Tijdens deze aflevering van De Roze Hoed spreken we met Anouk van Lith, Janna Handgraaf en Stijn Dijkema van TG Vagebond. 

Anouk van Lith: "In mijn werk ben ik opzoek naar de vertaling van de ervaring in een artistiek product. Het verzwijgen van pijn fascineert mij. Het opgelegde zwijgen dat ik voel in mijn persoonlijk leven drijft mij tot spreken op het toneel, zeker als het gaat over seksueel misbruik. Zelf heb ik dit helaas mee moeten maken. En net als bij Emma eindigde mijn aangifte ook met de woorden: 'te weinig bewijs.' Na de aangifte leek het alsof het 'klaar' moest zijn. Niemand vroeg meer hoe het ging en er kwam nooit meer rechtvaardigheid. Maar de pijn bleef. En vanuit hier begon ik met het schrijven en conceptualiseren van Emma. Ik kan niet de enige zijn die dit zo ervaart. Ik wil het verhaal van Emma delen, omdat het ook ons verhaal is. Omdat we mogen erkennen dat het pijn doet en omdat mensen er naar mogen luisteren. Ook als dat oncomfortabel is."

Een dode vader op je zevende is geen ideaal jeugdplaatje. Maar het levert ook wat op. Namelijk een ongebreidelde wens: Kijk dan, hier ben ik! Een mooie opstap naar een carrière als actrice of performer. Wat het uiteindelijk dus ook werd voor Janna Handgraaf, want inmiddels is zij het onderwijs uit en speelt zij meisjes, jongetjes, zusters, moeders, oma’s en opa’s. Kortom: wens vervuld, ze wordt gezien!

TG Vagebond is een nieuw theatergezelschap dat urgente en maatschappelijk betrokken voorstellingen maakt op locatie. Hun credo is: "We kunnen altijd, en overal spelen". Voor hun voorstellingen zoeken zij naar locaties die rijmen met de inhoud van het werk. Hierdoor is geen enkele voorstelling hetzelfde. En is het stuk altijd een dialoog met haar locatie.