Het was laat. Er was een vrouw tot kotsen overgegaan. Eerst op de vloer, toen in een prullenbak en tot slot in een plastic emmer die daartoe op haar schoot was geplaatst. Deze goede bedoeling ten spijt kwamen er toch hoeveelheden op de grond terecht en naast de gebruikelijke walm van drank en sigarettenrook hing er thans in het kleine café ook de geur van braaksel en Dreft. Wij keken toe hoe de vrouw de drank trachtte kwijt te raken. Kees sprak uit dat ook zij een kind van God was en dat wij niet mochten oordelen.