschap is: yoga is een middel om in contact te kunnen komen met jezelf. Daar gaat het mij om. Stoppen waar anderen doorgaan. Jij bent net met de trein aangekomen. Die was wat later.

00:27:31 - 00:27:32

Anne-Marij: Ja, ik had de trein gemist.

00:27:32 - 00:27:37

Sebastiaan Nederhoed: Lag het aan jezelf of NS?

00:27:37 - 00:27:41

Anne-Marij: Dat lag aan mij. Ik was te laat. Ben rennend naar het station gegaan, maar toen was hij net weg.

00:27:41 - 00:28:27

Sebastiaan Nederhoed: Hou dat vast. Dat is een voorbeeld. Ook voor de luisteraars: rennen. In het verkeer om net die vergadering te halen. Je hebt net al een vergadering gehad en die ging niet over inhoud, maar vooral op emotie. Dat is even anders verbinden op emotie, maar er wordt vaak veel gesproken en we vergeten de inhoud. Dat is mijn eigen ervaring en dan zit er heel veel onderlaag energie. Wat we zien wordt niet uitgesproken. Je neemt dat mee en stap je gefrustreerd uit je auto. Wellicht omdat je ingehaald bent op de snelweg en daar gebaren zijn gemaakt. Dan kom je hier in de volgende vergadering. Dat is best een pittige vergadering waarbij we even meters moeten maken. Je komt binnenvallen, nog net in struikelend en je gaat zitten. Er zitten allemaal mensen en de vergadering is al een beetje bezig.

00:28:29 - 00:29:19

Sebastiaan Nederhoed: Of jij start hem. Je ziet iemand een gek gezicht trekken als er wat gezegd wordt. Wat gebeurt er? Wat ik dacht en wat er vaak gebeurt: hij trekt een gek gezicht, gaat het over mij? Ik ben totaal niet meer met die inhoud bezig, maar met die persoon. Ik ben verbonden met - meestal - negatieve gedachten, gevormd door alles wat ik daarvoor heb meegemaakt. Waar en wanneer ben je even stil gaan staan? Wanneer stop je even? Dat is de boodschap die ik mee wil geven. Op het hoofdkwartier blijkt nu [onhoorbaar: 00:29:01-00:29:03] dat ze tussen de vergaderingen een kwartier hebben geblokt om even af te schakelen. Dat is in between breaks. Er is onderzoek naar gedaan wat dat met je brein doet. Anders rook je je brein op, maar ook je stukje zelfregulatie en emotieregulatie.

00:29:19 - 00:29:21

Anne-Marij: Het rookt je brein op, maar het is dus niet voor de rokers?

00:29:21 - 00:29:22

Sebastiaan Nederhoed: Nee, het is niet voor de rokers.

00:29:25 - 00:29:27

Deborah: Geen rokerspauze. Wat een goed idee.

00:29:28 - 00:30:14

Sebastiaan Nederhoed: Dat is de boodschap die ik heb. Weer als praktisch voorbeeld die vergadering. Als leider moet je authentiek genoeg zijn, los van overtuiging, et cetera. Dan heb ik het over kwetsbaar en hardskill en softstkill. Daar wil ik niet heen. In contact met jezelf en authentiek. En ervoor zorgen dat er een sociaal veilige omgeving is. Check-in vinden mensen misschien raar - ook dat is een oordeel - maar even iets doen voordat je gaat beginnen. Een minuut stilte, adem in en uit, ik weet het niet. Dat daar ruimte voor is, dat het praktisch is en onderbouwd is dat het helpt. We hoeven niet in één of andere wazige houding te gaan staan.

00:30:14 - 00:30:16

Anne-Marij: Of met zijn allen in een ijsbad.

00:30:16 - 00:30:29

Sebastiaan Nederhoed: Precies. Dat is een bridge too far. Een ijsbad is een stuk weerstand wat je oproept om bepaalde dingen te trainen. Begrijp je een beetje de boodschap? De boodschap is stilstaan. Yoga even weg.

00:30:29 - 00:30:32

Deborah: Yoga is een middel om even een moment voor jezelf te pakken.

00:30:33 - 00:30:49

Anne-Marij: Ik denk vooral waar jij mee begon. Het idee: ik ben gestrest, zit niet lekker in mijn lijf, of wat dan ook en ga dat oplossen door er iets bij te doen. Ik ga een ijsbad cursus, iets met ademhaling of een yogacursus doen, want dat is nu de oplossing.

00:30:50 - 00:30:50

Deborah: Daar word ik rustig van.

00:30:51 - 00:30:58

Anne-Marij: Dan komt er dus weer wat bij waar je tijd voor moet hebben. Waar je dan verplicht moet gaan ontspannen en dan ga je al helemaal niet ontspannen.

00:30:59 - 00:31:00

Deborah: Je moet er even heen. Dan moet je opschieten, want anders haal je het niet.

00:31:03 - 00:31:36

Anne-Marij: Precies. Het idee is juist: wat kan ik misschien minder doen, of waar kan ik even die rust tussendoor vinden? Waarvan kan ik zeggen: we gaan nu niet een hele dag van vergaderingen plannen, maar we hebben even een break tussendoor. Of: nee, we doen dit niet, we verzetten het naar een andere dag. Verzin het. Nee, ik kan een bepaalde taak er niet bij hebben, waar je normaal zegt: geef mij alles er maar bij, want dat moeten we allemaal kunnen. We gaan juist daar dat momentje zoeken zodat je het wel kan behappen.

00:31:37 - 00:32:06

Sebastiaan Nederhoed: We zeggen wel eens: twee stappen terug om weer één voorwaarts te kunnen. Dat is precies wat het is. Misschien een leuk voorbeeldje, verbinden naar het netwerk. Thuis heb ik een netwerk en van de week was dit hele netwerk in de war. Dan ben ik ook in de war en kan ik niet werken. Wat gebeurt er dan? Dan ga je roeren in een netwerk. Soms is het verstandig om alles down te brengen en opnieuw op te bouwen. Zo deden ze het vroeger met de CCT, of een tunnel verbinden.

00:32:06 - 00:32:09

Anne-Marij: Hebben we het nu over een technisch netwerk of over mensen?

00:32:10 - 00:32:12

Sebastiaan Nederhoed: Een technisch netwerk. Even terug naar het vakgebied: verbindingsdienst.

00:32:13 - 00:32:14

Deborah: We vervallen even in onze primaire rol.

00:32:15 - 00:32:55

Sebastiaan Nederhoed: Ik ben anders verbindend bezig, dat klopt. Dat is een verschuiving. Wat ik wil zeggen: je zit er zo in vast. Het werd drie uur, vier uur, vijf uur, zes uur. Snel tussendoor eten. Dat is precies het gedrag wat we doen en wat ik nog steeds wel vertoon. Even een boterhammetje achter die computer. Op een gegeven moment had ik 's avonds een kop vol watten en flitsen in mijn hoofd. Vergelijkbaar met wat ik toen ervaarde. Voor mij is dat de trigger dat ik te veel heb gedaan. Wanneer heb ik gestopt? Voorovergebogen, je ademhalingsspieren kunnen niet goed uitzetten. Allerlei fysiologische dingen die gebeuren. Als je dat projecteert op het werk, is dat wat we hoofdzakelijk laten zien: rennen, in je sporttenue bezweet in de vergadering. En maar doorgaan.

00:32:55 - 00:32:56

Anne-Marij: Het moet allemaal.

00:32:56 - 00:33:26

Sebastiaan Nederhoed: Precies. Uiteindelijk moet je ook slapen. Ik wil goed slapen, want anders voel ik me de volgende dag nog minder fijn. Dan heb ik nog minder emotieregulatie, of bandbreedte en bewustzijn. Dan ga ik weer door en stort ik neer. Wat ik heb gedaan: even loslaten, terug naar de tekentafel, stoppen, uitzoomen, even wat ademwerk doen of waar je je fijn mee voelt en rustig nadenken. Dat is in dit geval in de context het stoppen. Dat kun je ook in de vergadering doen, of in een project wat niet lekker loopt.

00:33:27 - 00:33:34

Deborah: Ik zit vol fascinatie te luisteren. Ik denk bij mezelf: ik ga alleen maar door. Een boterham even snel, want dan kan ik dit en dat nog even doen.

00:33:34 - 00:33:34

Anne-Marij: Heel herkenbaar. Ik hoef helemaal geen lunchpauze.

00:33:36 - 00:33:51

Deborah: Ik hoef geen lunchpauze, want in dat uur kan ik nog van alles doen. Ideaal. 's Avonds moet je afschakelen en soms doe je dat niet. Dan doe je toch nog even die mail en ergens naar kijken. Wanneer stop je dan? Wanneer stop je met werken?

00:33:52 - 00:33:54

Anne-Marij: Dat is met thuiswerken meer geworden.

00:33:56 - 00:34:09

Deborah: Ja, dan pak je helemaal geen pauze meer. Ik weet dat ik beter beneden kan eten terwijl ik boven aan het werk ben als ik thuis werk bijvoorbeeld. Ik weet het, maar toch doe ik het niet. Wat zou mij helpen?

00:34:10 - 00:34:11

Sebastiaan Nederhoed: Weet ik niet. Bewustwording.

00:34:11 - 00:34:11

Anne-Marij: Yoga denk ik.

00:34:11 - 00:34:34

Sebastiaan Nederhoed: Het verboden woord. Het gaat om bewustwording. Het probleem is dat we maar 5 procent bewustzijn en 95 doen we onbewust. De vraag is: heb jij het nodig? Slaap je goed? Ben je gelukkig? Maak je lol? Voel je autonomie? Een stuk binding, gewaardeerd, levensautonomie, binding en competentie.

00:34:34 - 00:34:34

Deborah: Ja.

00:34:34 - 00:34:36

Sebastiaan Nederhoed: Prima, toch? Waarom zou je dat moeten doen?

00:34:38 - 00:34:39

Deborah: Omdat het wel eens lekker is.

00:34:39 - 00:34:47

Sebastiaan Nederhoed: Dan is dat jouw behoefte. Daar gaat het om. Hoe emotioneel, dat heet volgens mij emovreren.

00:34:47 - 00:34:47

Deborah: Oh, wat een mooi woord.

00:34:50 - 00:35:24

Sebastiaan Nederhoed: Dat is kijken of er een emotie aanwezig is, waardoor iets beter landt. In de coaching heb je dan een haakje om door te gaan. Dan weet je dat je goed zit. Dan heb je de gevoelige snaar geraakt. Als jij daar geen emotie bij voelt, dan proberen te verbinden op emotie als je kijkt naar KNAK. Als je iemand mee kan nemen in je verhaal en iemand ervaart daar iets bij - verdriet, boosheid - dan ervaart diegene daadwerkelijk de noodzaak om iets te doen met wat je daarna vertelt. In ieder geval om het te proberen. In plaats van in de koffiekamer: boeien, werkt toch niet voor mij.

00:35:28 - 00:35:57

Anne-Marij: Ik vond het heel herkenbaar wat je net zei. Die presentatie die je deze week hebt gegeven. Dat je merkte dat er weerstand was: wat gaat er nu komen? Mensen hebben daar een idee of vooroordeel bij. Jij komt met een heel persoonlijk iets en toont je kwetsbaar, wat maakt dat mensen aan gaan staan en meedoen. Als je dan een bepaalde oefening met ze gaat doen, ebt dat hele lastige eraan toch een beetje weg.

00:36:06 - 00:36:45

Anne-Marij: In een opleidingssetting heb je dat ook. Dat hebben wij meegemaakt. Dan zit je met elkaar in een klas en moet je ineens allemaal dingen met elkaar delen in een feedbackgroepje. Ik heb dat zelf heel erg moeten leren. Ik heb ervaren dat het ontzettend werkt als je toch probeert wat meer van jezelf van binnen te laten zien. Dat werkt heel erg door in hoe je elkaar in een groep vindt, of dat de ander dan de openheid voelt om net iets meer te vertellen of wat verder te gaan. Dat maakt het onderling sterker en makkelijker.

00:36:47 - 00:37:08

Sebastiaan Nederhoed: Dat is het stukje sociale veiligheid. Als we kijken naar authentiek leiderschap, is voor mij persoonlijk... Dat staat in mijn nieuwe boek: Stoppen waar anderen doorgaan. Daar beschrijf ik alle rollen uit mijn leven en alle maskers die ik gedragen heb. De lessons learnt, of in ieder geval een after action review wat ik daarvan geleerd heb, waardoor ik nu kan zijn wie ik ben en hoe ik tegen het leven aankijk.

00:37:08 - 00:37:08

Deborah: Leuk!

00:37:08 - 00:37:11

Sebastiaan Nederhoed: Dank je wel. Dat moet nog blijken als hij af is. Het schrijfproces was in ieder geval leuk.

00:37:13 - 00:37:14

Deborah: In ieder geval voor jezelf leuk om dat te maken.

00:37:14 - 00:37:15

Sebastiaan Nederhoed: Ja, heel mooi.

00:37:15 - 00:37:16

Anne-Marij: Die komt dus nog uit?

00:37:16 - 00:37:21

Sebastiaan Nederhoed: Binnen nu en een tijdje, maar ik denk dat het voor augustus moet lukken.

00:37:21 - 00:37:22

Deborah: Voor de zomer. Wat leuk!

00:37:22 - 00:38:02

Sebastiaan Nederhoed: Daar beschrijf de periode op school - waar wij elkaar van kennen Deborah - hoe ik zo aan het handballen was met het handboek leidinggeven. Toen was het competentiegericht opleiden en toen werkten we met [onhoorbaar: 00:37:35] verworven competenties, maar dat was helemaal niet concreet. Dat werd geroepen in de bladen, in de onderofficier. Dat was voor mij als startende sergeant de heilige bijbel. Wat ging ik doen? Ik ging me conformeren aan regeltjes. Ik ging me conformeren aan wat er beschreven stond. Dat kwam omdat ik nog perfectionistisch was. Dat was mijn valkuil gevoed door die angst en verbonden met mijn verleden en wat men van mij vindt. Dan kun je nooit authentiek in contact komen met jezelf.

00:38:02 - 00:39:06

Sebastiaan Nederhoed: Wat jij dus net zegt, Anne-Marij. Als je dat laat zien en deelt, ontstaat er meer ruimte: sociale veiligheid. Ik was me heel erg aan het conformeren aan het handboek leidinggeven, maar met de onbewuste drijfveer van perfectionisme. Dat is geëscaleerd. Ik wilde iets in een bepaalde setting, of in een context plaatsen. Ik was een liedje aan het kloppen op de tafel en zij moesten raden welk liedje dat was. Dat ging helemaal niet de goede kant op, dus die zaten mij aan te kijken: wat gebeurt hier. Ik ben een beetje boos geworden op die leerlingen. Dat was voor mij wel het eerste moment: er zit iets. Ik ben daar op aangesproken, nadat ik mijn excuses had aangeboden. Hé Sebas, we zien wel wie jij bent, doe wat je altijd doet. Ik was me er niet bewust van wie ik ben. Daar was het eerste scheurtje in mijn masker.

00:39:06 - 00:39:08

Deborah: Doe het vanuit jezelf, niet omdat het er staat.

00:39:08 - 00:39:41

Sebastiaan Nederhoed: Precies. Dat betekent niet dat dat er niet moet zijn. Ik denk dat daar een groot spanningsveld is ontstaan binnen de oude manier van regeren, leidinggeven. Ik weet niet of ik het zo mag noemen, maar dat is misschien makkelijk te duiden. Er zit een spanningsveld tussen de nieuw denkende, waarbij kwetsbaarheid er mag zijn, voor zover dat zo specifiek aangeduid moet worden.

00:39:41 - 00:39:45

Anne-Marij: Het is nu meer gangbaar. De huidige generatie vraagt daar denk ik om.

00:39:48 - 00:39:56

Deborah: We koppelen het wel eens aan de generaties. Het oud denken en het nieuw denken. Het is helemaal hoe je zelf grootgebracht en opgevoed bent, versus de jeugd nu.

00:39:56 - 00:40:12

Anne-Marij: Precies. Waarbij het niet zo is dat alleen de jeugd er nu behoefte aan heeft. Jij bent het levensgrote voorbeeld ervan, Sebas. Die openheid is er nu meer, omdat daar veel meer aandacht voor is. Jij vraagt hier dus ook aandacht voor.

00:40:15 - 00:40:53

Sebastiaan Nederhoed: Ik wil best de discussie aangaan. Een tijd geleden ging het op LinkedIn over militaire vorming en dat de context bepaalt hoe een leidinggevende zich moet gedragen. Het is sowieso altijd dat de context bepaalt. Of ik krijg argumenten: we zitten in een hiërarchische organisatie, waarbij we geweld et cetera hebben. Dat snap ik, maar ook daar bepaald de context. Ik ben geen gevechtssoldaat. Ik ben basis opgeleid, maar geen infanterist. Als ik onder vuur lig - heb ik gelukkig nooit mogen meemaken - ga ik niet zeggen: ik voel me niet zo fijn hierbij. Dan ga ik mijn dril uitvoeren.

00:40:53 - 00:40:56

Anne-Marij: Dan gaan we door waar anderen stoppen.

00:40:56 - 00:41:04

Sebastiaan Nederhoed: Precies, bewust. Als je daarna terugkomt op het kamp, vind ik persoonlijk dat er ruimte moet zijn om even af te schakelen en daadwerkelijk te zeggen hoe je je gevoeld hebt op dat moment. In ieder geval vanuit mijn behoefte en dat is mijn boodschap. Zonder dat het invloed heeft als je verder solliciteert tot korporaal.

00:41:19 - 00:41:20

Deborah: Wat een ander daarvan vindt.

00:41:21 - 00:41:23

Sebastiaan Nederhoed: Iedereen heeft die ervaring en dat is oké.

00:41:23 - 00:41:41

Anne-Marij: Als we kijken naar KNAK en zaken als PTSS, dat gaat over coping. Als wij als organisatie manieren vinden om mensen te helpen in die coping, gaan we daar PTSS-gevallen mee voorkomen, als het goed is.

00:41:41 - 00:41:46

Sebastiaan Nederhoed: Ik ben geen psycholoog, dus dat durf ik niet uit te spreken, maar laten we hopen dat het daaraan bijdraagt.

00:41:47 - 00:41:50

Deborah: Precies. De parkeerplaats. Parkeer hem even.

00:41:50 - 00:41:59

Anne-Marij: Dat is hem. Totdat je te veel hebt geparkeerd in je parkeerplaats en dan gaat het mis bij de volgende auto die erbij komt.

00:42:00 - 00:42:44

Sebastiaan Nederhoed: Daar gaat het over. Even terugpakken op jou: heb je het nodig? Als je nooit stopt, of het is een gewoonte van ons allen dat dit oké is, word je er niet mee opgevoed. De militaire mentale vaardigheden die in concept uit zijn gebracht, psychologische capaciteiten bij de eenheid en al dat soort initiatieven, om dat op het startende niveau - terugkijkend naar mezelf toen ik zeventien was en in Oirschot kwam en stoer deed - al mee te geven. Dat ademhalingsoefeningen naar je buik ontspannend werken en invloed hebben op je schieten. Dat je het wel praktisch maakt zonder dat het zweverig is. Dan wordt het een nieuwe gewoonte en is het niet meer raar.

00:42:44 - 00:43:39

Deborah: Dat vind ik een hele goeie. Even terugpakkend op yoga, want zo noemen we het dan. Als we het als militairen over yoga hebben, gaat het er om dat je even terug naar jezelf gaat en je ademhaling let. Ik heb trouwens Kamp van Koningsbrugge weer gevolgd deze afgelopen serie. Ik kan er altijd zo lekker van genieten. Daar zag je heel duidelijk dat ze met die deelnemers een moment pakten: we gaan even een moment voor jezelf pakken. Dat ligt precies in lijn met wat je zegt: wanneer pakken we als defensie door, als we dit met zijn allen heel belangrijk vinden? Overal waar je komt krijg je iemand die iets vertelt over waarom yoga, ademhalen, of even stilstaan bij jezelf zo belangrijk is. Wanneer zien we dat nu eens regulier terug? Wanneer is het onderdeel van onze militaire basisvaardigheden dat we weten hoe we dit moeten doen?

00:43:39 - 00:44:11

Deborah: Of dat het eens in de twee weken bij de sport een standaard les is, in plaats van dat we weer met een zes meter stam voorwaarts gaan - wat overigens heel leuk kan zijn. Als dit iets is wat we met zijn allen ervaren als écht belangrijk: even terug naar jezelf. Het maakt niet uit of je een rugzak meeneemt waar je u tegen zegt waarbij je dingen een plekje moet gaan geven, of dat je dat helemaal niet hebt maar het belangrijk vindt om even stil te staan bij jezelf en om even die rust te pakken. We zouden dat toch veel meer moeten inbedden.

00:44:11 - 00:44:12

Anne-Marij: Het wordt nu toch veel meer aangeboden?

00:44:12 - 00:44:13

Deborah: Oh, ja? Als regulier? Of als: mag je doen?

00:44:15 - 00:45:22

Anne-Marij: Ja, als: mag je doen. Dat is de grote vraag: is dit iets van het individu? Of is het iets van de werkgever? In hoeverre is het van jezelf? Of ligt het buiten jezelf? Ik ben het op zich met je eens. Misschien dat we het in de initiële opleiding moeten inpassen, want daar heb je geen keus en doe je wat je wordt opgedragen. Zo groeien mensen er mee op. Ik denk dat dat sowieso goed is. Als het er vervolgens is en het wordt aangeboden. Heel veel collega's hebben die opleiding gedaan en zijn dan yogi. Intern binnen onze LO sport gebeurt er van alles mee. Of als jij iets anders hebt qua ademhaling of ijsbaden, waar je heel gelukkig van wordt en waarmee je iets in jezelf traint waardoor je jezelf heel erg van binnen kan vinden. Ik weet niet of dat rugzakjes budget nog steeds er inpast. Er zijn dingen aangescherpt.

00:45:23 - 00:45:23

Sebastiaan Nederhoed: Tegenwoordig moet je alles via een verklaringslijstje en via het STAP-budget.

00:45:28 - 00:45:30

Deborah: Het is heel belangrijk dat we geen oneigenlijke dingen doen.

00:45:33 - 00:45:48

Anne-Marij: Het zijn dingen waar je uiteindelijk zelf voor kan kiezen. Ik vind yoga fijn, maar ik ga het liefst naar mijn paard. Daar word ik heel rustig van en dat is mijn ontspanning. Er is niks anders waar ik meer ontspannen van word dan lekker met mijn paard bezig zijn.

00:45:48 - 00:45:56

Sebastiaan Nederhoed: Precies, maar dat past bij jou. Als we dan yoga weer pakken als zijnde een moment waar je ervoor kan kiezen om stil te staan en te stoppen waar anderen doorgaan...

00:45:57 - 00:45:59

Deborah: We nemen nu yoga, maar het gaat niet om de yoga.

00:46:00 - 00:46:02

Sebastiaan Nederhoed: Het gaat om mindset, gedragsverandering en gewoontes.

00:46:02 - 00:46:09

Deborah: Het gaat om het moment dat je je mindfulness pakt. Hoe je dat dan doet... Het moet ons aangeleerd worden.

00:46:09 - 00:46:09

Anne-Marij: Haken.

00:46:09 - 00:46:17

Deborah: Ik ga haken, daar word ik helemaal rustig van. Dat moet aangeboden worden. Of het dan een yogales wordt of [crosstalk: 00:46:16-00:46:18].

00:46:18 - 00:47:09

Sebastiaan Nederhoed: Het is de manier om iets te bereiken. Ik zeg niet dat alle anderen het niet goed doen. Ik probeer met mijn verhaal mijn boodschap te vertellen. Kun je de vertaalslag maken naar je doelgroep? Je kan een goed product hebben. Yoga is een ontzettend goed product, maar als je niet kan verkopen gaat niemand het gebruiken. Dan heeft je product geen effect. Kunnen we alle positieve effecten, met als doel dat we kunnen doorgaan waar andere stoppen, op die manier vertalen dat het bij de oude generatie landt, met als doelstelling: effectiever vergaderen waardoor de werksfeer omhooggaat, waardoor ik weer zingeving heb om iedere ochtend naar mijn werk te rijden, et cetera. De nieuwe generatie staat daar wellicht wat meer over open, omdat het wat meer normaal is.

00:47:09 - 00:47:46

Sebastiaan Nederhoed: Die vertaalslag kun je maken naar alles. Zo heb ik bij de instructiegroep sniper hetzelfde gedaan bij jonge gasten. Allemaal lekker aan het fitnessen. Hoe ga ik in godsnaam die gasten de Child's Pose aanleren en het nut en belang daarvan uitleggen. Als ik dat kan vertalen en ik kijk naar de doelgroep - die zitten 's avonds in de gym - en ik kan zeggen dat als je dat doet, je meer ruimte creëert en beter kan crosfitten, gaan ze [crosstalk: 00:47:45].

00:47:46 - 00:47:46

Deborah: Allemaal mee.

00:47:46 - 00:48:31

Sebastiaan Nederhoed: Daar ligt de kunst. We moeten stoppen en uitzoomen en een visie hebben. Die militair mentale vaardigheden bijvoorbeeld is leuk - althans dat is mijn ervaring nu ik het heb gelezen-, maar er zit nog een heel traject. Hoe gaan we het implementeren? Hoe gaan we het praktisch maken dat het een gewoonte wordt? Dat zijn hele goeie stappen. Dat heeft jaren nodig. Dan creëren we een omgeving waar het sociaal veilig genoeg is o m te zeggen: we gaan deze vergadering eens even stoppen. Hoe is het bij jou? Alles oké? Ja, ik heb net een autorit gehad en ben een paar keer afgesneden. Als je dan boos kijkt, ben je er niet aan verbonden want dan weet je wat er is. Dan ben jij niet afgeleid van de kern van de zaak. Dan heb je een veel effectievere vergadering. Is toch mooi?

00:48:31 - 00:48:46

Sebastiaan Nederhoed: Dat is alleen maar een win-winsituatie. Je hoeft niet de diepte in te gaan, of t te vertellen dat je ruzie hebt gehad met je vrouw of man 's avonds waardoor je slecht geslapen hebt, maar je kan wel aangeven: ik heb geen fijne nacht gehad. Dan kunnen we daar eventueel rekening mee houden. Als de context het toelaat. Kijk, daar heb je hem weer. Dat is toch oké?

00:48:47 - 00:48:58

Deborah: Is het zeker, absoluut. We moeten richting een afronding gaan, want anders haken alle luisteraars af.

00:48:58 - 00:49:00

Anne-Marij: We moeten stoppen.

00:49:01 - 00:49:04

Deborah: We moeten stoppen waar anderen doorgaan.

00:49:04 - 00:49:05

Sebastiaan Nederhoed: Adem twee keer zo lang uit.

00:49:07 - 00:49:20

Deborah: Dat is dan even een mooi moment dit. Zijn er nog dingen? We stoppen pas op het moment dat jij zegt dat het genoeg is geweest. Zijn er nog dingen die je met ons wil delen? Zijn er nog dingen die we niet benoemd hebben?

00:49:21 - 00:49:45

Sebastiaan Nederhoed: Ik denk het niet. Ik denk dat ik de boodschap die ik wil uitdragen, uitgedragen heb en dat dat landt bij degene die daar naar luisteren en er iets mee willen. Als ze er iets meer over willen weten, kunnen ze mij op de socials vinden. Stoppen waar anderen doorgaan. Lekker makkelijk. Dat is het.

00:49:48 - 00:49:49

Deborah: Super.

00:49:49 - 00:49:49

Anne-Marij: Dank je wel.

00:49:49 - 00:49:51

Sebastiaan Nederhoed: Jullie ook voor de uitnodiging! Leuk, fijn gesprek!

00:49:52 - 00:49:53

Deborah: Leuk dat je bij ons was!

00:49:54 - 00:49:57

Anne-Marij: Stoppen waar anderen doorgaan. Ik vind het een mooie boodschap.

00:49:57 - 00:49:58

Deborah: Dat vind ik ook.

00:49:58 - 00:50:06

Anne-Marij: Het is tijd en plaats afhankelijk. Nog steeds is defensie: doorgaan waar andere stoppen in de basis.

00:50:06 - 00:50:08

Deborah: Zeker, maar dat is het grotere plaatje.

00:50:09 - 00:50:23

Anne-Marij: Precies, in de grotere plaat. Als we het dan hebben over ons dagelijkse ding, je zingeving, wie ben je, je authenticiteit en je balans - een hele belangrijke - dan moet je misschien soms wel even stoppen.

00:50:25 - 00:50:31

Deborah: Ik denk dat het heel goed is. Kijkend naar mezelf heb ik geen hele grote rugzak die ik meesleep.

00:50:31 - 00:50:31

Anne-Marij: Nee? Echt niet? Weet je dat zeker?

00:50:31 - 00:50:55

Deborah: Ik ben er nog niet aan toe. Dat zit heel diep weggestopt. Ik sleep het mee en negeer het. Dat hoeft niet. Je hoeft niet een dikke bak ellende mee te nemen, om het zo te zeggen, om een keer stil te staan bij jezelf. Ik denk dat het heel goed is. Misschien is het juist een voordeel van de huidige generatie dat er [crosstalk: 00:50:53].

00:50:55 - 00:50:55

Anne-Marij: Het misschien wat meer van nature komt.

00:50:55 - 00:51:23

Deborah: Ja, en dat het voor ons wat opgelegd moet worden. Tijdens de podcast zei ik het ook al eventjes. Bij het woord yoga, even stilstaan bij jezelf. Dan denk ik altijd: oh, nee hoor, ik moet eerst de was doen. Of: nee hoor, ik ga eerst deze nota nog afschrijven. Of: oh nee, ik heb dit nog te doen. Of: ja, ik kan wel even een halfuurtje niks doen, maar dit moet ik nog doen en dat moet ik nog doen. 100 excuses bedenken, waarom ik niet even stil hoeft te staan bij mezelf. Waarom ik dat doe, is nog een beetje onderdeel van de zoektocht, denk ik.

00:51:26 - 00:51:27

Anne-Marij: Brengt het je iets?

00:51:27 - 00:51:45

Deborah: Nou, precies. Misschien heb ik er simpelweg geen behoefte aan op dat moment. Zit er geen noodzaak achter ook, wat Sebastiaan ook zei. Misschien heb je het nu niet nodig. Dat kan. Ik denk wel als we af en toe even een momentje stilstaan - bij jezelf of bij wat je doet - het ons allemaal verder helpt.

00:51:46 - 00:51:56

Anne-Marij: Alleen maar heel hard doorgaan op die rijdende trein, jezelf geen tijd gunnen om even te lunchen, Deborah, word je daar uiteindelijk ook niet beter van.

00:51:57 - 00:51:58

Deborah: Dat is absoluut waar.

00:51:58 - 00:52:03

Anne-Marij: Daar ga je een keer tegenaan lopen. Dan is het te goed om te bedenken: moet ik dit nu doen? Of kan ik nu even voor mezelf kiezen?

00:52:08 - 00:52:14

Deborah: Of even een kopje thee drinken zonder dat dat halverwege de vergadering is. Word je rustig van.

00:52:14 - 00:52:15

Anne-Marij: Ik wel.

00:52:19 - 00:52:27

Deborah: Die opmerking die Sebastiaan maakte over OOCL, het Operationeel Ondersteuningscommando Land, dat ze daar...

00:52:27 - 00:52:27

Anne-Marij: De in between breaks.

00:52:28 - 00:52:29

Deborah: Ja, ik vond het een hele goeie.

00:52:29 - 00:52:31

Anne-Marij: Ja, is een hele goeie.

00:52:31 - 00:52:32

Deborah: Hoe simpel is het?

00:52:32 - 00:52:35

Anne-Marij: Ik word helemaal simpel van die vergadermarathons.

00:52:35 - 00:52:50

Deborah: We doen het zelf. Ik doe het zelf. Ik plan ze achter elkaar in, want ik heb geen reistijd omdat we lekker zitten te Teamsen. Dan hoef je geen reistijd in te plannen. Eigenlijk moet je die reistijd wel inplannen. Even dat kwartiertje...

00:52:50 - 00:52:50

Anne-Marij: Thee zet tijd.

00:52:50 - 00:52:59

Deborah: Waarschijnlijk wordt is dat uurtje wat je ingepland had, net zo effectief. Ik weet zeker dat andere mensen heel dankbaar zijn als je dat doet.

00:52:59 - 00:53:00

Anne-Marij: Dat denk ik ook.

00:53:01 - 00:53:06

Deborah: Die kunnen dan even plaspauze houden of een kopje koffie halen. Ik denk dat dat wel goed is.

00:53:09 - 00:53:11

Anne-Marij: Zijn een paar goeie lessen. Heel interessant.

00:53:11 - 00:53:14

Deborah: Ik heb ook wel een leuk idee voor een volgend uitje, Anne-Marij.

00:53:14 - 00:53:15

Anne-Marij: Oh, voor ons samen?

00:53:15 - 00:53:16

Deborah: Ja, voor ons samen.

00:53:16 - 00:53:16

Anne-Marij: Wat gaan we doen?

00:53:17 - 00:53:18

Deborah: We gaan in een ijsbad zitten.

00:53:18 - 00:53:21

Anne-Marij: Nee, absoluut niet. Geen kans.

00:53:21 - 00:53:22

Deborah: Nou, we gaan het zien.

00:53:22 - 00:53:28

Anne-Marij: Misschien als jij een cursus van twee jaar yoga gaat doen.

00:53:30 - 00:53:33

Deborah: Ik vind wel dat er een heel groot ijsbad tegenover staat.

00:53:34 - 00:53:36

Anne-Marij: Dat ijsbad gaat niet gebeuren. Ik vind dat afschuwelijk.

00:53:36 - 00:53:37

Deborah: Ja?

00:53:37 - 00:53:41

Anne-Marij: Ja, ik snap niet dat mensen dat doen. Ik vind dat heel naar.

00:53:41 - 00:53:41

Deborah: Daar begrijp ik helemaal niks van.

00:53:41 - 00:53:41

Anne-Marij: Net als koud douchen. Hoezo?

00:53:41 - 00:53:46

Deborah: Het is toch niet iets onoverkomelijks?

00:53:46 - 00:53:48

Anne-Marij: Ik vind het heel stom.

00:53:48 - 00:53:49

Deborah: Dikke bult in de podcast.

00:53:51 - 00:54:04

Anne-Marij: Ja, dikke bult in de podcast aan het eind. Ik heb daar werkelijk... Net zoals insecten eten. Ik weet niet of dat iets met elkaar te maken heeft. Over gva of zo. Ik vind dat zoiets stoms.

00:54:04 - 00:54:07

Deborah: Daar zie ik ook de noodzaak niet van in. Een ijsbad nemen met ademhaling en dat soort dingen vind ik wel...

00:54:08 - 00:54:12

Anne-Marij: Dat vind ik onzin. Dan ga ik zo wel even goed ademhalen. Een ijsbad vind ik heel stom.

00:54:12 - 00:54:15

Deborah: Oké, dus ik moet iets anders verzinnen.

00:54:15 - 00:54:18

Anne-Marij: We gaan toch iets anders doen, denk ik.

00:54:19 - 00:54:19

Deborah: Heel goed.

00:54:19 - 00:54:32

Anne-Marij: Ik wil hiermee niet de mensen die het heel fijn vinden in het ijsbad en de ademhaling die daarbij gepaard gaat... Doe dat vooral als je daar heel gelukkig van wordt, maar ik word daar niet gelukkig van. En dat mag ook.

00:54:32 - 00:54:39

Deborah: Precies, maar dat geldt voor alles. Iedereen vindt iets leuk en de ander vindt helemaal niks leuk. Doe vooral wat bij jou past.

00:54:39 - 00:54:42

Anne-Marij: Ja, wat bij je past. Dat is het. Dat is onze boodschap. Nou, dat was hem.

00:54:42 - 00:54:44

Deborah: Dat was hem, Anne-Marij.

00:54:44 - 00:54:45

Anne-Marij: Tot de volgende keer.

00:54:45 - 00:54:45

Deborah: Tot de volgende keer.