Kees had het voorstel gedaan de toestand in een ander, nabijgelegen café eens op te nemen. Het betrof een uitspanning die eerder dan onze vaste aanlegplaats haar deuren opende en zo konden wij de koffie gebruiken op een tijdstip dat zich daar beter voor uitgaf. Beter dan de uren ná de middag die voorbestemd waren voor nobeler en vrolijker dranken. En zo vonden wij onszelf op een grauw terras met harde plastic stoelen, minzaam genietend van een uitzicht dat we alledrie kenden maar ons toch onbekend voorkwam.