Vorige week maandag kreeg ik van onze trainer Thomas deze opdracht via de app:

‘Start zondagavond na het eten met een vaste van 24 uur en kom maandagavond om 18.00 uur nuchter én in sportkleren naar de locatie toe. En neem ook een handdoek mee voor na het ijsbad.’

Het was de opdracht voor de laatste bijeenkomst van de cursus ‘Intermittent Living’ en ik zag er als een berg tegen op. Nu heb je vast wel eens gehoord van Intermittent fasting, misschien doe je er zelfs aan. Intermittent living gaat echter nog een paar stappen verder en daagt mensen bijvoorbeeld ook nog uit op het gebied van intervaltraining, waterinname, hitte en koude, de ademhaling en co2-tolerantie, dag en nacht ritme én zet mensen onder cognitieve druk.

Het doel van Intermittent living is om als het ware terug te gaan naar de ‘default setting’ die we hadden als jager-verzamelaar. Door ons lichaam acute stress-prikkels te geven (in de juiste dosis) gaan er allerlei gezondheid-bevorderende processen in werking, aldus professor Leo Pruimboom, de ontwikkelaar van het concept.

Ik moet bekennen dat ik heb overwogen om me ziek te melden toen ik de opdracht las. Je moet even weten dat mijn opa banketbakker was en dat ik tijdens mijn jeugd altijd rijkelijk voorzien werd van gevulde koeken en andere zoete lekkernijen. Inmiddels bestaat die gewoonte bij mij een jaar of 50 en ga ik zelden van huis zonder zoetigheid.

Hoewel ik het geluk heb dat ik niet snel aankom, vond ik het hoog tijd worden om wat bewuster met voeding om te gaan. Om die reden én omdat ik graag nieuwe dingen ontdek meldde ik me aan voor deze cursus.

En daar had ik nu dus een beetje spijt van… Alles in mij verzette zich: ‘Niet nu, want het komt niet uit! Wat denkt die Thomas wel niet? Ik bepaal zelf wel of, wanneer en hoelang ik ga vasten!’

Lang verhaal kort: ik ben de uitdaging aangegaan en moet eerlijk zeggen, het viel me alles mee. Zelfs het uur intervaltraining met speciale tape over mijn mond bleek goed vol te houden. En in een ijsbad had ik al eens gezeten, dus ook dat bleek goed te doen. Het resultaat van deze cursus is dat ik me weer een stukje vrijer voel en nog meer vertrouwen heb in de veerkracht van mijn lichaam en geest.

Nu schrijf ik dit niet omdat ik vind dat iedereen dit moet doen, want dat is een zeer persoonlijke keuze.

Wat ik zelf heel interessant vind is dat – net als ACT - ook Intermittent living gaat over flexibiliteit. Bij ACT is dat psychologische flexibiliteit en bij IL is dat metabole flexibiliteit. En bij beide is die flexibiliteit geen doel op zich, maar een middel. Een middel om A. ‘een goed leven te leiden’ en B. veerkrachtig te zijn voor als ‘de dingen tegen zitten’.

Omdat hij het veel beter kan uitleggen dan ik heb ik Thomas van der Vliet (de trainer in kwestie) geïnterviewd voor de Coachen 3.0, de Podcast. Hij vertelt wat IL is, waarom het juist nu interessant is en geeft ook tips hoe je hier zelf al een beetje mee kunt experimenteren - als je dat wilt.

Hier lees je meer over Thomas en zijn aanbod: https://intermittentlife.nl/

Kijk hier voor meer inspiratie en ons gehele trainingsaanbod.

Dank voor het luisteren!

Zin om te reageren op deze Podcast? Hier laat je eenvoudig een voice-berichtje voor ons achter: https://www.speakpipe.com/bewezeneffect