Op haar twaalfde vond Paula haar moeder na een zelfmoordpoging. Vanaf dat traumatische moment kon ze geen kind meer zijn; naast gewone puberzorgen waren er altijd de zorgen om haar moeder. Wat volgde waren jaren waarin zij nog diverse pogingen deed, Paula haar meerdere malen redde en haar moeder steeds weer beloofde het niet meer te doen. Uiteindelijk verloor Paula haar toch aan zelfmoord, niet lang nadat haar vader was overleden.
Haar ouders waren als yin en yang, zwart en wit. Na het verlies van hen beide besefte Paula dat ze niet langer ‘dochter van’ was, maar enkel nog ‘moeder van’. Als alleenstaande moeder hoopt ze het goed te doen voor haar zoon en dat hij zich veilig bij haar voelt.
We praten over:
- Schuldgevoel als je iemand niet hebt kunnen redden en hoe dit slijt
- Hoe haar moeder in zekere zin nog steeds controle over Paula heeft
- Dat de ene zelfmoord de andere niet is
- De intuïtie van kinderen en hoe ze toch dingen lijken te weten waartegen volwassenen hen willen beschermen
- Dat op handen worden gedragen door een geliefde en mensen om je heen hebben op wie je verzot bent soms niet genoeg is
- Dat loslaten ook houden van is
- Uit elkaar gaan met ruzie en hoe van beide kanten sorry zeggen niet meer kan
- Hoe Paula na het verlies van haar beide ouders geen behoefte had aan kerst, maar dankzij haar zoon toch last minute een kerstboom haalde
Luisteraarsvraag
Misschien een taboe, maar was het eerst ook een opluchting?
🌱 Ik durf te zeggen dat ik een moment had waarop ik dacht: “Morgen hoef ik niet te zoeken waar ze is, ik weet waar ze is.” Vermengd met het verdriet, ongeloof en de woede. Het is geen opluchting, maar het geeft je even rust. - Paula
Bio Paula
Hoi lieve luisteraars/kijkers, mijn naam is Paula Rijk, 53 jaar, single mam van een prachtzoon van 21 jaar. Ik ben geboren in Amsterdam en op mijn 35ste verhuisd naar België. Op dat moment woonden mijn ouders al in België. Ik ben verhuisd om dichter bij, vooral, mijn moeder te wonen.
Ik heb zoals je dat noemt een echte haat/liefde verhouding met mijn moeder gehad. Vanaf mijn 12e ben ik geconfronteerd met haar psychische problemen. Mijn vader is overleden en toen begon haar "aftellen naar haar einde” meteen!
Op mijn 39ste, een half jaar na het overlijden van mijn papa, heb ik haar gevonden in het tuinhuis van mijn ouders. Het was haar bewuste keuze zich van het leven te beroven op een moment dat zij zeker wist dat ik haar niet kon "redden".
Om mijn gedachten te verzetten ben ik een small business begonnen genaamd Littlebiggifts. Ik ben altijd al heel creatief geweest wat tevens ook therapeutisch werkt. Ik maak herbruikbare adventkalenders, giftboxes and bags. Daarnaast maak ik ook gepersonaliseerde items o.a. bedrukte t-shirts, handdoeken, bekers etc.
Over de TaboeCast
In de TaboeCast maken we het wél bespreekbaar.
📱 Je vindt ons op Instagram: https://www.instagram.com/taboecast/
🎥 En op YouTube: https://www.youtube.com/channel/UCw8b4lLb-KO6YIdJINy3C6Q
De TaboeCast wordt gepresenteerd door Fé van Megen
