De zesde aflevering van ‘Podkas van mijn Opa’ gaat over wat ons verbindt: muziek. Het begint met ons bezoek aan de Molukse avond op de Pasar Malam in Groningen. Wat we er leuk aan vinden, maar ook wat zo vreemd is aan melancholische Molukse liedjes midden in een ijshal. En altijd weer dat woordje ‘manisé’, het meest Molukse woord dat we kennen.
Tamar doet een poging het Molukse gitaarslagje uit te leggen en Joost vertelt over die keer dat onze opa op de vlucht geslagen Australische soldaten tijdens de oorlog amuseerde met zijn gitaar op het ‘grootste feest dat ze ooit in hun leven hadden meegemaakt’. En over de rondtour voor militairen in Nieuw-Guinea van bekende Nederlandse artiesten, waardoor onze vader als kind The Blue Diamonds zag optreden in de kazerne van het verre Merauke.
We herinneren onze duetten van vroeger met liedjes van Acda en de Munnik, doen een bijzondere ontdekking over het Tantelied van Tamar en zien een een dikke spin in de kas. Op het eind komt een mondharmonica uit een binnenzak tevoorschijn, dopen we Marco Borsato tot ‘de manisé van Nederland’ en vragen we onze vader wat dat woord nou eigenlijk betekent.
Muziek:Tamar - Nooit Te Weinig Tijd Voor Een Liedje Fragmenten:Cor Tetelepta - Manise Manise Acda en de Munnik - Als Je Me Morgen Ziet