Stel je voor: je hele leven ben je bezig geweest om als jurist bij te dragen aan de samenleving en jezelf intellectueel en creatief te ontplooien. Je hebt een schriftelijke wilsverklaring opgesteld dat als je dat allemaal niet meer kunt, je euthanasie wil krijgen. Uiteindelijk word je dement en beland je in een verpleeghuis. Daar kun je eindeloos dezelfde herhalingen bekijken van Heel Holland Bakt, en je blijft het geweldig vinden.

Je beleeft dus plezier, je ervaart geen pijn en je wil graag blijven leven, maar tegelijkertijd zou je deze manier van leven toen je nog bij je volle verstand was waardeloos hebben gevonden. Is het dan goed als een arts een dodelijk middel in je koffie doet als vorm van euthanasie? Moet de schriftelijke wilsverklaring voorgaan, of je zelfbeschikkingsrecht op het moment dat je al dement bent? Hierover spreken Wim en Joas met filosoof en jurist Klaas Rozemond.

(Muziek: Kevin MacLeod)