Met een beetje wind draait dit Rijksmonument

Vandaag zijn we in Amsterdam-Noord bij Krijtmolen d'Admiraal. Molenaar Harm-Ydo Hilberdink heeft 'm al op de wind gezet als wij arriveren. Molens, vertelt hij, kunnen zingen, bij voldoende wind. Of dat vandaag gaat lukken is nog maar de vraag, het briesje is vooralsnog heel flauw.

De molen staat er al sinds 1792 en is nog de enige ter wereld van dit type die in werking is. Vroeger werd er krijt en tufsteen tussen de gigantische molenstenen vermalen. Harm-Ydo maalt tegenwoordig mosselschelpen, dat dient een duurzaam doel, dat heeft te maken met windmolens op de Noordzee. Hij legt uit hoe dat zit en hij spreekt over zijn liefde voor het molenaarsvak. Hij wist als klein jongetje al dat hij molenaar wilde worden.

We beklimmen de stelling, spreken over de bonkelaar en de vang, die je bedient met de wipstok, terwijl de koningsspil draait. De schapen op de naasstgelegen kinderboerderij blaten, auto's toeteren ongeduldig bij het stoplicht en wij vragen ons af of het toch beter zou zijn om er nog een zeiltje bij te zetten. D'Admiraal is een baken van rust in de stad.